به گزارش سرویس موفقیت ساعدنیوز، شرکت نایک یک شرکت چندملیتی است که به طراحی، توسعه، تولید و بازاریابی جهانی و فروش کفش، پوشاک، تجهیزات، لوازم و خدمات مشغول است. این شرکت شعبی در بیورتون، اورگون، و منطقه ی شهری پورتلند دارد. این شرکت یکی از بزرگ ترین عرضه کنندگان کفش و پوشاک ورزشی و تولیدکننده ی عمده ی تجهیزات ورزشی است و در سال مالی 2012 بیش از 24.1 میلیارد دلار درآمد داشت (تا پایان 31 مارس 2012). از سال 2012 بیش از 44000 نفر در سطح جهان برای این شرکت کار کرده اند. در سال 2014 این برند به تنهایی 19 میلیارد دلار ارزش داشت که آن را به ارزشمندترین برند در بین شرکت های ورزشی تبدیل کرده است.
این شرکت در 25 ژانویه 1964 با نام Blue Ribbon Sports توسط بیل بوئرمن و فیل نایت تاسیس شد و در 30 می 1971 رسما به شرکت نایک بدل شد. نام این شرکت از واژه ی یونانی نایک، الهه ی پیروزی، برگرفته شده است. نایک محصولاتش را با نام برند خود بازاریابی می کند، مانند Nike Golf, Nike Pro, Nike+, Air Jordan, Nike Blazers, Air Force 1, Nike Dunk, Air Max, Foamposite, Nike Skateboarding، و همین طور با نام شرکت های تابعه از جمله Brand Jordan, Hurley International ,Converse. نایک در بین سال های 1995 و 2008 مالک Bauer Hockey نیز بود (بعدها Nike Bauer نام گرفت)، و سابقا مالکCole Haan و Umbro بود. این شرکت علاوه بر تولید پوشاک و تجهیزات ورزشی، فروشگاه های خرده فروشی را با نام شهر مدیریت می کند. نایک حامی مالی بسیاری از ورزشکاران و تیم های ورزشی مشهور در سراسر جهان است و علامت تجاری «فقط انجامش بده» و لوگوی Swoosh آن بسیار شناخته شده است.
نایک که در اصل به Blue Ribbon Sports (BRS) مشهور است، توسط ورزشکار دو و میدانی دانشگاه اورگون، فیلیپ نایت، و مربیش بیل بوئرمن در ژانویه 1964 تاسیس شد. این شرکت در ابتدا توزیع کننده ی یک تولیدکننده ی کفش ژاپنی به نام اونیتسوکا تایگر (اکنون اسیکس) بود و اغلب فروشش را از طریق اتومبیل نایت انجام می داد.
به گفته ی اوتیس دیویس، دانشجوی ورزشکاری که بوئرمن مربی او در دانشگاه اورگون بود و در المپیک تابستانی 1960 دو مدال طلا برد، بوئرمن اولین جفت از کفش های نایک را برای او ساخت، و این برخلاف ادعای فیل نایم مبنی بر ساخته شدن کفش برای او است. دیویس می گوید: «من به تام بروکا گفتم که من نفر اول بودم. مهم نیست میلیاردرها چه می گویند. بیل بوئرمن اولین جفت کفش را برای من ساخت. مردم حرفم را باور نمی کنند. درواقع از پوشیدنشان حس خوبی نداشتم. وسیله ی محافظ نداشتند و بیش از حد تنگ بودند. دیدم که بوئرمن آن ها را از قالب وافل ساخت و مال من بودند.
