تصویرِ متفاوت رومینای ۱۴ساله در یک روزنامه 

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، روزنامه جهان صنعت در صفحه نخست شماره امروز خود با انتشار تصویری متفاوت از رومینا اشرفی دختر 14ساله تالشی که به دست پدرش به قتل رسید، به ابعاد مختلف این حادثه دردناک پرداخت.

این روزنامه در ادامه نوشت: پدر رومینا اشرفی، رگ گردن دختر سیزده ساله خود را، به هنگام خواب، با جسمی سنگین برید و به عنوان قاتل دستگیر شد». صورت مساله، مرگ یک انسان است که علی القاعده در میان مرگ و میرهای چند هزار نفری اخیر کرونا نباید امر نامتعارفی محسوب شود.

اما، نوع مرگ، بسیار متفاوت است و به همین دلیل آن را به مرگی سوال برانگیز و قابل تامل تبدیل می کند. دختری در سن نوجوانی دلداده پسری می شود. احتمالا، به دلیل محدودیت های خانوادگی، به همراه پسر از خانه فرار می کند. نیروی انتظامی وی را دستگیر می کند و در اختیار دادسرا و دادگاه ارشاد می گذارد. قاضی نیز احتمالا بعد از بازپرسی و اخذ تعهد مبنی بر عدم تکرار چنین رفتاری، دستور تحویل وی به خانواده اش را می دهد. تا اینجای کار، فخر و مباهات است. کاری در جهت پاک کردن جامعه از شر فساد، به خوبی انجام شده است.

اما پیامد نهایی این فرآیند، چیزی نیست جز بروز یک تراژدی غم انگیز که جامعه را در بهت و حیرت و غم و اندوه فرو می برد. با زخمی عمیق بر پیکر وجدان اجتماعی.

حالا پدر در کنار اندوه لکه دار شدن دامن عفت دخترش، داغ به قتل رساندن او را هم بر سینه دارد. با حبسی به میزان حداقل سه سال. فروپاشی یک خانواده با آثار تلخ ماندگار آن بر پیکر جامعه.

در ظهور و بروز این تراژدی که سابقه متعددی در جامعه ما دارد، تنها رومینا مقصر نیست. محیط خانواده ای که به دلایلی چون بیکاری و اعتیاد و تعصبات افراطی ناموسی، اجازه برقراری رابطه صحیح و شفاف همراه با مهر و محبت را میان فرزندان و والدین نمی دهد نقش مهمی هم در به دام افتادن عاطفی دختران دارد و هم در ناتوانی پدران و برادران در کنترل خشم خود.

ماموران نیروی انتظامی و قضات دادسراهای ارشاد نیز مقصرند چرا که بدون ارائه مشاوره های سودمند به خانواده ها و بدون زمینه سازی برای برخورد مهربانانه تر با چنین فرزندانی، آنان را به خانواده ها بر می گردانند.

کارکرد چنین نهادهایی فقط دستگیری و تفهیم اتهام و مجازات نیست بلکه زمینه سازی برای برخورد ریشه ای با چنین کژرفتاری هایی از طریق وصل به متخصصان برجسته علوم جامعه شناسی و روان شناسی است. متاسفانه به دلیل نوع قوانین و مقررات و سیطره برخورد های فرمالیستی (ظاهرمابانه) و همین طور تاثیر احتمالی پرونده سازی ها در ارتقای پرسنل، نشانه هایی از مواجهه های ریشه ای دیده نمی شود.

جامعه ما نیاز شدید به برجسته تر شدن وجه رحمانیت و ستارالعیوب بودن خداوند منان دارد. اما، شوربختانه، آن چیزی که سیطره دارد وجه «قاسم الجبارین» خداوند منان است. این نیز علت زیرین دیگر ظهور و بروز چنین حوادث غم انگیزی است.

برخوردهای خشن و مجازات های سنگین به خصوص برای رفتارهایی که در کل جهان تا حد زیادی حل و فصل شده، از جمله حجاب و نظایر آن، موجب هم تشدید خشونت در جامعه و هم ناتوانی نظام حکمرانی در مواجهه بهتر با چالش های اقتصادی چون بیکاری و تورم می شود. چالش هایی که به سهم خود محیط خانواده را برای تیز کردن تیغ تعصب افراطی و خشونت غیرانسانی فراهم می کند.

تراژدی رومینا، از منظر نگاه اجتماعی، ریشه در محیط اجتماعی دارد که به دلایل مختلف، اجازه حل و فصل شدن چالش های خانوادگی از این دست را در مسیری بهتر نمی دهد. بنابراین مادامی که قواعد بازی تعیین کننده این محیط ساری و جاری است، باید به انتظار حوادث دیگری از این نوع، دست کم در بخشی از خانواده ها در آینده بود.