شکارچی علاوه بر شکار امروزی و به زبان خودمان شکار حیوانات در طبیعت در قدیم شکار مفهوم ویژه ای داشت و مدح هایی شده است از جمله ی ای مضمون ها شکار زیبا رو یا همان معشوق که دلش را شکار میکردند و یا مدح شاه یا صاحب منصبانی که به شکار می رفتند را مدح میکردند .در ادامه ساعد نیوز گلچینی از بهترین متن و شعر های ادبی و مفهومی با مضمون شکارچی پرداخته است باماهمراه باشید امیدواریم لذت ببرید و در کپشن و یا .... فضاهای مجازی با دوستان خود به اشتراک بگذارید.
زیباترین متن و شعر ادبی با مضمون شکار چی
چشمت تفنگ است
و نگاهت
گلوله ایی
تو
قلبی را نشان رفته ایی
خطا حتی اگر کنی
هدف به سمت تیر تو پرتاب می شود
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
امشب افسوس نشد بر سر قولم باشم
نشد از فاصله ها غصه تراشی نکنم
گر تفنگی برسانند به من، نامردم
تا سحر مغز خودم را متلاشی نکنم!
ما چرا از کاروان جامانده ایم
دوستان رفتند و ما وا مانده ایم
سالها بودیم در میدان جنگ
ما چرا ماندیم در عصر تفنگ؟
با رفیقان دل و عطر و جهاد
سادگی های قشنگ و بی عناد
شیر مردانی که خون پرداختند
پهلوان هائی که انسان ساختند
سجده هامان بود در احساس ها…
فکه ها ، دهلاویه ، میراث ها…
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
چه فرقی می کند “دوستت دارم” هایت را
قبلا به پای کسی ریخته باشی یا نه
وقتی این تفنگ
با آخرین تیرش هم مرا خواهد کشت!
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
رنده باش، دل آسمان برای تو تنگ است
اگرچه آنچه به راه تو دوخته ست، تفنگ است
نترس، اهلی دنیا نشو، به خاک نشستن
برای آن که دلش رنگ آسمان شده، ننگ است
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
من از هزاره ی مین و تفنگ می گویم
من از تمدن و دنیای جنگ می گویم
من از خرافه پرستی اهل دین خستم
من از تقابل انسان و سنگ می گویم
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
بی حرمتی به ساحت خوبان قشنگ نیست
باور کنید که پاسخ آیینه سنگ نیست
سوگند می خورم به مرام پرندگان
در عرف ما، سزای پریدن تفنگ نیست
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
“کیست باور کند؟
کودکی…
با تفنگ کاغذی!”
آدم بزرگ ها…
این را می گفتند؛
و همگی می خندیدند.
کودک مصمّم…
در نگاهش موج می زد باور.
صدای شلیک گلوله…
بُهت و سکوت…
همه دیدند
و باور کردند
مرگ را…
دیگر کسی را جرأت انکار نبود؛
و دیگر کسی نمی خندید!
اندکی بعد…
کودک دیگر آنجا نبود.
و چند نفر
پچ پچ کنان می گفتند:
“کیست باور کند؟
کودکی…
با تفنگ کاغذی!”
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
یکی مرد شکارچی تنومند/ چنین گفتا به دوستان برومند/
درون کلبه ام وقتی رسیدم/ میانش ناگهان خرسی بدیدم/
نشستم با خودم اندیشه کردم/ که می داند که بعد آن چه کردم؟
بدو گفتا یکی با چوب دستی/ زدی بر آینه آن را شکستی!!! ...
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
بلیط قطار را پاره می کنم
و با آخرین گله ی گوزن ها
به خانه برمی گردم
آن قدر شاعرم
که شاخ هایم شکوفه داده است!