در سال 1964 BRS در اولین سال 1300 جفت کفش دو ژاپنی فروخت و درآمد ناخالصش 8000 دلار بود. تا 1965 این شرکت نوپا کارکنانی تمام وقت داشت و فروشش به 20000 دلار رسید. در سال 1966 BRS اولین فروشگاه خرده فروشی خود را واقع در بولوار 3107 Pico در سانتا مونیکای کالیفرنیا در نزدیکی سالن زیبایی افتتاح کرد، بنابراین دیگر نیاز نبود که کارکنانش از پشت ماشین هایشان کفش بفروشند. در سال 1967 به خاطر افزایش سریع فروش، BRSفعالیت های خرده فروشی و توزیع خود را در ساحل شرقی در ولسلی ماساچوست گسترش داد.
تا سال 1971 رابطه ی بین BRS و اونیتسوکا تایگر رو به اتمام بود. BRS آماده ی راه اندازی خط تولید کفش خود شد که لوگوی تازه طراحی شده توسط کارولین داویدسون، یعنی Swoosh، را روی خود داشت. این لوگو ابتدا در 18 ژوئن 1971 توسط نایک مورد استفاده قرار گرفت و در 22 ژانویه 1974 در دفتر پروانه ها و علامت های تجاری ایالت متحده ثبت شد.
در سال 1976 این شرکت جان براون و شرکا را که در سیاتل مستقر بودند، به عنوان اولین آژانس تبلیغاتی خود استخدام کرد. سال بعد این آژانس اولین «تبلیغ برند» با نام «خط پایانی وجود ندارد» را برای نایک تهیه کرد که در آن محصول نایک نمایش داده می شد. تا سال 1980 نایک در بازار کفش ورزشی ایالت متحده سهم بازار 50 درصدی به دست آورده بود و این شرکت در دسامبر همان سال سهام خود را عرضه کرد.
نایک و Wieden+Kennedy با همکاری هم تبلیغات چاپی و تلویزیونی متعددی تهیه کردند وWieden+Kennedy همچنان آژانس تبلیغاتی اصلی نایک باقی می ماند. این دن وایدن، موسس مشترک این آژانس بود که شعار اکنون معروف «فقط انجامش بده» را برای فعالیت تبلیغاتی سال 1988 نایک ابداع کرد که توسط Advertising Age به عنوان یکی از پنج شعار تبلیغی قرن بیستم انتخاب شد و در موسسه ی اسمیتسونین گرامی داشته شد. والت استاک در اولین تبلیغ «فقط انجامش بده» حضور یافت که در 1 جولای 1988 شروع به کار کرد. وایدن شعار «فقط انجامش بده» را با الهام از آخرین حرف های گری گیلمور قبل از اعدامش خلق کرد.
در طول دهه ی 1980 نایک خط تولید خود را گسترش داد تا ورزش ها و مناطق مختلف جهان را پوشش دهد. در سال 1990 نایک به دفتر مرکزی جهانی هشت طبقه ی خود در بیورتون، اورگون نقل مکان کرد.
نایک چندین شرکت پوشاک و کفش در طول تاریخچه ی کاری خود خریداری و سپس فروخته است. اولین خرید این شرکت، شرکت کفش سطح بالای Cole Haan در سال 1988 و سپس خرید Bauer Hockey در سال 1994 بود. در سال 2002 نایک شرکت پوشاک موج سواریHurley International را از موسس آن باب هارلی خرید. در سال 2003 نایک 309 میلیون دلار برای خرید Converse، سازنده ی کفش کتانی آل استارز، پرداخت. این شرکت در سال 2004 Starter و در سال 2008 Umbro را خرید که به خاطر تولید وسایل تیم فوتبال انگلستان مشهور بود.
نایک برای تمرکز مجدد بر خطوط کاری اصلی خود، در دهه ی 2000 خود را از شر برخی شرکت های تابعه اش خلاص کرد. در سال 2007 Starter و در سال 2008 Bauer Hockey، در سال 2012 Umbro و در سال 2013 Cole Haan را فروخت. از سال 2013 نایک مالک دو شرکت تابعه ی اصلی است: شرکت Converse و Hurley International.
