به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از کارگر آنلاین، چند روزی است عکس جوان ۲۱ ساله فداکاری در شبکه های اجتماعی میان کاربران دست به دست می شود که مربوط به یک سرباز نیروی انتظامی است که پسر هفت ساله ای را از میان آوار خانه ای در خیابان امام خمینی (ره) شهرستان سقز استان کردستان نجات داده است. او در حالی که پسربچه را در آغوش گرفته، از میان آوار خارج می شود و به چهره ای فداکار در استان کردستان تبدیل شده است.
مهندس امیر مرادی، مدیرعامل سازمان آتش نشانی شهرستان سقز در باره حادثه ریزش آوار خانه به جام جم گفت: «ساعت 9 و 10 دقیقه صبح جمعه هفتم آبان امسال فردی به آتش نشانی اعلام کرد خانه ای در خیابان امام خمینی (ره) براثر انفجار گاز تخریب شده است. بلافاصله هفت آتش نشان از ایستگاه های شهدا و مرکزی سقز به محل حادثه که ساختمان سه طبقه ای بود، اعزام شدند. یک خودروی پژو در حیاط خانه و یک خودروی دیگر در مقابل ساختمان براثر پرت شدن آوار، تخریب شده بودند. شواهد اولیه نشان می داد انفجار براثر نشتی گاز شهری در خانه طبقه اول رخ داده است.»
وی افزود: «آتش نشانان به آپارتمان ۸۰ تا ۹۰ متری طبقه اول ساختمان رفته و شروع به آواربرداری کردند تا بتوانند راهی برای ورود به محل گرفتار شدن ساکنان خانه پیدا کنند. درطبقه دوم یک زن و در طبقه سوم چند نفر بودند که با ایمن سازی محل، آنها را خارج کردند. فقط ساکنان طبقه اول مانده بودند. بررسی های اولیه نشان می داد که دیوارهای مشترک و سقف خانه تخریب شده و ساکنان زیر آوار گرفتار شده اند. امدادگران زوجی را که دچار سوختگی شده بودند از این طبقه خارج کردند.
چند سرباز همراه افسران از کلانتری ۱۱ سقز آمده بودند. یکی از سربازان با ورود به این طبقه توانست پسر هفت ساله آن خانواده را هم نجات دهد و او همراه خانواده اش به بیمارستان منتقل شدند. این زوج تازه یک هفته بود به این خانه اجاره ای پا گذاشته بودند که این حادثه تلخ برای شان رخ داد. کارشناسان اداره گاز اعلام نظر کردند که انفجار گاز شهری علت این ماجرا بوده است. این عملیات بعد از یک ساعت و ۴۰ دقیقه به پایان رسید.»
به تقدیر و تشکر فکر نمی کردم
سینا فلاحی ۲۱ ساله، یک سال است که سرباز نیروی انتظامی شده و از پنج ماه قبل برای ادامه خدمتش به کلانتری ۱۱ سقز آمده است. او درباره نجات پسر هفت ساله به جام جم گفت: «من و سربازان دیگر روز جمعه در کلانتری مشغول کار بودیم که صدای انفجار مهیبی شنیدیم. به خیابان آمدیم، اما خبری نبود. به پشت بام کلانتری رفتیم و متوجه دودی شدیم که از خانه ای در پشت کلانتری به آسمان زبانه کشیده بود. اهالی جمع شده بودند. سریع خود را به آنجا رساندیم.
آتش نشانان زوج صاحبخانه را که دچار سوختگی شده بودند، نجات دادند. حسی به من می گفت افراد دیگری هم در این طبقه هستند. به همین دلیل وارد طبقه اول شدم، انگار در آنجا بمب ترکیده بود. آتش نشانان در جست و جوی افراد بودند. من هم به جست وجو پرداختم، ناگهان چشمانم به پسر خردسالی افتاد که گریه می کرد و از ترس قدرت حرکت نداشت.
هر لحظه احتمال داشت آوار روی سرش بریزد. آوارها را کنار زدم تا راهی برایش بازکنم. کم کم به او نزدیک شدم و نجاتش دادم. بغلش کردم و از ساختمان بیرونش آوردم. آنقدر شوکه بود که حرف نمی زد، خانواده اش در آمبولانس بودند که او را به مادرش سپردم. اصلا فکر نمی کردم عکس نجات آن کودک در فضای مجازی منتشر شود، من با خدایم معامله کردم.
خانواده ام که عکس نجات آن کودک را دیده بودند، سراسیمه به کلانتری آمدند و گمان می کردند بلایی سرم آمده، اما وقتی دیدند زنده ام خوشحال شدند. من وظیفه انسانی ام را برای نجات آن کودک انجام دادم و به دنبال تقدیر و تشکر نبودم، اما والدین این پسربچه بعد از حادثه سراغم آمده و از من تشکر کردند. فرمانده انتظامی استان کردستان هم از من تقدیر کرد.»
خودگذشتگی سرباز فداکار نیروی انتظامی در ورامین منجر به از دست دادن جانش شد
