به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز، ناصرالدین میرزا فرزند محمد شاه قاجار در تیر ماه سال 1210 متولد شد و بعد از مرگ پدرش در سال 1227 به پادشاهی رسید.
جنازۀ شاه به مدت حدود یک سال در یک قبر موقت در تکیه دولت قرار داده شد تا آرامگاه اصلی در حرم حضرت عبدالعظیم آماده شود. در روز انتقال پیکر، جسد ناصرالدین شاه بر روی یک ارابه قرار داده شد که اطراف آن را با مشعل‌ها، پرده‌ها، قالی‌ها و تاج‌های گل مزین کرده بودند.
برخی قتل شاه را توطئه دولت انگلیس و عثمانی می‌دانند و برخی معتقدند که صدراعظم وقت یعنی علی‌اصغر خان امین السلطان در این قضیه نقش داشته است.
میرزا با بیان سخنانی در دادگاه فرمایشی، حقایق را بازگو و شاه را رسوا کرد. سرانجام میرزا رضا کرمانی در روز دوم ربیع الاول 1314 قمری برابر با 21 مرداد 1276شمسی توسط دستگاه قاجار به دار آویخته شد. آخرین جمله میرزا این بود: «این چوبه دار را به یادگار نگه دارید، من آخرین نفر نیستم». درباره چرایی قتل ناصرالدین شاه توسط میرزا با خسرو معتضد به گفت‌وگو نشستیم.
بعد از ترور ناصرالدین شاه، امین السلطان تلاش بسیاری کرد تا خبر این ترور پخش نشود و تهران آرام بماند؛ نقل است وی به محض مطلع شدن از ترور شاه ترتیبی داد تا جسد ناصرالدین شاه را مخفیانه از صحن بیرون ببرند و در کالسکه سلطنتی بنشانند. در بازگشت به کاخ گلستان خودش نیز در کنار جسد برجای نشسته شاه نشست و جسم بی‌جان او را به حرکت درآورد تا برای جمعیت دست تکان دهد.
با این حال شاه مضروب پس از انتقال به کاخ گلستان چندان زنده نمی‌ماند و تلاش اطبا برای نجات او بی نتیجه می‌ماند. گفته می‌شود کلمات آخر وی پیش از مرگ این بود که «اگر زنده بمانم جور دیگری بر شما حکومت می‌کنم». پس از مرگ ناصرالدین شاه مقرر می‌شود تا روز بعد و رسیدن مظفرالدین شاه به پایتخت صبر کنند و پس از آن پیکر شاه را پس از تشییع در امامزاده عبدالعظیم حسنی(ع) به خاک می‌سپارند.
آقارضا عکاس‌باشی، عبدالله قاجار و آنتوان سوریگین از جمله عکاسانی بودند که به دلیل اهمیت مراسم تشییع جنازه و خاکسپاری ناصرالدین شاه تصاویری از این مراسم به ثبت رسانده‌اند.