در 19 دسامبر 2013 سود فصلی شرکت نایک به خاطر افزایش 13 درصدی سفارشات جهانی خرید برای تحویل تا ماه آوریل، افزایش یافت. سفارشات تحویل آتی کفش یا لباس بین دسامبر و آوریل، به 10.4 میلیارد دلار افزایش یافت. سهام نایک (NKE) 0.6 درصد افزایش یافت و به 78.75 دلار رسید.
نایک طیف گسترده ای از تجهیزات ورزشی را تولید می کند. اولین محصولات آن ها کفش های دو بود. در حال حاضر کفش، پیراهن ورزشی، شورت، استوک، لباس های لایه ی نخست، و غیره را برای طیف گسترده ای از ورزش ها نظیر دو و میدانی، بیسبال، هاکی روی یخ، تنیس، فوتبال، لاکراس، بسکتبال و کریکت تولید می کند. Nike Air Max یک خط تولید کفش است که ابتدا در سال 1987 توسط نایک عرضه شد. خطوط تولید بیشتر بعدها مطرح شدند، نظیر Air Huarache که در سال 1992 آغاز به کار کرد. تازه ترین موارد اضافه شده به خط تولید، کفش های Nike 6.0, Nike NYX, and Nike SB هستند که برای تخته اسکیت طراحی شده اند. نایک به تازگی کفش های کریکتی با نام Air Zoom Yorker عرضه کرده است که طوری طراحی شده که 30 درصد سبک تر از رقباست. در سال 2008 نایک Air Jordan XX3 را عرضه کرد که یک کفش بسکتبال با عملکرد عالی است که با الهام از محیط زیست طراحی شده است.
نایک مجموعه ای از محصولات را نیز به فروش می رساند، از جمله کفش و پوشاک برای فعالیت های ورزشی نظیر فوتبال، بسکتبال، دو، ورزش های رزمی، تنیس، فوتبال آمریکایی، بازی های ورزشی، گلف، و تمرین های ورزشی برای مردان، زنان و کودکان. نایک برای فعالیت های بیرونی نیز کفش می فروشد، نظیر تنیس، گلف، اسکیت بورد سواری، فوتبال، بیسبال، فوتبال آمریکایی، دوچرخه سواری، والیبال، کشتی، تشویق کنندگان، فعالیت های آبی، اتومبیلرانی، و دیگر کاربردهای ورزشی و تفریحی. نایک به خاطر عرضه ی لباس های مُد روز شهری، در فرهنگ جوانان و هیپ هاپ مشهور و محبوب است. نایک اخیرا برای تولید Nike+ با شرکت اپل همکاری کرده است، محصولی که از طریق ابزار رادیویی داخل کفش که به آیپد نانو وصل است، عملکرد دونده را پایش می کند. این محصول علیرغم ارائه ی آمار مفید، مورد انتقاد پژوهشگرانی قرار گرفته است که می توانستند با استفاده از ذرات هوشمند پنهان شدنی کوچک، وسایل RFIDکاربر را از فاصله ی 60 پایی در شبکه ی حسگر بیسیم شناسایی کنند. برخی از جدیدترین کفش های نایک، برای کاهش وزن، حاوی فوم FLYWIRE وLUNARLITE بودند.
در 15 جولای 2009 Nike+ Sports Band در فروشگاه ها عرضه شد. این محصول مسافت پیموده شده و کالری صرف شده را ثبت می کند، زمان را نگه می دارد و برنامه ی آنلاین جدیدی به دوندگان ارائه می کند. مجموعه ی پیراهن ورزشی 2010 Nike Pro Combat توسط تیم های دانشگاه های زیر مورد استفاده قرار گرفت: میامی، آلاباما، دانشگاه ایالت بواس، فلوریدا، ایالت اوهایو، دانشگاه ایالتی اورگون، دانشگاه مسیحی تگزاس، ویرجینیا تک، ویرجینیای غربی، و پیتسبورگ. تیم ها در یارگیری های اصلی و هر زمان که اداره ی ورزش لازم بداند، این پیراهن ها را خواهند پوشید.
