به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز، روزنامه اطلاعات در باره نوشته اخیر علی کریمی در باره نذری و واکنش یک روحانی به آن نوشت : چندسال است که غائله برپا می شود از دوسو؛ در عزاداری های محرّم و نذورات؛ یک سو به نقد و خرده گیری در مخارج؛ دیگرسو به پافشاری بر ادامه ی آن؛ قربه الی الله یا به کسب حوائج.
آن به این می تازد، که خرج دو روز یا ده روز را در طول سال تقسیم تدریجی بر فقرا کنید؛ این بر آن برمی آشوبد، که این چند روز، خود موضوعیتی مستقل دارد و نه منافی خیرات سالانه است و نه مزاحم آن.
این که آیا هردو گروه، اعمالشان گواه بر نیّاتشان است، قضاوتش با ما نیست؛ اما چالش تکراری این دو تفکر، بهتر بگویم، این دو جبهه، واقعا آزارنده شده است.
روی خطاب در این سخن- با علم به آن که می دانم بر بسیاری، به خصوص منتقدان حرفه ای و عادتی، خوش نخواهد نشست- گروه ناقدان و خرده گیران بر مخارج مراسم سنتی ومذهبی است؛ که افاضات را دیگر از حد گذرانده اند؛ به خصوص که سرشاخه های این به اصطلاح منتقدان و ایرادگیران، معمولا نامورانی هستند،سلبریتی یا شهرگان ورزشی و هنری، که یا کارنامه ی شفافی از خیرات و مبرّات اجتماعیشان ندارند؛ یا اگر هم خیری دارند، در مخارج دیگر ایام سالشان کمترین ملاحظه ای -از آن نوع که در دهه ی محرم توصیه می کنند- به خرج نمی دهند؛ انگار دو سه روز اوج عزای محرّم، اوج بحران گرسنگی فقرای سالیانه و نقطه ی آی سی یوی بیماران لاعلاج و لحظه ی نجات کودکان کار و خلاصه، دقیقه ی نودِ خلاصی جامعه از دردهاست!
اگر برخورد فردی، منبری یا غیر منبری، با این سناریوی کاریکاتورشده ی خسته کننده، از سر عصبانیت یا سخن گویی قشر عظیمی از عزاداران، کمی از جاده ی عرفِ لینت و آرامی خارج شود؛ آنگاه واویلاه و بیا و بیین! که: واژه ناروا به کار بردید و بر احساسات جامعه ناخن کشیدید و بر فردی محبوب از سلبریتی ها وهن و تندی روا داشتید و خلاصه، فلک را بد شکافتید و طرحی نحس درانداختید و وا اسفاه!…پس منتظر کامنت های فالوورهامان باشید؛ که خوب جنگی را آغاز کردید!
البته مزاج های ناتوان در هضم نخودهای ناپز، منتظرند، تا در این موقعیت ها غائله به پا کنند و به جای آن که انصاف دهند، که تیر اول این جنگ سالیانه همیشه از کدام سو پرتاب می شود، پاشنه ورمی کشند در آستانه ی پیج ها به کامنت های میلیونی و کمان های بعدی را زه می کنند به سوی کسی که-اگر هم او بیش از حد غضب کرده و بر زبان ناروا رانده- اما تیرخورده ی همه ساله ی این ایام است؛ از سوی فرماندهانی که توصیه ها و دلسوزی های محرّمیشان با رفتار و زندگی دیگر ایام سالشان نمی سازد و زین روی خون طرف مقابل را به جوش می آورند و خدا نیاورَد که طرف هم بر فراز منبر جوگیر شود و لاعلاج؛ کلمه ای بر زبان آوَرد؛ تا قرآن ها در لشگر مقابل بر سر نیزه ها شود!
ارباب منابر و عمائم با کظم غیظ و زبان آرام تر، حجت و برهان بر صحت رویّه و سُننشان آورند؛ نیز کاش پیام به گوش آن گروه مقابل هم می رسید که: شمایان نازنین نیز ، در حد دانشتان به اعتقادات و احساسات دینی مردم ورود کنید.