و آوازم
چون مه ای بر دریاچه می گذرد:
شلیک هر گلوله خشمی است
که از تفنگ کم می شود
سینه ام را آماده کرده ام
تا تو مهربان تر شوی…
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
درخت که می شوم
تو پائیزی
کشتی که می شوم
تو بی نهایت طوفانها
تفنگت را بردار
و راحت حرفت را بزن
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
زبس بکشت حسد خرمن است آفتها
دمیکه تیر نبارد تفنگ میبارد
زدام حادثه (بیدل) رهائی امکان نیست
که قطره تو بکام نهنگ میبارد
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
تفنگ که میگذارند روی شقیقه ات
تازه میفهمی حق با آنهاست…
راستی اشکال از کجاست؟
اعتقاد،یا تفنگ؟
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
تو می آیی تفنگت را بیاور
سلاحِ روزِ جنگت را بیاور
برای کشتنم یک تیر کافیست
دو چشمان قشنگت را بیاور
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
عشق! آن هم وسط نفرت و باروت و تفنگ
دانه انداخت و از شرم ندیدم تله را
و تو خندیدی و از خاطره ها جا ماندم
با تو برگشتم و مجبور شدم قافله را…!
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
امشب افسوس نشد بر سر قولم باشم
نشد از فاصله ها غصه تراشی نکنم
گر تفنگی برسانند به من، نامردم
تا سحر مغز خودم را متلاشی نکنم!
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
این جوانی جزتو خیلی چیزها را هم گرفت
ازدوچرخه تا تفنگ و تیله هایم حیف شد
قدر انگشتان دستم دوستت میداشتم
دیر فهمیدم که کم بود ادعایم حیف شد
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
پرنده باش، دل آسمان برای تو تنگ است
اگرچه آنچه به راه تو دوخته ست، تفنگ است
نترس، اهلی دنیا نشو، به خاک نشستن
برای آن که دلش رنگ آسمان شده، ننگ است
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
زبس بکشت حسد خرمن است آفتها
دمیکه تیر نبارد تفنگ میبارد
زدام حادثه (بیدل) رهائی امکان نیست
که قطره تو بکام نهنگ میبارد
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
کاشتند علف های هرزی در ذهنما ن
وبا هر قطره از اشکمان آبیاریش کردند
این جسم بی فروغ رابه بند کشیدند
ودر نطفه تجزیه امان کردند
پیش از آغاز پایانمان دادند
وخون رگانمان را مکیدند
و ما تنها به اتفاق به شکارچی نگاه می کردیم
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
تو که بالا بلند و نازنینی
تو که مثل فرشته رو زمینی
تو که مثل یه آهو در در و دشت
منم مثل شکارچی در کمینی
تو اگه مثل خرگوشی تو جنگل
منم هستم به مانند شاهینی
منم مثل نمک توی نمکدون
تو اما آب نباتی و شیرینی
منم مثل یه چایی و یه قندون
واسه چایی و قندون تویی سینی
منم مور و تویی مثل سلیمان
اگه یک دم کنار من بشینی
منم مثل زمین صاف و هموار
تو نارنجک تو مثل بمب و مینی
دلت اما مثل گنجشک و قناری
چقدر زود می شکنه این ظرف چینی
تو رو وقتی خدا ...
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
از خواستن ات
به خواستن ام
سقوط کردم !
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
.. وقتی که شیرینیِ گناهِ تماشایت
اشتیاقِ چشم هایم را
سمتِ ممنوعه ها در عشق
هُل داد ! ،
.. و خود
محو شد !
...
.. امروز
در قعرِ این خواستن
ــ حتی ــ قلم
از دست هایِ من می گریزد !
... اگرچه هنوز هم
عاشقانه ترین سوژه یِ شاعرانه ای !
... اما
ــ عشق ــ
دیگر شکارچیِ پیری شده است !
.. یارایِ شکارش نیست !