دفتار اصلی جهانی نایک در اطراف شهر بیورتون قرار دارند اما در واشنگتن کانتی نیز حضور دارند. این شهر تلاش کرد تا به زور دفاتر نایک را اضافه کند که به دادخواهی نایک و لابی کردن این شرکت منتهی شد که درنهایت به لایحه ی 887 سنا در سال 2005 ختم شد. طبق شروط این لایحه، بیورتون به طور خاص به مدت 35 سال از افزودن اجباری زمین تحت اشغال نایک و پوشاک ورزشی کلمبیا در واشنگتن کانتی منع شد، در حالی که صنایع علمی Electro وTektronix به مدت 30 سال همین محافظت را دریافت کردند.
نایک با بیش از 700 فروشگاه در سراسر جهان قرارداد داشته است و در 45 کشور خارج از ایالات متحده دفتر دارد. اغلب کارخانه ها در آسیا واقع هستند، از جمله اندونزی، چین، تایوان، هند، تایلند، پاکستان، فیلیپین و مالزی. نایک در مورد افشای اطلاعات مربوط به شرکت های طرف قرارداد مردد است. با این حال به خاطر انتقاد تند برخی سازمان ها نظیر CorpWatch، نایک اطلاعات مربوط به کارخانجات طرف قرارداد را در گزارش حکمرانی شرکتی خود افشا کرد.
نایک به خاطر عقد قرارداد با کارخانه هایی (معروف به بیگاری خانه های نایک) در کشورهایی نظیر چین، ویتنام، اندونزی و مکزیک مورد انتقاد قرار گرفته است. یک گروه فعال به نامVietnam Labor Watch با مدرک ثابت کرده است که کارخانجات طرف قرارداد نایک از قوانین حداقل دستمزد و اضافه کار در ویتنام در اواخر سال 1996 تخلف کرده اند، گرچه نایک ادعا می کند که این کار را متوقف کرده است. این شرکت به خاطر شرایط کاری اغلب ضعیف و بهره کشی از کارگران خارجی با دستمزد پایین در مناطق آزاد تجاری – که کالاهایشان عموما در آنجان تولید می شود – بسیار مورد انتقاد قرار گرفته است. منابع این نقد شامل کتاب بدون لوگو اثر نائومی کلاین و مستندهای مایکل مور می شود. بسیاری از کالج ها و دانشگاه ها، خصوصا گروه های ضدجهانی سازی و همین طور چند گروه ضد بیگاری خانه نظیر دانشجویان متحد ضد بیگاری خانه، مبارزاتی را به راه انداخته اند.
از جولای 2011 نایک عنوان کرده است که دو سوم کارخانجات تولیدکننده ی محصولاتConverse هنوز استانداردهای رفتار با کارگر را محقق نکرده اند. مقاله ی جولای 2011 اسوشیتد پرس عنوان کرد که کارکنان کارخانجات این شرکت در اندونزی، سوء استفاده ی دائم از سوی سرپرستان را گزارش کرده اند.
طی دهه ی 1990 نایک با انتقاداتی در مورد استفاده از کودکان کار در کامبوج و پاکستان در کارخانجات طرف قرارداد برای تولید توپ های فوتبال مواجه شد. گرچه نایک برای کنترل یا دست کم کاهش این کار، اقداماتی را انجام داد اما آن ها همچنان تولید خود را به شرکت هایی می سپارند که در مناطقی فعالیت می کنند که در آن ها مقررات و پایش ناکافی، تضمین عدم استفاده از کودکان کار را دشوار کرده است.
در سال 2001 مستند بی بی سی از کار کودک و شرایط بد کاری در کارخانه ی مورد استفاده ی نایک در کامبوج پرده برداشت. تمرکز این مستند بر شش دختر است که همگی هفت روز هفته و اغلب 16 ساعت در روز کار می کردند.
