به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز به نقل از فرارو، اشراف و ثروتمندان مصر باستان می‌توانستند هزینۀ مومیایی اجساد مردگانشان را بپردازند یا برای آنها مقبره‌های مخصوص بسازند و پیشکش‌های گرانقیمت در قبرهایشان بگذارند؛ اینها همگی راه‌هایی بودند برای اینکه مردگان در زندگی بعد از مرگ نیز از رفاه و آسایش برخوردار باشند.
مردم فقیر مصر هیچ یک از این امکانات را نداشتند، اما در عین حال آنها هم می‌خواستند که برای زندگی بعد از مرگ دستشان خالی نباشد و بتوانند از جاودانگی و آسایش در آن جهان بهره‌مند شوند. به همین خاطر بود که آنها نیز اشیاء خاصی برای قرار دادن در مقبره‌های مردگانشان تهیه می‌کردند؛ مقبره‌هایی که معمولا چیزی جز گودال‌هایی خیلی ساده در بیابان نبودند.
نمونه‌ای از اشیائی که فقرا در گور‌های مردگان می‌گذاشتند «خانه‌های ارواح» بودند. خانۀ روح در واقع مدل سفالی کوچکی از یک خانۀ واقعی بود که به باور مصری‌ها می‌توانست برای شخص متوفی خانه‌ای برای زندگی در دنیای بعد از مرگ فراهم کند. این مدل‌ها معمولا به شکل خانه‌های سادۀ روستایی ساخته می‌شدند و در حیاط آنها پیشکش‌هایی مثل نان، گوشت، میوه و سبزی قرار داده می‌شد تا خانۀ بعد از مرگ همۀ ملزومات زندگی را نیز داشته باشد!
قدمت خانه‌های ارواح به سلسله‌های دوازدهم و سیزدهم پادشاهی مصر یعنی تا حدود 4 هزار سال قبل نیز می‌رسد. ارتفاع و طول و عرض این خانه‌های کوچک گِلی معمولا حدود 40 تا 50 سانتیمتر است. نمونه‌های مختلفی از خانه‌های ارواح در حال حاضر در موزه‌های مختلف دنیا نگه‌داری می‌شوند. نخستین‌بار یک مصرشناس انگلیسی به اسم ویلیام فلندرز پتری نمونه‌هایی از این خانه‌ها را در منطقه ریفه در مصر میانی کشف کرد.
یکی از جنبه‌های جالب این یافته‌های باستانی این است که باستان‌شناسان و محققان می‌توانند با بررسی آنها تا حدی به شکل خانه‌های واقعی مردم عادی در مصر باستان و تفاوت آنها با خانه‌های اشرافی پی ببرند. خانه‌های ثروتمندان معمولا ویلا‌هایی ساخته شده از سنگ با اتاق‌های متعدد بودند که سقف و دیوارهایشان گچ‌کاری شده و با انواع نقش‌برجسته‌ها و نقاشی‌ها نیز تزئین شده بودند. اما خانه‌های فقرا دیوار‌هایی خشتی و سقف‌هایی از جنس تنۀ نخل داشتند و کف آنها با حصیر پوشانده شده بود.
9 ماه پیش