به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز به نقل از خبرآنلاین، وقتی در تابستان ۲۰۲۰ اخباری از استفاده مکرر از نفس شیطان در پاریس منتشر شد، بسیاری از رسانه ها همچنان نمی دانستند این ماده مخدر واقعی است یا اینکه با یک خبر جعلی آن هم از نوعِ وحشتناک آن سروکار دارند. اما برای رسانه ها و نهادهای قانونی و دولتی که به خوبی با واقعیت آشنا بودند، این سوال جور دیگری مطرح بود، اینکه آیا نفس شیطان ترسناک ترین ماده مخدر جهان است؟
خانواده گیاهان گل داری که نفس شیطان از آن ها به دست می آید، مدت ها است با نام های رنگارنگی شناخته می شوند، از ناقوس جهنم، شیپور شیطان، شیپور فرشته، بنگ دانه، نیلوفر سفید، تاتوره و غیره. با این حال، نامی که برای این درخت مناسب تر است، همان نامی است که در کلمبیا به آن شهرت دارد، یعنی درخت بوراچرو. بوراچرو به زبان اسپانیولی به معنای «مستی زیاد از حد» یا ساده تر درختی با خاصیت «مست کننده» است.
این گیاه با این نام نسبتا عجیب به هرچیزی جز یک گیاه ترسناک شبیه است. این درختان و درختچه ها معمولا ارتفاعی بین کمتر از ۳ تا حتی ۹ متر دارند و دارای برگ های سبزِ پهن و گل های ظریف شیپوری به سمت بالا یا پائین مانند ناقوس هستند. گل های این گیاه نیز معمولا به رنگ های سفید، زرد، صورتی و بنفش شکوفا می شوند.
تاریخچه نفس شیطان
امروزه شاید کلمبیایی ها در استفاده شرورانه از نفس شیطان سرآمد در دنیا سرآمد باشند، اما اولین کسانی نیستند که متوجه خاصیت های این مخدر برای صدمه زدن به دیگران یا حداقل مجبور کردن آن ها به انجام کارهایی که می خواهند شدند.
درباره اجبار باید گفت، اندکی پس از اینکه آلبرت لادنبرگ، دانشمند آلمانی در سال ۱۸۸۰ موفق به گرفتن اسکوپولامین از بوراچرو شد، پزشکان و سازمان های دولتی به فکر استفاده از آن به عنوان نوعی «سِرُم حقیقت» افتادند. بنا به گزارش های موجود در سازمان جاسوسی سی آی ای، خود اصطلاح سرم حقیقت برای اولین بار در گزارش یافته های دکتر رابرت هاوس در سال ۱۹۲۲ به کار رفت. دکتر هاوس متخصص زنان و زایمان در تگزاس بود که به عنوان اولین نفر از اسکوپولامین برای بازجویی زندانیان استفاده کرد.
پس از اینکه آزمایش های ابتدایی دکتر هاوس برای گرفتن اطلاعات از زندانیان موفقیت آمیز بود، ده ها مقاله در این مورد به چاپ رساند تا مفهوم شبه جادویی به نام سرم حقیقت برای همیشه وارد متون علمی و پس از آن فرهنگ عامه شود. سی آی ای پس از تحقیقات هاوس اعلام کرد، شواهدی در دست دارد که نشان می دهد، برخی از مأموران پلیس به طور متناوب و به کرات از آن استفاده کرده اند
با این حال، وقتی به نتایج یافته های دکتر هاوس برگردیم متوجه می شویم او در جایی در مورد یکی از سوژه های آزمایش که به او اسکوپولامین داده بود، ذکر می کند: «شخص قادر به دروغ گفتن نیست» و همین طور «توانایی تفکر یا استدلال» را نیز ندارد. بنابراین با این یافته، بر توانایی این ماده مخدر برای بیرون کشیدن اطلاعات قابل اعتنا از زندانیان نیز خط بطلانی کشیده شد.
در حالی که ممکن است سازمان های دولتی و مجریان قانون علاقه خود به اسکوپولامین را از دست داده باشند، همچنان برخی از مقامات بی اخلاق مخفیانه در حال آزمایش پتانسیل های بالقوه ی آن بودند. تصور می شود سی آی ای و اتحاد جماهیر شوروی در بازجویی های خود در دوران جنگ سرد به طور گسترده ای از مخدر اسکوپولامین استفاده کرده اند. در همین حال، شواهد قطعی از این استفاده ها در چکسلواکی سابق وجود دارد.
