به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز به نقل از بی بی سی، نشست آلاسکا در میانه جنگ اوکراین و فشارهای فزاینده بر دو طرف برگزار شد. دونالد ترامپ که امیدوار بود در نقش یک میانجی صلح ظاهر شود، تلاش کرد دیدار با پوتین را نقطه عطفی در سیاست خارجی خود جلوه دهد. او پس از پایان جلسه، در سخنانی مبهم اعلام کرد که «پیشرفتهایی حاصل شده» و وعده داد در آینده نزدیک با ولودیمیر زلنسکی، رئیسجمهور اوکراین، نیز دیدار کند. اما وقتی جزئیات نشست منتشر شد، روشن شد که هیچ توافقی برای آتشبس یا توقف حملات وجود ندارد.
ولادیمیر پوتین، در مقابل، از همان آغاز دیدار دستاورد خود را تثبیت کرده بود: بازگشت به صحنه بینالمللی و شکستن آنچه غرب «انزوای روسیه» مینامید. رسانههای روسی با شور و هیجان این دیدار را پوشش دادند و آن را نشانهای از اعتبار جهانی دوباره کرملین دانستند. برای پوتین مهم نبود که توافقی امضا شود یا خیر؛ صرف حضور او در خاک آمریکا، کنار رئیسجمهوری که زمانی منتقد سرسخت سیاستهای روسیه معرفی میشد، پیامی بود که در داخل و خارج کشور بازتاب گسترده یافت.
از سوی دیگر، اوکراین خود را در موقعیتی دشوار یافت. اظهارات ترامپ درباره «حرکت مستقیم به سمت توافق صلح» بدون شرط آتشبس، در کیف بهمنزله تضعیف مواضع اوکراین تلقی شد. زلنسکی بلافاصله واکنش نشان داد و ضمن اعلام آمادگی برای مذاکرات، تأکید کرد که هرگونه گفتوگو باید بر پایه حفظ تمامیت ارضی اوکراین باشد. اما بسیاری از تحلیلگران این موضعگیری ترامپ را نوعی فشار غیرمستقیم بر اوکراین دانستند؛ فشاری برای پذیرش توافقی که ممکن است بیشتر با منافع مسکو سازگار باشد تا خواستههای کیف.
اروپاییها نیز نگران این تغییر لحن در واشینگتن شدند. کشورهای عضو ناتو، بهویژه در اروپای شرقی، هشدار دادند که نباید هیچ توافقی بدون تضمین امنیتی واقعی برای اوکراین و تعهد روشن روسیه به توقف تجاوز نظامی امضا شود. به باور آنان، هرگونه سازش شتابزده میان واشینگتن و مسکو میتواند اوکراین را در موقعیتی آسیبپذیرتر قرار دهد و اتحاد غربی را تضعیف کند.
با وجود همه این انتقادها، ترامپ همچنان بر روایت «موفقیت» خود پافشاری میکند. او نشست آلاسکا را نشانهای از تواناییاش در برقراری ارتباط مستقیم با رقبای سرسخت آمریکا دانست و تأکید کرد که در مقایسه با دولتهای پیشین، او توانسته پوتین را به میز مذاکره بیاورد. اما منتقدان میگویند که این مذاکره صرفاً نمایش سیاسی بود و هیچ دستاورد ملموسی برای امنیت بینالملل به همراه نداشت.
واقعیت این است که نشست آلاسکا بار دیگر شکاف میان ظاهر و باطن دیپلماسی ترامپ را آشکار کرد: در ظاهر، صحنهای پر زرقوبرق از دیدار دو رهبر قدرتمند؛ در باطن، تداوم همان وضعیت پیشین جنگ، بدون هیچ نشانهای از کاهش خشونتها. به همین دلیل، بسیاری از تحلیلگران بر این باورند که پوتین، بدون پرداخت هزینهای، موفق شد تصویری از «پیروزی» را به جهان عرضه کند، در حالی که ترامپ تنها یک نمایش رسانهای برای مخاطبان داخلیاش ترتیب داد.
برای پیگیری اخبار سیاسی اینجا کلیک کنید.
