به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز به نقل از بی بی سی، از آغاز سال 2025، رویدادها در کرانه باختری شکلی تازه و پرتنش به خود گرفته است. گزارشهای سازمانهای حقوق بشری و خبرنگاران مستقل نشان میدهد که شهرکنشینان اسرائیلی، با پشتیبانی مستقیم یا غیرمستقیم نیروهای امنیتی، کارزار بیسابقهای را برای بیرون راندن فلسطینیان از زمینها و خانههایشان آغاز کردهاند. این روند با افزایش محسوس تخریب منازل، محاصره روستاها و ایجاد فضای دائمی ترس و بیثباتی همراه است. تنها در نیمه نخست سال، بیش از 930 سازه در کرانه باختری و قدس شرقی تخریب یا مصادره شده و صدها خانواده آواره شدهاند. این ارقام نه صرفاً آمار، که روایت زندگیهای از همپاشیده و خاطراتی است که در میان خاک و آوار دفن شدهاند.
در مناطقی همچون ماسافر یطا، شهرکنشینان با ایجاد پایگاههای کوچک اما استراتژیک، عملاً حلقه محاصره بر روستاهای فلسطینی را تنگتر میکنند. شبها، گروههای مسلح در جادهها گشت میزنند، خودروها را متوقف میکنند و با تهدید یا خشونت مستقیم، ساکنان را وادار به ترک محل میکنند. روزها، همزمان بولدوزرها و کارگران همراهشان پیشروی میکنند تا زمینهای کشاورزی فلسطینیان را شخم بزنند یا ساختمانها را تخریب کنند. بسیاری از این اقدامات در سایه سکوت یا حتی همراهی نیروهای ارتش اسرائیل انجام میشود که اغلب بهجای توقف مهاجمان، مانع مقاومت ساکنان میشوند.
این وضعیت تنها به برخوردهای پراکنده محدود نیست. بر اساس آمار سازمان ملل، پس از حوادث 7 اکتبر 2023، میانگین روزانه دستکم چهار حمله از سوی شهرکنشینان علیه فلسطینیان ثبت شده است. اما در سال 2025، این نرخ تقریباً دو برابر شده و در برخی روزها، چندین روستا همزمان هدف قرار میگیرند. از رمالله و نابلس گرفته تا الخلیل و مناطق جنوبی، الگویی تکراری مشاهده میشود: ایجاد ناامنی، قطع منابع حیاتی، محاصره و در نهایت تخلیه اجباری.
در کنار این فشارها، روند توسعه شهرکها با سرعت ادامه دارد. مجوزهای ساخت برای خانههای جدید شهرکنشینان صادر میشود، جادههای تازه احداث میگردد و زیرساختهایی که بهطور ویژه برای ساکنان اسرائیلی طراحی شده، در دل سرزمینهای اشغالی شکل میگیرد. همزمان، فلسطینیان حتی برای ساخت یا بازسازی خانههای خود با موانع شدید اداری و حقوقی مواجهاند. بسیاری از درخواستهای مجوز ساخت یا تعمیر رد میشود و هرگونه ساختوساز بدون مجوز، بهانهای برای تخریب فوری است.
مناطق روستایی بیش از همه آسیبپذیرند. کشاورزان فلسطینی، که نسلها زمین را کشت کردهاند، امروز برای رسیدن به مزارع خود باید از ایستهای بازرسی بگذرند یا خطر حمله شهرکنشینان را به جان بخرند. بسیاری ترجیح میدهند زمینها را رها کنند، زیرا بازگشت به خانه بدون تضمین امنیت ممکن نیست. این مهاجرتهای اجباری، به مرور بافت اجتماعی و اقتصادی روستاها را از هم میپاشد و فضا را برای تصرف کامل زمینها فراهم میکند.