در آوریل 2014 یکی از بزرگ ترین اعتصاب ها در سرزمین چین در کارخانه ی کفش Yue Yuen Industrial Holdings Dongguan رخ داد که در زمره ی کارخانجات طرف قرارداد با نایک است. Yue Yuen تا 250 یوان (40.82 دلار آمریکا) در ماه به کارمندان کم حقوق پرداخت می کرد. میانگین دستمزد در Yue Yuen، 3000 یوان در ماه است. این کارخانه 70000 کارگر دارد. این راهکار تقریبا 20 سال برقرار بود.
طبق گفته ی سازمان زیست محیطی مستقر در نیوانگلند به نام Clean Air-Cool Planet، نایک در مطالعه روی شرکت های دوستدار آب و هوا، در زمره ی سه شرکت اول است (از 56 شرکت). گروه هایی نظیر Climate Counts، به خاطر برنامه ی Nike Grind، نایک را ستوده اند. فعالیتی که نایک برای روز زمین در سال 2008 آغاز کرد، پیامی تبلیغاتی بود که ستاره ی بسکتبال، استیو نَش، را نشان می داد که کفش Trash Talk نایک را پوشیده بود که در فوریه 2008 از تکه های چرم و ضایعات چرم مصنوعی کارخانه ها ساخته شده بود. کفش Trash Talk، کف کفش ساخته شده از لاستیک به دست آمده از برنامه ی بازیافت کفش را نشان می داد. طبق ادعای نایک، این اولین کفش بسکتبالی است که از ضایعات تولید تهیه شده است اما تنها 5000 جفت برای فروش تولید کرد.
پروژه ی دیگر نایک که آغاز شده است، برنامه ی Reuse-A-Shoe نام دارد. این برنامه که در سال 1993 آغاز شد، طولانی مدت ترین برنامه ی نایک است که هم برای محیط زیست و هم برای جامعه مفید است – از طریق جمع آوری کفش های ورزشی کهنه از هر نوع برای عمل آوری و بازیافت آن ها. سپس ماده ی تولیدشده برای کمک به ایجاد سطح های ورزشی نظیر روکش زمین بسکتبال، مسیرهای دو، و زمین های بازی مورد استفاده قرار می گیرد.
یک پروژه که از طریق دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل انجام شد، دریافت که کارگران کارخانجات کفش در تایلند در معرض ایزوسیانات های سمی و مواد شیمیایی دیگر بودند. علاوه بر استنشاق، بزرگ ترین مشکل یافت شده، تماس پوستی بود. این می توانست به واکنش آلرژیک منتهی شود، از جمله واکنش های آسمی.
نایک از طریق قراردادهای حمایت مالی با ورزشکاران مشهور، تیم های حرفه ای و تیم های تیم های ورزشی کالج، محصولاتش را تبلیغ می کند.
در سال 1982 نایک اولین تبلیغ تلویزیونی خود را طی پخش ماراتون نیویورک پخش کرد که توسط آژانس تبلیغاتی تازه تاسیس Wieden+Kennedy (W+K) تهیه شده بود. فستیوال تبلیغاتی کن، نایک را تبلیغ کننده ی خود در سال 1994 و 2003 اعلام کرده است و آن را به اولین شرکت دریافت کننده ی این افتخار برای دو بار بدل کرده است.
نایک دو بار نیز برنده ی بهترین تبلیغات بازرگانی در جوایز امی شده است – از زمان ایجاد این جشن در دهه ی 1990. اولین بار به خاطر «صبح بعد» بود، نگاهی طنزآمیز به آنچه یک دونده ممکن بود در صورت وقوع پیش بینی شوم مربوط به Y2K problem در صبح اول ژانویه ی 2000 با آن مواجه شود. جایزه ی دوم به خاطر “Move,” بود که مجموعه ای از ورزشکاران مشهور را در رشته های ورزشی مختلف به تصویر می کشید.
