به گزارش سرویس بازیهای کامپیوتری پایگاه خبری ساعدنیوز، برای نسلی که روزهای کودکی و نوجوانیاش در سالنهای بازی (آرکید) و پای دستگاههای میکرو و سگا گذشت، فاینال فایت (Final Fight) فراتر از یک بازی بود؛ یک قرار ملاقات با آدرنالین خالص بود.
یادت میآید؟ صداهای خشن مشتها، جیغهای کمیک دشمنان هنگام پرتاب شدن، و نوار سلامتی طولانی رئیسها که انگار هیچوقت تمام نمیشد. این بازی ما را به خیابانهای تیره و کثیف مترو سیتی برد؛ جایی که قانون، مشت بود و عدالت، با یک "Suplex" (سوپلکس) سنگین مایک هاگار اجرا میشد. فرقی نمیکرد کودی (Cody) با چاقویش باشی، گای (Guy) سریع و چابک یا هاگار با هیکل غولپیکرش؛ هدف یکی بود: تکاندن "Mad Gear" از روی آسفالت. تمام آن حس همکاری با رفیقت که کنار دستت نشسته بود و هماهنگ کردن حملهها برای کشتن "Abigail" یا "Sodom" واقعاً فراموشنشدنی است.
برای مشاهده مطالب مرتبط با بازیهای کامپیوتری اینجا کلیک کنید
