سید حسن خمینی در راه پاستور؟

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از شرق، سیدحسن خمینی از منظر سیاسی کاملا در چارچوب های اصلاح طلبی تعریف می شود و خود او نیز هیچ گاه تمایل نداشته از این دایره دوری کند و شاید به چنین دلایلی باشد که او همیشه نامزد بالقوه اصلاح طلبان در عرصه هر انتخابات است؛ چه انتخابات مجلس خبرگان و چه حالا انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰.

سیدحسن خمینی در عین حال که از منظر اصلاح طلبانه اش همیشه انتقاد های مهمی به روند موجود داشته، اما همواره بر ضرورت وحدت نیز تأکید کرده است. در حقیقت شاید بتوان گفت گفتمان او هم افزایی ملی و تقویت وحدت داخلی است؛ چنان که در جایی گفته بود اگر این دو با یکدیگر جمع شوند، دیگر نه تحریم کارگر می افتد و نه تهدید. از سوی دیگر، دیدگاه سیدحسن خمینی نسبت به جایگاه مردم بسیار مترقی است. او همیشه بر این مهم تأکید می کند که اصل باید مردم باشند. سیدحسن خمینی بر منش پدربزرگ خود نظام سیاسی اسلامی را بدون جایگاه مردم متصور نیست و در مکتب انقلاب اهمیت رأی مردم را به نیکی آموخته است.

وجوه علمی

افزون بر اینها، سیدحسن خمینی وجهه علمی شاخصی هم دارد. او دوران تحصیلات ابتدایی را در نجف (مدرسه علوی) شروع کرد و در مدارس ۱۹ دی و پارس (قم) و نیکان تهران ادامه داد و نهایتا این دوره را در مدرسه حبیب ابن مظاهر جماران به پایان برد که انتخاب مدرسه اخیر به دلیل ملاحظات امنیتی صورت گرفت.

دوره راهنمایی و پایه هایی از دوره دبیرستان او در مدرسه نیکان سپری شد، اما در سال ۱۳۶۶ (در سال دوم دبیرستان)، عازم جبهه های نبرد حق علیه باطل شد و در نهایت در سال ۱۳۶۹ در حالی که سال چهارم را به طور متفرقه گذارنده بود، دیپلم ریاضی خود را اخذ کرد. سفارشات مداوم امام و پدرش، یعنی حاج احمد خمینی، باعث شد در سال ۶۸ تحصیلات حوزوی خود را شروع کند و چهار سال بعد، یعنی یک سال قبل از فوت مرحوم پدرش، رسما به لباس روحانیت ملبس شد. او ابتدا در مدرسه رضویه و مدرسه کرمانی ها مقدمات را خواند و از سال ۱۳۷۲ به تحصیل در سطوح عالی پرداخت.

سیدحسن خمینی دو سال بعد از ورود به حوزه علمیه قم (سال ۱۳۷۰) در مدرسه کرمانی ها تدریس مقدمات را شروع و در مدت هشت سال کتاب هایی نظیر جامع المقدمات، سیوطی، مغنی اللبیب و مختصرالمعانی، معالم، شرح لمعه و منطق مظفر را تدریس کرد و از سال ۱۳۷۹ به مدت ۱۰ سال به تدریس سطوح عالی پرداخت و در این مدت کتاب هایی نظیر رسائل، مکاسب محرمه، بیع، خیارات و کفایه را در کارنامه فعالیت های تدریسی خود دارد و بعضی از این کتب را حتی دو یا سه بار تدریس کرده است. درس فلسفه او که با تدریس کتاب منظومه مرحوم ملاهادی سبزواری از سال ۱۳۸۵ شروع شد، در آبان ۱۳۹۱ به پایان رسید. او همچنین آثاری مانند مبانی فقهی تنظیم خانواده، ده مقاله، دلیل راه، فرهنگ جامع فرق اسلامی، گوهر معنا و... را نگاشته است.