شکارِ قریحه یِ شاعری ام ! ،
حتی وقتی شوقِ نگاه ام
در دامِ
تماشایِ
شکوهِ
ــ روشنیِ ــ
چشم هایت ،
در انتظارِ
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
یا حق
شکار کن دل مرا
شکارچی تو بوده ای
شکنجه می کنی مرا
شکنجه گر تو بوده ای
تیر خلاص را بزن
من که اسیر گشته ام
بپای عشق تو ببین
یک عمر پیر گشته ام
غزل تویی ترانه من
هوا تویی بهانه من
رد مشو از مزار من
گاهی بخوان یه فاتحه بر دل بی گناه من
من که خودم شکسته ام
تیشه نزن به ریشه ام
در گذر ثانیه ها
اره مبر به ریشه ام ...
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
شکارچی آمد...
شکار آهسته آهسته به قتلگاه خویش قدم نهاد
گردنش افراشته
اندکی سرش را کج کرد
مرا نیست انکارِ بیچارگی
فلک غیرِ جور و جفایم نداد
تیر شلیک شد...
شکار، لبخندی بر لب!
قطره ای اشک سرخ رنگ گوشه ی چشمش معلق بود
کاش خطا نرود!
بزن تیر و بشکاف این سینه را
که آغوشِ من، بسته هرگز مباد
شکار درونِ خونِ خویش میرقصید!!!
شکارچی می گریید و هم آغوش شکار میرقصید!!!
بسوزان تنِ ریش و وانگه سپار
به جا مانده خاکسترم را به باد
همه جا لاله رویی ...
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
یه روزی وقت پر زدن،پرام انگار که بسته بود
دل غریب من ولی،بخدا شکسته بود
پرنده ها که پر زدن،منتظرم نموندن
رفتن واسه ی من،کمی شعر سفر رو خوندن
نفرین به این شکارچی،که منو کرد اسیرم
حالا تو این قفس من،بدون تو می میرم
تو نیستی در کنارم،برات آواز میخونم
نمیشنوی صدامو،قفس کرده دیوونم
تو نمیای سراغم،آخه قفس فریبه
تو دنیای آهنی،ببین دلم غریبه
به عشق اون نگاهت،با میله ها میسازم
اما بدون عزیزم،که غرق در نیازم
دلم خوشه به اینکه،شاید
کنار همین برکه بود
که با اولین بوسه هایت
مور ..... مور شدم
گفتم بس است دیگر
بیا برویم ...
گفتی باز هم ببوس
گفتم همسایه ی روبرو می بیند
گفتی صاحبخانه اش آب مروارید دارد
گفتم پدرت می فهمد
گفتی هیچگاه مرا نفهمیده است
گفتم باید به شکار بروم
گفتی شکارت می شوم...
کاش آنقدر بوسیده بودم
که پدرت فهمیده بود
کاش صاحبخانه ی روبرو
آب مروارید نداشت
کاش همان روز شکارت می کردم ...
حالا باید هر روز
هِی بنشینم
و به تو فکر کنم
هِی راه برو ...
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
(شکارچی)
هدف من تو بودی ????
ولی نشونه گیری رفیقم بهتر از من بود
چون طعم تجربه کردن رو با خیلی ها چشیده بود
مهدرست زد به هدف
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
سلام حضرت دلداده ی پرستوها
فقط به یاد تو گل می دهند شب بوها
فریب چشم تو را می خورند و حرفی نیست
شکارچی که تویی، خوش به حال آهوها...
شبی که مو بتکانی بهار خواهد شد
شکوفه می زند از لا به لای آن موها
چه بی دلیل مرا از بهشت می رانی
چه عاشقانه مرا برده بادِ هوهو ها
پناهگاه منی در حوالی کویت
ببین نیاز ندارم به برج و باروها....
هوایی تو ام و مست دلربایی تو
بگیر دست مرا ای بت پری رو.. .ها!
⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔⇔
امیدوارم از مطالب ارائه شده نهایت لذت را ببرید. برای مشاهده ی مطالب پر محتوای دیگر به بخش سرگرمی(اس ام اس) ساعد نیوز مراجعه نمایید.
زیباترین اشعار فارسی در مورد جغد
