آشنایی با ضرب‌المثل «از دل برود هر آنکه از دیده برفت»؛ معنا، ریشه و کاربرد

آدم قرار نیست به همه ضرب المثل ها اعتقاد داشته باشد و آن ها را قبول کند. ممکن است بعضی از آن ها فکر اشتباهی را در ذهن آدم ها جا بیندازد تا آنجا که تبدیل به یک فرهنگ اشتباه شده و حتی باعث رنجش دیگران بشود. یکی از این ضرب المثل ها، از دل برود هر آنکه از دیده برفت است، من این جمله را از آدم های بسیاری که دوست دارند همیشه نقش قربانی و مظلوم را بازی کنند بارها شنیده ام، اما هرگز به آن معتقد نیستم!

از نظر من علاقه ای که فقط با جلوی چشم دیگری بودن وجود داشته باشد و با دور شدن از بین برود، از اول هم احساس جدی ای نبوده که بعدا برای از دست رفتنش غصه بخوریم. اما اگر شما توقع دارید وقتی از کسی دور شدید، طرف مقابلتان شب و روز گریه و زاری کند و از کار و زندگی بیفتد، متاسفانه کمی لوس و پر توقع تشریف دارید. پس لطفا اینقدر از ضرب المثل از دل برود هر آنکه از دیده برفت به عنوان نیش و کنایه و آه و افسوس استفاده نکنید!

طبیعی است که هر انسانی وقتی از عزیزی دور می شود، یا خدای ناکرده عزیزش را از دست می دهد، در عین دلتنگی و پریشانی، به زندگی اش ادامه می دهد و پس از مدتی هم زندگی روال عادی و روزمره را به خودش می گیرد. اما بدون شک عشق و علاقه واقعی وقتی در قلب نفوذ کند هرگز از بین نمی رود و چه بسا با کهنه شدن این احساس در دل، عمیق تر هم بشود.

اگر نگاهی به تاریخ ادبیات دنیا بیندازید و اشعار شاعران را از گذشته تا کنون بخوانید می بینید که عشق های واقعی با دور شدن، پر رنگ تر شده اند و از میان نرفته اند. این را در زندگی روزمره خود نیز می توانیم مشاهده کنیم. تلفن های راه دوری که فرزندان و پدر و مادرها را به هم نزدیک می کند، تماس های تصویری دو دوست که سال هاست از هم دورند اما دوستی شان پابرجاست، مزارهایی که پس از گذشت سال ها هنوز هر جمعه گلباران می شوند، و یادبودهایی که برای قهرمانان تاریخی هر ملتی برگزار می شود... همه و همه نشان می دهد خوبی و محبت از میان رفتنی نیست و نیازی به حضور فیزیکی ندارد.

من برای کسانی که به ضرب المثل از دل برود هرآنکه از دیده برفت باور دارند، بسیار متاسفم. شاید آن ها از عزیزان و اطرافیان خود بی مهری و بی وفایی دیده اند. اما نباید به خاطر بدرفتاری بعضی از آدم های ناسپاس، بدبین باشیم و به عشق و محبت، ایمانمان را از دست بدهیم.

آدم ها موجودات عجیبی اند، زود دل می بندند و عادت می کنند و زود دل می کنند و فراموش می کنند. از دو روز دنیا یک روز و نیمش را در حال دل بستن هستند و نیم روز باقی مانده را در حال حسرت و پشیمانی از آن. اما می رسیم به این ضرب المثل که می گوید از دل برود هرآنکه از دیده برفت! همانطور که گفته شد آدم ها زود دل می بندند و زود ادعای عاشقی می کنند اما بعد از گذر چند صباحی با ندیدن و دوری از آن زود فراموش می کنند و به دیگری دل می بندند.

چرخه ی طبیعت اینگونه است تا زمانی که جلوی چشم دیگران هستی و تو را می بینند در یادشان باقی می مانی ولی تا همین که دور شوی و دوری کنی و به قول معروف از جلوی دید آن ها بروی تو را فراموش می کنند. اما بیاییم با دیدی مثبت به این ماجرا نگاه کنیم. بیاییم آدم هایی که با حضورشان در زندگی ما به ما امواج منفی وارد می کنند و دل ما را از سیاهی و کدورت تیره می کنند را از خود دور کنیم به طوری که دیگر آن ها را نبینم تا رفته رفته با ندیدن آن ها از دل و از زندگی ما بیرون روند به دنبال آن دل ها باری دیگر صاف و سفید شوند و کینه از دل ما فراری شود.

با همه ی این اوصاف این ضرب المثل راه و روشی درست را پیش روی ما می گذارد آن ها سنجش و آزمونی است که انسان می تواند در مسیر زندگی از خود بگیرد بر فرض مثال اگر ادعای عشق و محبت کرد مدتی را از او دوری کند، اگر هم چنان در یاد او بود آن موقع به این نتیجه می رسد که نیامده که برود آمده تا بماند و در زندگیش نقش آفرین باشد و گر نه هر آدمی که مهم نباشد خیلی زود با دوری از آن از دل می رود.

جمع‌بندی

ضرب‌المثل «از دل برود هر آنکه از دیده برفت» یکی از زیباترین و عمیق‌ترین گفته‌های پارسی است که به اهمیت حضور و ارتباط در زندگی اشاره دارد. این مثل نه‌تنها در فرهنگ ایرانی جایگاه ویژه‌ای دارد، بلکه در دنیای مدرن نیز درس‌هایی ارزشمند برای حفظ روابط به ما می‌آموزد. با درک معنای این ضرب‌المثل و به‌کارگیری آن در زندگی، می‌توانیم پیوندهایمان را قوی‌تر کنیم و از فراموشی عزیزانمان جلوگیری کنیم.

اگر به ضرب‌المثل‌های پارسی علاقه‌مندید، نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید و بگویید این مثل در چه موقعیت‌هایی برایتان معنادار بوده است!