به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز به نقل از خبرگزاری حوزه، یک طلبه متولد سال ۱۳۶۶ که پنج فرزند دارد در گفتگویی اعلام کرده است: «همسر من ۸ سال است که دارد مجاهدت می کند. شما یک مجاهد را چطور تشویق می کنید، او را هم تشویق کنید. حتی یک لوح تقدیر به همسر من داده نشد.»
بخشی از گفتگو با مصطفی کریم زاده را بخوانید:
چه سالی به فکر ازدواج افتادید؟
آقای کریم زاده: همان اواخر سال ششم در تهران، مسئله ازدواج شروع شد. خواستگاری و مراحل اولیه ازدواج از اواسط سال ششم شروع شد و تیر ماه همان سال عقد کردیم.
سال ۹۱. اواخر سال ۹۱ ازدواج و عروسی انجام شد. به همسرم گفتم که من می خواهم چند سال بروم قم و از همان ابتدای ازدواج رفتیم قم. با این که در ابتدا خیلی راغب نبودم بروم قم؛ ولی وقتی وارد شدم، دیدم که فواید زیادی دارد.
چطور با همسرتان آشنا شدید و فاصله سنی شما و همسرتان چقدر است؟
من متولد سال ۶۶ هستم و همسرم متولد سال ۶۹. زمانی که من تصمیم به ازدواج گرفتم، از چند طریق پیگیری کردیم. یکی از دوستان ما در آن زمان تازه ازدواج کرده بود. همسر ایشان با خانم من دوست بود. از طرفی من به پدر و مادرم هم سپرده بودم که به دنبال یک همسر مناسب برای من باشند. جالب اینکه هم دوستم ایشان را به من معرفی کرد و هم مادرم در جستجوهای خود به ایشان رسیده بودند و بعد هم مراحل خواستگاری و ازدواج انجام شد.
شما پدر چند فرزند هستید؟ تعداد دخترها و پسرها؟
من الآن به لطف خدا سه فرزند دختر و دو فرزند پسر دارم.
همسر شما طلبه بوده است؟
یک سال حوزه خواهران درس خواندند و بعد از آن پرونده را انتقال دادند به جامعة الزهرا. در این مدت یک بار فرصت شد که چند واحد را بردارند و توانستند امتحانات را بدهند. این طلبه، مادری است که این همه زحمت می کشد. من به مرکز خدمات گفتم که اگر شما دستتان می رسد و می توانید کاری کنید، در جهت تشویق فرزندآوری و تشویق این مادر، حد اقل یک لوح تقدیر بدهید. یک چیزی بنویسید و به او بدهید. چیزی که دلش را خوش کند. این می شود حمایت معنوی.
فرض کنید شورای عالی انقلاب فرهنگی قانونی تصویب کند و به مادران دارای فرزند بالا، مدرک افتخاری بدهد. کجا است این مسائل؟ مگر آقا نمی گوید. کجا باید این چیزها را پیگیری کرد؟ در همین مرکز خدمات حوزه وقتی بچه به دنیا می آید، یک هزینه اولیه به عنوان هدیه داده می شود. این هدیه پول دو ماه پوشک بچه است. البته بنده از محدودیت های بودجه ای مرکز خدمات مطلعم و به خاطر همین عرض میکنم حمایت دولتی و قانونی نیاز است و نه فقط طلبه ها، بلکه همه مردم که فرزند زیاد دارند.
در مرکز خدمات حوزه، من پیشنهاد دادم که شما بیایید بگویید که ما حد اقل مدرک حوزوی سطح ۲ تشویقی را به این خانم می دهیم. این مادر برای تربیت فرزند چقدر باید اطلاعات کسب کند!؟ شما می توانید بیایید با فرزندان من مصاحبه کنید و عیار تربیت را بسنجید. او که نمی خواهد برود فلان شغل را با این مدرک تحصیلی دریافت کند. چطور وقتی فلان آقا فلان کار را می کند، مدال افتخار کشوری می گیرد. چطور دکترای افتخاری را به یک نفر می دهند. شما نمی توانید یک لیسانس افتخاری به همسر من بدهید!؟ یک مدرک افتخاری است؛ ولی سرش را بالا می گیرد که من اگر زحمت کشیدم، در این کشور به چشم آمد.
من این ها را نمی گویم که فردا اتفاقی برایم بیفتد. این ها اصلاً برای من مهم نیست. این دغدغه کشور است. از من گذشت، ولی به نفر بعدی که این کار را کرد برسید. من حتی در مورد خودم حرف نمی زنم. در مورد همسرم صحبت می کنم. مگر آقا نگفتند که فرزندآوری مجاهدت زنان است. همسر من ۸ سال است که دارد مجاهدت می کند. شما یک مجاهد را چطور تشویق می کنید، او را هم به همین ترتیب تشویق کنید. حتی یک لوح تقدیر به همسر من داده نشد.
زندگی شیرین مادر دهه هشتادی با 4 فرزند/ جوان ترین مادر ایرانی را می شناسید؟