حتی پیش از جنگ سرد، این دانشمند بدذات آلمان نازی، دکتر یوزف منگله بود که از این مخدر برای آزمایش های مخوف خود بر روی اسیران استفاده کرد. هرچه در تاریخ عقب تر برویم، داستان های ترسناک تر و شوم تری از نفس شیطان پیدا می کنیم. مشهور است دکتر هاولی هاروی کریپن، پزشک آمریکایی- بریتانیایی که در سال ۱۹۱۰ به جرم قتل و مثله کردن همسرش به دار آویخته شد از اسکوپولامین (که در دُزهای بالا مرگبار است) استفاده کرده بود.
دکتر هاولی هاروی کریپن در سال ۱۹۱۰ به جرم قتل همسرش با اسکوپولامین به دار آویخته شد.
با این حال، تاریخچه اسکوپولامین به خیلی دورتر از این برمی گردد. یونانیان باستان از انواع بنگ دانه هم برای خواص تفریحی و هم خواص دارویی و آرام بخشی استفاده می کردند. مردمان فرهنگ های مختلف از سراسر اروپا و آسیا نیز از بنگ دانه در نوعی جوشانده ی توهم زا در دوران های مختلف تاریخی تا حتی عصر برنز استفاده می کردند. جادوگرانی که در طی دوران تفتیش عقاید اسپانیا محاکمه شدند نیز ظاهرا از بنگ دانه به عنوان ماده اولیه ی جوشانده ها و معجون های خود استفاده کرده بودند.
شایعات تکان دهنده ای نیز وجود دارد که از معجون های حاوی اسکوپولامین برای برخی از مراسم های زنده به گور کردن استفاده شده است. در واقع آن طور که از برخی سوابق شفاهی دانسته می شود، در برخی از قبایل آفریقا و آمریکای لاتین مرسوم بود بعد از مرگ رئیس قبیله، همسر و خدمتکاران او را نیز همراهش دفن کنند. به همین منظور گورهای عظیمی حفر می شد و به تمام نفراتی که قرار بود زنده زنده دفن شوند معجون توهم زا خورانده می شد تا با پای خود وارد گور شوند. از کلمبیای پیش از استعمار نیز اخبار هولناک این چنینی در دست است. طبق این اخبار رهبران جدید با خوراندن اسکوپولامین به همسران و معشوقه های رهبران مخلوع آن ها را وارد گورهای جمعی می کردند.
پزشک و دانشمند بدنام آلمان نازی یوزف منگله در برخی از آزمایش ها و بازجویی های خود از نفس شیطان استفاده کرده است.
چنانچه ملاحظه کردید هرچقدر در تاریخ عقب تر رفتیم دیدیم که اسکوپولامین همچون چشمه ی جادویی در بسیاری از داروهای نیروزا، معجون ها، مخدرها و سموم به کار رفته است. به همین ترتیب، ناگزیر روزی فرامی رسید که این ترکیب خطرناک به روش تبهکاران کلمبیایی هم مورد استفاده قرار گیرد.
تأثیرات اسکوپولامین
اثرات اسکوپولامین یا نفس شیطان به خلوص و مقدار مصرف (دُز) مخدر بستگی دارد. اسکوپولامین به لحاظ پزشکی یکی از ترکیب های ضروری برای انواع داروها از جمله آرام بخش ها، مسکن ها، بی حس کننده ها، آنتی هیستامین ها و همین طور داروهایی که برای بیماری مسافرت و تهوع تجویز می شوند است. در همین حال از این ترکیب شیمیایی برای خشک کردن بزاق پیش از عمل جراحی و آرام کردن انقباض و گرفتگی های عضلانی هم استفاده می شود.
به نقل از وب سایت Drugs.com، اما زمانی که این گیاه در دُزهای بالاتر مصرف شود، می تواند هر فردی را کاملا به تلقین آسیب پذیر کرده و حافظه اش را خدشه دار کند. به عبارت ساده تر، فرد با مصرف نفس شیطان تبدیل به یک زامبی و فرد گوش به فرمان می شود. نفس شیطان برای مجرمان و تبهکاران برای کمک به تعرض جنسی و سرقت به کار می رود و اثرات آن می تواند فرد را برای چندین روز بیهوش کند و مقادیر بالای این مخدر هم باعث مرگ قربانی می شود.
اسکوپولامین انتقال دهنده های عصبی مخصوص حافظه کوتاه مدت مغز را مسدود می کند. به این ترتیب، زمانی که فرد تحت تأثیر مخدر نفس شیطان است مغزش هیچ اتفاقی را ثبت نمی کند. برای همین هم وقتی قربانی به هوش می آید اساسا هیچ چیزی از اتفاقاتی که افتاده را به یاد نمی آورد.
کشف مقبرۀ ۲هزار ساله از یک فرهنگ ناشناخته
