به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز به نقل از روزیاتو، دیوید به بیماری نادری به نام «نقش ایمنی مختلط شدید» (SCID / Severe Combined Immunodeficiency) مبتلا بود، به این معنی که بدن او هیچ دستگاه ایمنی کارآمدی نداشت.
دیوید فیلیپ وتر در سال 1971 در ایالت تگزاس به دنیا آمد. او سومین فرزند پدر و مادرش، دیوید و کارول آن بود. آن ها یک دختر به نام کاترین داشتند و بعداً نیز صاحب پسری به نام دیوید جوزف شده بودند که در دوران نوزادی بر اثر بیماری SCID درگذشته بود. وقتی این زوج متوجه شدند سومین فرزند خود را در راه دارند، پزشکان به آن ها گفتند احتمالی 50 درصدی وجود دارد که او هم با بیماری SCID متولد شود.
متخصصان گرچه تصور می کردند دیوید تنها برای مدت کوتاهی مجبور به زندگی درون یک حباب پلاستیکی استرلیزه خواهد بود اما در عین حال، به تحقیقات خود به منظور یافتن راهی برای درمان بیماری SCID ادامه دادند. آن ها تصور می کردند دیوید در 2 سالگی بر بیماری خود فائق خواهد آمد اما او تا پایان عمر در آن حباب پلاستیکی محبوس شد تا از ویروس ها و باکتری هایی که می توانستند کشنده باشند در امان بماند.
کارکنان بیمارستان تگزاس که دیوید 5 سال ابتدایی زندگی خود را در آنجا سپری کرد، از خود می پرسیدند که آیا بزرگ کردن یک کودک درون یک حباب امری اخلاقی است که در نهایت بر سر آن به توافق رسیدند.
هر چیزی که به دست دیوید داده می شد، از آب و غذا گرفته تا پوشک و لباس و اسباب بازی، باید استرلیزه می شد و درون یک محفظه ی هوابند (محفظه ی مهر و موم شده ای که هوا به درون آن نفوذ نمی کند) قرار داده می شد. این محفظه ی ایزوله توسط مهندسان ناسا طراحی شده بود که بعداً هم یک لباس مخصوص، شبیه به لباس فضانوردان برای دیوید ساختند تا بتواند خارج از محفظه، آزادانه راه برود.
به لطف این لباس مخصوص که آن زمان 50 هزار دلار برای ساخت آن هزینه شد، مادر دیوید بالاخره در سال 1977، زمانی که او 5 سال داشت توانست برای اولین بار پسرش را در آغوش بگیرد.
در سال 1983 پزشکان به روش تازه ی پیوند مغز استخوان رسیدند. کاترین، خواهر دیوید به عنوان اهدا کننده ی مغز استخوان داوطلب شد تا شاید کمکی به درمان بیماری برادرش شود. متأسفانه 4 ماه بعد، دیوید در حالی که تنها 12 سال داشت بر اثر سرطان لنفوم از دنیا رفت، سرطانی که بعداً معلوم شد توسط ویروس اپشتین باری که درون مغز استخوان خواهرش نهفته بود، به دستگاه ایمنی بدن دیوید معرفی شده بود.
بیمارستان تگزاس بعدها «مرکز دیوید» را برای تحقیق، تشخیص و درمان اختلالات ایمنی راه اندازی کرد. حالا بسیاری از کودکان مبتلا به SCID با تشخیص زودهنگام می توانند زندگی طبیعی و سالمی داشته باشند.
دیوید فیلیپ وتر گرچه سرنوشت غم انگیزی داشت اما کمک بزرگی به عرصه ی پزشکی کرد. بر روی سنگ قبر دیوید این جمله حک شده است: «او هرگز دنیا را لمس نکرد اما دنیا از او تأثیر گرفت.»
