واکنش «گوهر خیراندیش» به حواشی حضورش در آمریکا 

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از افکارنیوز،گوهر خیراندیش درباره حاشیه های حضور در مجلس ازدواج دخترش و علت اینکه پس از گذشت بیش از یک سال هنوز به کشور بازنگشته توضیحاتی را ارائه داد.

بهانه گفت وگو با گوهر خیراندیش کم نیست؛ بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون که کارهای هنری او بر پرده سینما، سالن های تئاتر و قاب تلویزیون بسیار دیده می شود. او در سال های طولانی فعالیتش، پرکار بوده و کارنامه وزینی دارد. این بازیگر با وجود پرکاربودنش در سینما و تلویزیون، همچنان تلاش می کند در نقش های متفاوتی ظاهر شود و در هر نقشی حرفی برای گفتن داشته باشد. این هنرمند در سال82برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن در فیلم «رسم عاشق کشی» و چندین بار هم نامزد دریافت این سیمرغ در سال های قبل از آن بوده است. البته تندیس زرین و دیپلم افتخار هم در کارنامه کاری اش کم ندارد.

او حالا در سن 66سالگی با کسب این همه افتخارات و بازی در بیش از 100فیلم و نمایش به دنبال کار برگزیده تر است و می گوید: «من هیچ وقت خودم را محدود نمی کنم که حالا من جایزه ام را گرفتم روی طاقچه بگذارم و بعدش فعالیت نکنم. تمام تلاشم را می کنم که کارهای متفاوت از نقش های گذشته ام داشته باشم و به زودی برای بازی در چند فیلم به ایران بازخواهم گشت. البته دلتنگی وطن بهانه اصلی بازگشت من به ایران است».

در ادامه بخش هایی از گفت وگوی ما با این هنرمند را با موضوع حفظ حریم خصوصی در فضای مجازی و حاشیه هایی که برای او ایجاد شده بود، می خوانید.

از احوالات این روزهایتان برایمان بگویید. حال گوهر سینمای ایران چطور است؟ قصد بازگشت به وطن دارید؟

بله؛ البته که به وطنم بازخواهم گشت. قبل از شیوع ویروس کرونا برای دیدار دخترم و شرکت در مراسم ازدواج او به آمریکا آمده ام. با شیوع این بیماری و محدودیت سفرها و پرواز هواپیماها، مجبور شدم که چند ماهی بیشتر در اینجا بمانم. درضمن در ایران هم کاری نداشتم که انجام بدهم و باید در خانه می نشستم. بهتر دیدم که همین جا به درمان شکستگی پای چپم ادامه بدهم که البته هم اکنون بعد از 5بار شکستگی و عمل نسبتا خوب هستم.

راستی جریان شکستگی پای شما چه بود؟ گویا سر صحنه فیلمبرداری این اتفاق افتاده است.

من حین بازی در سریال «دیوار به دیوار» به علت افتادن، از ناحیه قوزک پا به شدت آسیب دیدم. یک بار در ایران و یک بار هم در آمریکا روی این ناحیه از پای من عمل جراحی صورت گرفت اما باز هم مشکل داشتم و قوزک، درست در جای خود قرار نگرفت. همین موضوع موجب شد تا من چندبار سر صحنه، تعادلم به هم بخورد و آسیب ببینم. مجدد در شیراز من از پله های یک خانه قدیمی که لوکیشن فیلمبرداری بود، افتادم و این بار از ناحیه ران پا دچار آسیب دیدگی بسیار شدید شدم؛ طوری که استخوان ران من دو تکه شد و در پای من بیش از 50سانتی متر پلاتین گذاشتند و حدود 39پیچ بستند. من شانس این را داشتم که همان موقع دکتر اشکانی و دکتر انقیاد که هر دو از بهترین ارتوپدهای شیراز هستند، در بیمارستان حضور داشتند و فوری مرا به اتاق عمل منتقل کرده و بهترین عمل را روی پای من انجام دادند. وقتی من به آمریکا آمدم و پزشکان اینجا عکس عمل پای مرا دیدند همه گفتند که بسیار عمل خوبی روی پایم انجام شده بود. در شیراز در خانه خواهر عزیزم مریم بانو بستری شدم که از همین جا، دوباره از او که داغدار مرگ دختر هنرمندش بود تشکر می کنم. با این شرایط جسمانی من مجبور بودم اوایل از ویلچر و بعد از عصای چوبی زیر بغل استفاده کنم. در همین وضعیت آقای مهران مدیری عزیز لطف کردند و برای ساخت سریال « هیولا » منتظر من شدند تا کمی بهبودی حاصل شود. واقعا فکر نمی کردم اینقدر محبت کنند ولی من طوری در سریال هیولا بازی کردم که کسی متوجه این مشکل از ناحیه پای من نمی شود. سریال «زیرخاکی» و مجموعه های بعد از آن هم همینطور. اما خدا را شکر الان بهترم.