در ماههای اخیر، عملیات گستردهای نیز توسط ارتش اسرائیل در مناطق مختلف کرانه باختری انجام شده است. یکی از بزرگترین این عملیاتها با نام «دیوار آهنین» در جنین و اردوگاه پناهندگان آن اجرا شد که به تخلیه حدود 40 هزار فلسطینی منجر گردید. این عملیاتها، که با ادعای مقابله با گروههای مسلح فلسطینی صورت میگیرد، اغلب با آسیب گسترده به زیرساختها، قطع برق و آب، و محدودیت شدید تردد غیرنظامیان همراه است. برای بسیاری از ساکنان، مرز میان اقدامات نظامی و فشارهای شهرکنشینان محو شده و این دو به شکلی موازی و همافزا، زندگی در این مناطق را دشوارتر از همیشه کردهاند.
در سطح بینالمللی، این روند نگرانی و محکومیتهایی را برانگیخته است. سازمانهای حقوق بشری هشدار میدهند که اخراج سیستماتیک فلسطینیان و تخریب خانهها میتواند مصداق جنایت جنگی یا حتی جنایت علیه بشریت باشد. با این حال، اقدامات عملی برای توقف این روند بسیار محدود بوده و اغلب به بیانیههای سیاسی ختم میشود. در عین حال، برخی کشورهای غربی، هرچند نگرانی خود را اعلام کردهاند، اما همچنان روابط نظامی و اقتصادی خود را با اسرائیل ادامه میدهند، امری که منتقدان آن را نوعی چشمپوشی بر واقعیت میدانند.
برای فلسطینیان، این وضعیت به معنای زندگی روزمرهای است که با ترس و ناامنی گره خورده است. کودکان بسیاری از روستاها به دلیل بسته شدن جادهها یا تهدیدهای امنیتی، نمیتوانند به مدرسه بروند. خانوادهها شبها با نگرانی از احتمال حمله میخوابند و هر صدای غیرمنتظرهای میتواند آغاز یک یورش باشد. حتی مراسمها و آیینهای اجتماعی نیز تحت تأثیر قرار گرفتهاند، چرا که تجمعات کوچک میتوانند بهانهای برای مداخله نیروهای امنیتی یا حمله گروههای مسلح شهرکنشین شوند.
در این میان، روایتهای شخصی قربانیان بیش از هر چیز عمق بحران را آشکار میکند. پیرمردی در ماسافر یطا میگوید که خانهاش ظرف چند ساعت ویران شد و او حتی فرصت برداشتن عکسهای خانوادگی را نداشت. زنی در نزدیکی نابلس تعریف میکند که مزرعه زیتونشان، که نسلها در خانواده بوده، اکنون با حصار و دوربینهای نظارتی شهرکنشینان محصور شده است. این داستانها تنها نمونهای از هزاران تجربه مشابهاند که در سایه سکوت بینالمللی تکرار میشوند.
آینده این مناطق مبهمتر از همیشه است. روندهای کنونی نشان میدهد که هدف نه صرفاً گسترش شهرکها، بلکه تغییر کامل ترکیب جمعیتی و حذف حضور فلسطینیان در بخشهای وسیعی از کرانه باختری است. در غیاب فشارهای مؤثر بینالمللی و با ادامه سیاستهای فعلی، این چشمانداز هر روز واقعیتر میشود. برای بسیاری از ناظران، وقایع امروز کرانه باختری یادآور دورههای تاریخیای است که در آنها تغییرات جمعیتی به بهای آوارگی و از دست رفتن میراث یک ملت انجام شد.
در نهایت، بحران جاری بیش از آنکه صرفاً نزاعی بر سر زمین باشد، به جدالی بر سر حق زندگی، امنیت و آینده بدل شده است. فلسطینیان کرانه باختری امروز در خط مقدم رویارویی با سیاستها و اقداماتی قرار دارند که بقای آنها را تهدید میکند. هر روز که میگذرد، گزینههای آنها کمتر میشود و جهان، هرچند نگران، بیشتر نظارهگر است تا مداخلهگر. این سکوت، به همان اندازه که بولدوزرها و گشتهای مسلح، بخشی از داستان تلخ کرانه باختری است؛ داستانی که هنوز پایان آن نوشته نشده، اما مسیرش برای بسیاری از ساکنان، به سوی کوچ اجباری و از دست دادن خانه و سرزمینشان پیش میرود.
برای پیگیری اخبار سیاسی اینجا کلیک کنید.