انتخابات ریاست جمهوری ۸۸

سیدحسن خمینی همان طور که گفته شد در راه اصلاح طلب بودنش فشار های زیادی را هم تحمل کرده است؛ خاصه بعد از انتخابات سال ۸۸ که او در مراسم تنفیذ و تحلیف محمود احمدی نژاد شرکت نکرد، در معرض آماج حملات قرار گرفت. او حتی در مراسم هفته دولت در بارگاه امام، از محمود احمدی نژاد استقبال نکرد. البته چند سال بعد از آن و در شهریور ۱۳۹۳، در جریان بازدید از روند توسعه آرامگاه امام، احمدی نژاد با او دیدار کرد و اندکی بعد نیز در نامه ای به او مجموعه هدایای دوران ریاست جمهوری خود را به موزه تولیت آرامگاه امام خمینی اهدا کرد.

سید حسن خمینی نیز در بهمن ۱۳۹۳، در منزل احمدی نژاد حاضر شد تا درگذشت والده او را تسلیت بگوید. چندی بعد احمدی نژاد متقابلا در جماران حضور یافت و از سیدحسن خمینی به سبب حضور در منزل خود و ابراز همدردی به مناسبت رحلت والده خویش قدردانی کرد. سیدحسن خمینی در سال ۱۳۸۸ هم همراه با اکبر هاشمی رفسنجانی در راهپیمایی روز قدس شرکت کرد تا بیش از پیش مواضع سیاسی خود را روشن کند.

حمایت از روحانی

سیدحسن خمینی یکی از حامیان حسن روحانی در انتخابات سال ۹۲ به حساب می آید. او در سال ۹۶ نیز از روحانی حمایت کرد و در صفحه اینستاگرامش نوشت که جا دارد یک بار دیگر از روحانی حمایت کنیم.

شرکت در انتخابات خبرگان

سید حسن خمینی در ۲۷ آذر سال ۹۴ برای شرکت در پنجمین دوره انتخابات مجلس خبرگان رهبری با حضور در ستاد انتخابات وزارت کشور رسما ثبت نام کرد. او در وزارت کشور با بیان اینکه به صورت مستقل وارد انتخابات شده ام، گفت: «بنده به صورت مستقل وارد انتخابات شدم. دست یکایک مردم شریف را می بوسم». پس از آن شورای نگهبان اعلام کرد برای احراز اجتهاد کسانی که سابقه نمایندگی خبرگان را نداشته اند، از آن ها برای شرکت در آزمون اجتهاد دعوت کرده است، اما دفتر سیدحسن خمینی اعلام کرد از او دعوتی برای شرکت در آزمون علمی خبرگان به عمل نیامده و او پیامک یا دعوت نامه ای در این زمینه دریافت نکرده است. پس از این اتفاق سخنگوی شورای نگهبان رسما اعلام کرد صرف عدم حضور داوطلبان در آزمون اجتهاد به منزله انصراف آن ها نخواهد بود و ممکن است فق های شورای نگهبان برای اطمینان از درجه اجتهاد داوطلبی نظر علما و مراجع تقلید را جویا شوند و این در حالی بود که برخی روحانیون برجسته و مراجع تقلید مانند آیت الله وحید خراسانی، آیت الله موسی شبیری زنجانی، آیت الله محقق داماد، آیت الله موسوی اردبیلی، عباس محفوظی، آیت الله سیدجعفر کریمی، آیت الله ابراهیم امینی، آیت الله مرتضی مقتدایی و... اجتهاد او را تأیید کردند.