نایک به خاطر استفاده از آهنگ «انقلاب» بیتلز در آگهی سال 1987 برخلاف میل Apple Records، شرکت ضبط آثار بیتلز، مورد نقد قرار گرفت. نایک 250000 دلار به شرکتCapitol Records پرداخت، شرکتی که مالک حقوق مجوزدهی به ضبط برای حق استفاده از اجرای بیتلز برای یک سال بود.
اپل از شرکت نایک، شرکت Capitol Records، شرکت EMI Records وWieden+Kennedy درخواست 15 میلیون دلار کرد. Capitol-EMI با بی اساس خواندن این دعوی، به آن واکنش نشان داد چون Capitol به استفاده از «انقلاب» با «حمایت و تشویق فعال یوکو اونو، سهامدار و مدیر اپل، مجوز داده بود.
نایک در مارس 1988 تبلیغاتی که در آن «انقلاب» نمایش داده می شد را متوقف کرد. مدتی بعد یوکو اونو اجازه ی استفاده از “Instant Karma” جان لنون را در تبلیغ دیگری به نایک داد.
نایک در زمره اولین شرکت های استفاده کننده از بازاریابی اینترنتی، فناوری های مدیریت ایمیل و استفاده از فناوری های ارتباطی پخش و پخش محدود برای ایجاد تبلیغات بازاریابی رسانه ای بود.
نایک به ورزشکاران بسیاری از ورزش ها برای استفاده از محصولاتش پول پرداخت می کند و فناوری و طراحی آن ها را تبلیغ و حمایت می کند. اولین حامی ورزش حرفه ای، تنیسور رومانیایی ایلیه ناستاسه بود. اولین حامی دو و میدانی، دونده ی استقامت، استیو پریفونتِین بود. پریفونتِین شاگرد ممتاز موسس شرکت، بیل بوئرمن در دانشگاه اورگون بود. امروز ساختمان استیو پریفونتِین به افتخار وی در دفاتر اصلی شرکت نایک نامگذاری شده است.
نایک حامی مالی بسیاری از ورزشکاران دو و میدانی موفق دیگر نیز بوده است، نظیر کارل لوییس، جکی جوینر-کرسی و سباستین کو. امضای قرارداد با بازیکن بسکتبال، مایکل جوردن در سال 1984 و تبلیغ نایک توسط وی طی دوران بازیگریش یکی از بزرگ ترین پیشرفت ها در شهرت و فروش نایک بود. نایک از سال 2005 حامی مالی رسمی تیم کریکت هند بوده است.
نایک حامی مالی اصلی برنامه های ورزشی دانشگاه ایالتی پِن است و نام جو پترنو را روی اولین مرکز مراقبت از کودکان خود گذاشت – به هنگام افتتاح آن در دفتر اصلی شرکت در سال 1990. نایک به دنبال رسوایی سوءاستفاده ی جنسی ایالت پِن، اعلام کرد که نام پترنو را از ساختمان حذف نمی کند. پس از انتشار گزارش آزاد در 12 جولای 2012، مدیرعامل نایک ، مارک پارکر، اعلام کرد که نام جو پترنو به سرعت از این مرکز حذف می شود. هنوز نام جدیدی اعلام نشده است.
نایک حامی مالی بازیکنان فوتبال نیز بوده است، از جمله رونالدینیهو، رونالدو، کریستیانو رونالدو، دیدیه درگوبا، نیمار، زلاتان ابراهیموویچ، ماریو بولوتلی، وسلی اسنایدر، وین رونی، لاندن داناوان و….
در ژانویه 2013 نایک با روری مک روی قراردادی 10 ساله به ارزش 250 میلیون بست که در آن زمان گلف باز شماره ی یک جهان بود. این قرارداد شامل استفاده از باشگاه های گلف نایک می شود، حرکتی که نیک فالدو سابقا ان را برای بازی مک روی «خطرناک» توصیف می کرد.
برای مشاهده مطالب تاریخچه سایر برندها با ساعدنیوز همراه باشید.
