تنهایی چگونه بر مغز و بدن تأثیر می‌گذارد؟

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از زومیت، مردم حتی قبل از دنیاگیری کرونا هم تنها بودند. قبل از شیوع کرونا، افراد بدون اضطراب به یکدیگر نزدیک می شدند؛ اما حالا محققان دریافته اند، آمریکایی ها تنهاتر از هر زمانی هستند. طبق پژوهش مرکز بهداشتی سیگنا در سال ۲۰۱۸، تقریبا ۵۴ درصد از ۲۰ هزار آمریکایی شرکت کننده در این پژوهش احساس تنهایی می کردند. در بازه ای بیش از یک سال، این آمار به ۶۱ درصد رسید. بزرگسالان نسل Z با طیف سنی ۱۸ تا ۲۲ سال را می توان تنها ترین نسل در نظر گرفت که از نسل بومرها، نسل X و نسل میلنیال، سبقت گرفته اند. (نسل Z به متولدین اواسط دهه ی ۹۰ تا دهه ی ۲۰۱۰ میلادی گفته می شود. نسل بومر یا نسل انفجار به متولدین حد فاصل ۱۹۴۶ تا ۱۹۶۴، نسل X به متولدین اوایل دهه ی ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰ و نسل میلنیال یا هزاره به متولدین دهه ی ۱۹۸۰ تا اوایل ۲۰۰۰ اطلاق می شود).

به گفته ی دوگ نمک، سرپرست پزشکی سیگنا، تنهایی می تواند معادلات دنیاگیری را برهم بزند. طبق بسیاری از پژوهش ها، تنها ماندن تا مدت مشخصی برای سلامت ذهنی و فیزیکی افراد مضر است. پژوهش سیگنال هم خطرهای سلامتی تنهایی را در کنار سیگار کشیدن و چاقی قرار داده است. پژوهش مؤسسه ی لنست در سال ۲۰۱۸، تنهایی را اینگونه توصیف می کند:

شرایطی که باعث تحریک پذیری، افسردگی و خودمحوری افراد شود با افزایش ۲۶ درصدی خطری مرگ زودرس رابطه ی مستقیمی دارد.

از طرفی به دلیل شیوع کووید ۱۹، حفظ فاصله ها ایمن ترین راه سالم ماندن است. گرچه فاصله گذاری اجتماعی می تواند حس انزوا را افزایش دهید. در نتیجه کووید ۱۹ را می توان دلیل جدیدی برای تأثیر تنهایی بر مغز، قلب و سیستم ایمنی دانست.

چرا تنها می شویم

تنهایی می تواند به معنی جدایی از دوستان و خانواده باشد اما حس تنهایی بسیار عمیق تر از نداشتن همراه در روزهای تعطیل یا نرفتن به جشن ها و مراسم مختلف است. از دیدگاه تکاملی، عضویت در گروه ها و اجتماعات همواره به معنی محافظت از خود، تقسیم کار و افزایش شانس بقا بوده است. از طرفی انسان در دوره ای طولانی به تکامل رسیده است و به قبیله های خود نیاز دارد. به گفته ی جولیان هات لاندستد، استاد روانشناسی و علوم عصبی دانشگاه بیرمنگام:

تنهایی و عدم عضویت در گروه ها، حس اضطراب را به دنبال دارد. در این شرایط بدون کمک دیگران و به تنهایی باید با محیط کنار بیاییم به همین دلیل مغزمان در حالت هشدار قرار می گیرد و همچنین سیگنال هشدار را به دیگر نقاط بدن ارسال می کند.

حالت هشدار منجر به افزایش استرس می شود. هورمون های استرس از جمله کورتیزول و نورپیفرین می توانند بر خواب آلودگی، افزایش وزن و اضطراب در دوره های طولانی تأثیر بگذارند. به نقل از هالت لاندستد، دنیاگیری کرونا یکی از پراسترس ترین شرایطی است که بسیاری از افراد در طول عمر خود تجربه کرده اند. زندگی روزمره مختل شده است، بیکاری به شکل چشمگیری افزایش یافته است و بیش از ۶ میلیون نفر در سراسر دنیا به این ویروس آلوده شده اند. معمولا افراد در شرایط سخت نیاز به حمایت خانواده و دوستان دارند. به دلیل ماهیت ویروس کرونا، حالا مردم بیش از گذشته تنها شده اند و به سختی می توانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

مطالعه ی تنهایی

تقریبا تمام افراد می توانند با تنهایی کنار بیایند اما دانشمندان هنوز به دنبال بررسی تأثیر آن بر سلامتی هستند. از طرفی تنهایی احساسی ذهنی است که قابل اندازه گیری نیست. حتی دایره ی اجتماعی افراد هم تضمینی برای تنها نبودن آن ها نیست.

به گفته ی هالت لاندستد، در بررسی ها معمولا از افراد به صورت مستقیم (معمولا چقدر احساس تنهایی می کنید؟) یا غیرمستقیم (آیا احساس می کنید دوستی ندارید؟) درباره ی احساس تنهایی پرسیده می شود.

ناسا سال هاست در حال بررسی آثار انزوا و محیط محصور بر فضانوردان است و به نتایجی مشابه با پژوهش های دیگر رسیده است: شرایط انزوا می تواند منجر به مشکلات رفتاری و شناختی شود. پژوهشگرها هم به دنبال بررسی ابعاد زیستی تنهایی و همچنین تأثیر فیزیکی آن بر بدن در نقاط دیگر هستند.