پیشنهاد فیلم جدیدی برای بازی دارید؟ احتمالا چه زمانی به کشور بازمی گردید؟

به زودی به ایران باز می گردم. در این مدت که اینجا بودم چندین پیشنهاد فیلم سینمایی و سریال داشتم. البته قرارداد قبلی هم که قولش را به خانم تینا پاکروان(تهیه کننده) داده بودم به علت بستری شدن در بیمارستان منتفی شد. ایشان دیدند عذر من موجه هست، لطف کرده و خانم شبنم مقدمی را برای آن نقش جایگزین کردند. از همین تریبون از شبنم مقدمی عزیز تشکر می کنم. البته خانم پاکروان نقش دیگری را در سریال شان برای من درنظر گرفتند که کاراکتر یک زن مبارز در جنگل های شمال است و من این نقش را خیلی دوست دارم. همچنین گویا قرار شده سریال هیولا دوباره ساخته شود که برای این کار هم باید در ایران حاضر شوم. آقای چگینی هم برای فیلم سینمایی «خوب، بد جلف3» تماس گرفتند. به احتمال زیاد به زودی به ایران خواهم آمد. البته دلتنگی وطن، بهانه اصلی بازگشت من به ایران است.

سال گذشته شما برای شرکت در مراسم ازدواج دخترتان آناهیتا به آمریکا رفته بودید و حاشیه هایی در این سفر برای شما ایجاد شد که حتی برخی به شائبه ممنوع التصویر بودن شما دامن زدند که خوشبختانه اینگونه نشد. اگر تمایل دارید کوتاه در این زمینه صحبت کنید.

متأسفانه فضای مجازی ازجمله اینستاگرام جایگاهی برای قضاوت های نابجا شده است. نه فقط در مورد من و یا ازدواج فرزندم بلکه در همه مسائل و حریم خصوصی افراد عرض می کنم. با تمام احترام به هموطنانم باید عرض کنم متأسفانه برخی از مردم ما به خودشان اجازه می دهند بدون اینکه از کم وکیف موضوعی باخبر باشند در هر زمینه ای اظهارنظر کرده و قضاوت کنند. ما ایرانی ها با فرهنگ ناب هم دوستی و مهربانی بزرگ شده ایم و نباید اجازه دهیم فضای مجازی ما را به اینجا بکشاند که بخواهیم در حریم خصوصی یکدیگر وارد شده و قضاوت شان کنیم. روزبه روز این فضای مجازی به جای اینکه آدم ها را به هم نزدیک کند، گاهی آدم ها را از هم دور می کند. وقتی تهمت ها، قضاوت ها و فحاشی ها برای پست های برخی از دوستان را می بینم تأسف می خورم. البته خدا را شکر من شانس این را داشتم که در کامنت های اینستاگرامام چنین فحاشی هایی را نسبت به خودم ندیدم. احساس می کنم از منظر دید این عزیزان من دارای یک احترامی هستم و به من لطف می کنند، محبت کرده و احترام می گذارند. برای تأیید این ادعای من می توانید تک تک کامنت های بنده در اینستاگرام ام را مطالعه کنید. این لطف و احترام مردم را حاصل تمام تلاش و زحمت هایی می بینم که صادقانه در طول این سال ها کشیدم. در این سال ها همه انرژی ام را گذاشته و سعی کرده ام در کنارشان و در خدمتشان باشم برای همین این احساس قرابت و نزدیکی دوطرفه است؛ همانطوری که من عاشق آنها هستم و دوستشان دارم، آنها هم به من لطف دارند.

