به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز به نقل از ای بی سی نیوز، دانشگاه کلمبیا، یکی از معتبرترین مؤسسات علمی ایالات متحده، ناگهان خبرساز شد: پرداخت مبلغی هنگفت به دولت فدرال، برای مصالحه در پروندهای که بهطور کامل جزئیات آن علنی نشده است. در حالی که این خبر به ظاهر یک توافق حقوقی است، اما در بطن آن نشانههایی از تنشهای ساختاری میان دولت ترامپ و نهادهای علمی دیده میشود.
گرچه بیانیه رسمی دانشگاه کلمبیا تنها به «حلوفصل مسائل مالی و اداری» اشاره میکند، اما برخی منابع آگاه گزارش دادهاند که موضوع به تخلفات احتمالی در دریافت کمکهزینههای فدرال، گزارشدهیهای مالی، یا نحوه استفاده از بودجههای تحقیقاتی بازمیگردد.
در دوران دولت ترامپ، فشارها بر دانشگاهها – بهویژه نهادهای لیبرال مانند کلمبیا، ییل و هاروارد – افزایش یافت. نظارت شدیدتر بر بودجههای تحقیقاتی، ارتباط با نهادهای خارجی (بهویژه چین)، و بررسی استفاده از کمکهای مالی، بخشی از این موج فشارها بود.
پرداخت 200 میلیون دلار در چارچوب یک مصالحه حقوقی، حتی برای دانشگاهی با بودجه میلیارد دلاری، رقم سنگینی است. در موارد مشابه، معمولاً مبلغ مصالحه بین 10 تا 50 میلیون دلار متغیر است. انتخاب چنین رقمی نشان میدهد که:
یا ابعاد تخلف احتمالی گستردهتر از اعلام رسمی بوده است،
یا دانشگاه برای پرهیز از کشیده شدن ماجرا به رسانهها یا دادگاه علنی، تصمیم به پرداخت مبلغ بالا گرفته است.
در دوران دولت ترامپ، نهادهای دانشگاهی عمدتاً در جبهه مخالف سیاسی قرار داشتند. بسیاری از سیاستهای مهاجرتی، زیستمحیطی و بودجهای دولت با مخالفت گسترده دانشگاهها روبهرو شد. در این بستر، استفاده از ابزارهای حقوقی و مالی برای مهار و تحتفشار قراردادن دانشگاهها، بخشی از استراتژی غیررسمی دولت ترامپ تلقی شد.
مصالحه اخیر با دانشگاه کلمبیا را میتوان ادامه همان رویکرد دانست؛ توافقی که گرچه در سطح حقوقی بسته شده، اما با بار سیاسی سنگینی همراه است.
بیانیه رسمی دانشگاه کلمبیا لحنی محتاط دارد: «ما برای جلوگیری از کشیدهشدن پرونده به مراحل پیچیده قضایی، تصمیم به مصالحه گرفتیم.» این سکوت نشان میدهد که احتمالاً دانشگاه مایل به باز شدن ابعاد کامل ماجرا در رسانهها یا دادگاه نبوده است. پرسش مهم اینجاست:
آیا دانشگاه صرفاً یک اشتباه اداری را با پول جبران کرده، یا از افشای اطلاعاتی سیاسیتر واهمه داشته است؟
توافقهایی از این دست، نه تنها بر دانشگاه کلمبیا، بلکه بر کل فضای آموزش عالی در ایالات متحده تأثیرگذار است. از جمله:
افزایش نظارت دولتها بر بودجههای تحقیقاتی،
کاهش شفافیت مالی برای پرهیز از برخورد قضایی،
و نگرانکنندهتر از همه، خودسانسوری دانشگاهها در برابر مسائل سیاسی حساس.
این پرونده یک بار دیگر بحث قدیمی درباره استقلال آکادمیک را زنده کرده است. اگر نهادهای آموزشی در برابر فشار دولتها ناچار به مصالحههای سنگین مالی شوند، تا چه حد میتوانند در تدریس، تحقیق و انتقاد آزاد باشند؟
حتی اگر تخلفات مالی واقعی بوده باشند، روند رسیدگی به آنها نباید با ابزارهای سیاسی و فشارهای پنهان همراه باشد — وگرنه اعتماد به صداقت فرآیند قضایی آسیب میبیند.
توافق 200 میلیون دلاری دانشگاه کلمبیا با دولت ترامپ در ظاهر یک پرونده مالی است، اما در عمق خود حامل پرسشهایی اساسیتر است: آیا علم در برابر سیاست مقاومت میکند؟ یا در نهایت، برای حفظ جایگاه خود، چارهای جز مصالحه ندارد؟
در دنیایی که دانشگاهها نهتنها مراکز علمی بلکه بازیگران سیاسی نیز هستند، مرز میان «تخلف» و «انتقامگیری» باریکتر از همیشه شده است.
برای پیگیری اخبار سیاسی اینجا کلیک کنید.