شاید برای پی بردن به احساس تنهایی نیاز به بررسی مغز افراد باشد. پژوهشگران مرکز بیماری آلزایمر راش در شیکاگو به بررسی ۸۲۳ فرد بزرگ سال در بازه ای چهار ساله پرداخته است. آن ها از پرسشنامه ها برای ارزیابی میزان تنهایی، دسته بندی بیماری های آلزایمر و زوال عقل و همچنین تست تفکر، یادگیری و حافظه ی شرکت کنندگان استفاده کردند و امتیازهای تنهایی را بین ۱ تا ۵ تنظیم کردند. طبق نتایج، معیار ریسک بیماری آلزایمر به ازای هر نقطه ی مقیاس، ۵۱ درصد افزایش می یابد.

همچنین افراد فوتی در طول دوره ی بررسی، کالبدشکافی شدند. طبق نتایج، تنهایی عامل تغییرات مغزی مرتبط با بیماری آلزایمر از جمله پلاک ها و درهم پیچی های عصبی یا آسیب به بافت به دلیل نبود جریان خون است. با این حال، روبرت اس ویلسون به عنوان یکی از پژوهشگران این بررسی، معتقد است تنهایی می تواند افراد را در برابر آثار مخرب عصبی مرتبط با افزایش سن، آسیب پذیر کند. به گفته ی تورهان کانلی، استاد علوم عصبی در دانشگاه استونی بروک: «تنهایی می تواند عاملی برای پیشگویی کاهش قدرت شناختی افراد باشد.»

رابطه ی دقیق تنهایی با مشکلات سلامتی هنوز کاملا مشخص نیست. به عقیده ی کانلی، اگر شخصی تنها باشد و احساس بدی نسبت به خود داشته باشد، کمتر از خود مراقبت خواهد کرد. برای مثال این دسته افراد، به خوبی غذا نمی خورند یا معمولا نوشیدنی زیاد مصرف می کنند، نگرانی های زیادی دارند یا کم خواب هستند. عادت های این چنینی، عوارض بلندمدتی را به دنبال خواهند داشت. کانلی همچنین درباره ی مشارکت با دیوید بنت، پژوهشگر دیگری در مرکز بیماری آلزایمر راش صحبت کرد که بررسی ژن افرادی پرداخته است که تنها نیستند.

بنت تقریبا سی سال پیش، پژوهشی طولانی را آغاز کرد. در این پژوهش، شرکت کنندگان توافق کردند در ازای چک آپ سالیانه ی فیزیکی و روانی، پس از مرگ، مغز خود را در اختیار پژوهشگران قرار دهند. پژوهشگرها به بررسی دو نقطه ی مغز مرتبط با شناخت و احساس پرداختند. طبق نتایج، ژن های مرتبط با سرطان، بیماری های قلبی عروقی و التهابی در افراد تنها بیشتر ظاهر شدند. به گفته ی کانلی:

معمولا شبکه ای از روابط بین ژن های مختلف وجود دارد که می توانند روی یکدیگر تأثیر بگذارند. به همین دلیل تأثیر تنهایی بر بروز بیماری ها می تواند دلیلی ژنتیکی داشته باشد.

البته یافته های فوق به این معنی نیستند که تنهایی منجر به بیماری قلبی می شود. بلکه پژوهش های بیشتری مثل نقش وراثت در بروز ژن ها ضروری هستند. پژوهش های اولیه ی استیو کول، پژوهشگر UCLA یک احتمال را نشان می دهند: انتشار هورمون های مشخصی تحت شرایط استرس و تنهایی می توانند ژن های مشخصی را فعال کنند که مشکلاتی را برای سلامتی به وجود می آورند. به گفته ی کانلی:تجربه ی ذهنی مغز می تواند به فرآیندی زیستی تبدیل شود که هدف ما هم بررسی این فرآیند است.درک بهتر روابط فوق می توانند بر شیوه های درمانی بیماران هم تأثیر بگذارند.

آینده و تنهایی

با وجود کاهش شدت قرنطینه و از بین رفتن تدریجی محدودیت فعالیت رستوران ها و مکان های عمومی، تأثیر فاصله گذاری اجتماعی بر جامعه هنوز نامشخص است. به نقل از پژوهشگران هاروارد در ماه آوریل، رعایت فاصله گذاری اجتماعی تا سال ۲۰۲۲ ضروری است. اسکات کلی، فضانورد ناسا، ۳۴۰ روز به تنهایی در فضا اقامت داشت و در ماه مارس توصیه نامه ای را بر اساس تجربیات خود در مجله ی نیویورک تایمز منتشر کرد. کلی، خواندن مجلات، رعایت برنامه و نظم و همچنین سرگرمی را در اوقات تنهایی توصیه می کند. نمک از مؤسسه ی سیگنا هم معتقد است، بررسی تنهایی در افراد و گفتگوی صادقانه درباره ی تنهایی با افرادی که با این مشکل دست وپنجه نرم می کنند، ضروری است. به گفته ی او:ما باید با دوستان خود تماس بگیریم و روابط خود را حفظ کنیم و از طرفی مکالمه های معناداری داشته باشیم. لازم است همیشه در پرسیدن حس طرف مقابل احساس راحتی کنیم.

ترس از تنهایی و راه های مقابله با آن