در ابتدا بعضی رسانه ها در ۲۷دی ۹۴ اعلام کردند که با وجود شرکت نکردن او در آزمون، اجتهادش در شورای نگهبان تأیید شده است و از سویی اعلام شده بود تغییر رویه شورای نگهبان درباره تأیید صلاحیت سیدحسن، تذکر چند نفر از مراجع تقلید به این شورا بوده است، اما نهایتا در ششم بهمن ۱۳۹۴ و هم زمان با اعلام نتیجه بررسی صلاحیت های نامزد های انتخابات خبرگان از سوی شورای نگهبان، مشخص شد شورای نگهبان صلاحیت سیدحسن خمینی را احراز نکرده است. ساعتی بعد، سیداحمد خمینی، فرزند سیدحسن نیز عدم احراز صلاحیت پدرش را تأیید کرد. پس از آن سید حسن خمینی نسبت به عدم احراز صلاحیت خود از سوی شورای نگهبان، به این نهاد اعتراض کرد. او دراین باره بیان کرده بود که فکر نمی کند «شکایت مسیر جدیدی را بگشاید» و با توجه به «درخواست عمومی مردم و برخی بزرگان حوزه و سیاست» به این امر اقدام می کند. در نهایت شورای نگهبان پس از رسیدگی به اعتراضات، تغییری در رأی خود نسبت به عدم احراز صلاحیت سیدحسن خمینی نداد. پس از آن کانال تلگرامی سیدحسن خمینی از قول یکی از نزدیکان او دلیل عدم احراز صلاحیتش را از سوی شورای نگهبان، استناد به بند «ب» ماده ۳ قانون انتخابات مجلس خبرگان رهبری اعلام کرد. در این بند از ماده ۳ قانون که یکی از شرایط خبرگان منتخب مردم را تعیین می کند، آمده است: «اجتهاد در حدی که قدرت استنباط بعضی مسائل فقهی را داشته باشد و بتواند، ولی فقیه واجد شرایط رهبری را تشخیص دهد».

انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰

گرچه سید حسن خمینی به دلایل مذکور نتوانست به مجلس خبرگان راه یابد، اما اخیرا بسیاری از شخصیت های سیاسی سخن از قابلیت او برای ریاست جمهوری سال آینده به میان آورده اند؛ برای مثال چندی پیش حسین کنعانی مقدم گفته بود: «جریان اصلاحات این تجربه ناموفق را داشته که برای حفظ جناح سیاسی خود از نامزدی استفاده کند که متعلق به خود آن ها نیست؛ آن ها پاسخی برای هواداران خودشان ندارند که چگونه به کسی رأی دهند که با اصلاحات دمخور نبوده است؛ در نتیجه به نظر می رسد که اگر قرار است به صحنه بیایند، با فردی شبیه به خاتمی نظیر سیدحسن خمینی روی کار بیایند».

شاید سخن کنعانی مقدم پر بیراه هم نباشد؛ زیرا اصلاح طلبان در مدت اخیر بار ها تأکید کرده اند که بعد از این با هویت اصلاح طلبی وارد انتخابات می شوند و دیگر تن به حمایت از یک نامزد غیراصلاح طلب نمی دهند. سید حسن خمینی از یک سو اصلاح طلب است و از سوی دیگر مورد حمایت نیرو های سیاسی و البته بخش هایی از مردم که شاید اگر موجی انتخاباتی برای او ایجاد شود، سبد رأی او بسیار گسترده تر هم شود. البته مشکلی مهم هم بر سر راه ریاست جمهوری سیدحسن خمینی دیده می شود؛ او هیچ گاه سابقه کار اجرائی کلان نداشته است و شاید شورای نگهبان که در سال ۹۴ مرجعیت او را احراز نکرد، به مراتب اولی رجل سیاسی بودن او را احراز نکند. از سوی دیگر، مواضع سیاسی او ممکن است دستمایه ردصلاحیت شدنش شود. علاوه بر همه اینها، هنوز معلوم نیست سیدحسن خمینی با توجه به تجربه انتخابات مجلس خبرگان ترجیح می دهد به بحث های فق هایی خود بپردازد یا بازهم شانس خود را در عرصه سیاست امتحان کند؟