به گزارش سرویس سیاست پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز، دیروز ،یکم مهر، صندلیهای خالی در کلاس همچون دفترهای بود که هیچگاه با خنده و شیطنتشان پر نشد؛ کولهپشتیهای کوچک آویخته از میلهها، پیراهنهایی که بوی بازی و تعطیلات آخر تابستان را هنوز دارند و زنگِ مهر که اینبار صدای خفهتری دارد. همه یادآور کودکانیاند که در آن جنگ کوتاه دستانشان از بازی و درس برید و جایشان میان ما خالی ماند. نگاهِ مادران، پنهان در پشتِ روسری و عکسهایی که بر میز معلم قرار گرفتهاند، از خاطرههایی میگویند که هر روز باید دوباره ورق بخورند؛ معلمی که یک گلدان گل سرخ روی صندلی خالی میگذارد، به زبانِ بیکلامی میگوید: «تو اینجا بودی.» و پاییز با برگهای ریزانش شاهدِ دلتنگی ملتی است که هر سال با بازشدنِ دفترهای جدید، نامهایی را در دل خود مرور میکند که دیگر امکان نوشتن هیچ صفحهای برایشان نیست.
سایر اخبار سیاسی را اینجا دنبال کنید