حالا که سر صحبت باز شد می خواهم بحث را به سمت حفظ حریم خصوصی هنرمندان توسط طرفدارانشان ببرم. هر هنرمند یک زندگی شخصی دارد که ممکن است فیلم یا عکسی از زندگی شخصی اش برای او حاشیه ساز شود. نظر شما دراین باره چیست؟

همه جای دنیا هر فردی دارای حقوق شهروندی است. طبق این حق، هیچ کسی اجازه ندارد به دیگری توهین کرده، تهمت زده و یا فحاشی کند. این کار در همه کشورها مذموم بوده و گاهی حتی جرم محسوب می شود. در کشور ما هم باید قانون، مقابل این افراد بایستد و آنها را به خاطر پست های توهین آمیز و فحاشی ها توبیخ کند. اطلاع ندارم در ایران این قانون اجرا می شود یا نه؟ اما در کشورهایی که من می شناسم و یا فرزندانم زندگی می کنند کسی اجازه ندارد به دیگری تهمت زده و یا فحاشی کند زیرا طرف مقابل حق شکایت از این افراد را دارد. پسرم در آلمان یا خواهرزاده ام در انگلیس و دخترم و خودم در آمریکا شاهد اجرای این قانون هستیم که افراد می توانند از حقوق شهروندی شان استفاده کرده و علیه این خاطیان شکایت کنند. البته گاهی هم این توهین ها در فضای مجازی توسط روبات هدایت می شود که به راحتی قابل پیگیری نیستند. اما خلاصه حرف من این است که بیاییم با یکدیگر مهربان تر باشیم. می دانم تحریم ها و شرایط اقتصادی در ایران بسیار بسیار به مردم ما فشار می آورد و شرایط زندگی را برای آنها سخت کرده است ولی این باعث نمی شود که ما به همدیگر بی احترامی کنیم.

البته این فضای مجازی حسن هایی هم دارد؛ مثلا آقای پرویز پرستویی عزیز در همین فضا توانسته فعالیت های خیرخواهانه را تبلیغ کرده و هنرمندان و ورزشکاران را با خود همراه کند. این افراد به مردم مناطق محروم و افراد بی بضاعت با حفظ شأن و آبرویشان کمک می کنند. گرچه این کمک ها نمی تواند فقر را ریشه کن کند اما انجام شان هم مرهمی کوچک است برای دردهای مردم رنج دیده این سرزمین.

به عقیده من مسئولان گاهی به جای اینکه هنرمندان را برای افشای عکس های خصوصی شان ممنوع التصویر کنند باید با کسانی که به حریم خصوصی افراد وارد می شوند برخورد کنند. وقتی قانون با این افراد برخورد جدی داشته باشد دیگر کسی به خودش اجازه نمی دهد به حریم شخصی دیگران وارد شده و مسائلی که به جامعه مربوط نمی شود را منتشر کند. متأسفانه الان شرایطی پیش آمده که افرادی دوربین به دست دنبال هنرمندان در خارج از کشور می روند تا یکی جایی عکسی از آنها بگیرند و بگویند فلانی حجابش را رعایت نکرده، پس باید ممنوع التصویر شود.

بزرگ ترین سرمایه زندگی تان بعد از چند دهه فعالیت هنری چیست؟

لطف و احترامی که مردم برای من قائلند بزرگ ترین سرمایه زندگی من است.

از فرزندانتان برایمان بگویید؛ ایران هستند؟ مشغول فعالیت هنری اند؟

آزاده، آناهیتا و امید اسماعیل خانی فرزندانم هستند. هر 3 بازیگری و نمایش را تجربه کرده اند. اما آزاده به صورت حرفه ای ادامه داد. امید هم اکنون در آلمان کار موسیقی را ادامه می دهد و صدای خوبی هم دارد. آناهیتا هم قبل از رفتن به آمریکا رشته نمایش را دنبال کرده و در رشته های روانشناسی و مهندسی هم تحصیل کرده است. اما آزاده رشته تحصیلی اش بازیگری و شاگرد استاد سمندریان است و در فیلم هایی چون «معمای شاه» و «سامورایی در برلین» بازی کرده است. دخترم اصلاً دوست ندارد که از رابطه من با خودش به عنوان ابزاری برای معرفی خودش به عرصه بازیگری استفاده کند. من هم هیچ وقت جرأت نمی کنم جایی سفارش اش کنم. او حتی خودش را در صفحه اجتماعی اش در فضای مجازی به عنوان آزاده آزاد معرفی کرده است. البته من به او گفتم که تو آزاده اسماعیل خانی هستی و نمی توانی از عقبه و اصالت خودت فرار کنی ولی او از پارتی بازی خوش اش نمی آید. می گوید من فارغ از پدر و مادر هنرمندم، باید خودم را در این عرصه نشان بدهم.