به گزارش سرویس جامعه ساعدنیوز، حفاری در این گورستان کهن، بیش از 230 مقبره را آشکار کرد که قدمت آن‌ها از اوایل قرن سوم تا اواخر قرن پنجم میلادی متغیر است. قدیمی‌ترین این مقبره‌ها احتمالاً متعلق به نخستین مسیحیان اوتون است که در اواخر قرن دوم میلادی به این دین گرویده بودند. بر اساس منابع تاریخی، نخستین اسقف‌های اوتون در این گورستان دفن شده‌اند، اما این مکان به‌طور انحصاری مسیحی نبوده است.
برخی از مقبره‌ها متعلق به افراد سرشناس شهر بوده و اشیای گران‌بهایی در آن‌ها یافت شده است، از جمله مجموعه‌ای از سنجاق‌های کهربایی متعلق به قرن چهارم که نمونه‌ای منحصربه‌فرد در جهان است و یک جام شیشه‌ای حکاکی‌شده بسیار نادر که تنها 10 نمونه از آن در سراسر جهان شناخته شده و این تنها نمونه‌ای است که در فرانسه کشف شده است.
مقبره شماره 47 که تابوت سربی و بزرگترین پارچه طلایی در آن یافت شدند
در شش مقبره، تکه‌هایی از پارچه‌های بافته‌شده با نخ‌های طلا پیدا شد که پنج مورد آن‌ها در تابوت‌های سربی و یکی در تابوت چوبی قرار داشت. بزرگترین بقایای پارچه در تابوت سربی مقبره شماره 47 یافت شد. اگرچه استخوان‌ها در اثر تماس با خاک درون تابوت تجزیه شده بودند، اما بقایای لباسی با نخ‌های طلایی و پارچه‌ای به رنگ بنفش، تقریباً کل طول تابوت را پوشانده بود، به‌جز محل سر. این پارچه در چهار بلوک خاکی به ابعاد حدود 25×25 سانتی‌متر برای حفاری و نگهداری در آزمایشگاه خارج شد.
نخ‌هایی طلایی که پس از تجزیه شدن نخ‌های معمولی به جا مانده‌اند
برای جلوگیری از رشد کپک و تخریب الیاف، بلوک‌های خاکی در شرایط سرد نگهداری شدند. سپس با استفاده از اسکن‌ها، نقشهای از موقعیت پارچه در خاک تهیه شد. فرآیند خشک شدن تدریجی این بلوک‌ها یک سال طول کشید تا امکان استخراج پارچه فراهم شود. تنها برای بیرون آوردن اولین تکه‌های این پارچه از یک بلوک، یک سال کار دقیق با موچین انجام شد.
اکنون تمامی چهار بلوک خاکی مورد بررسی قرار گرفته‌اند و باستان‌شناسان توانسته‌اند تصویری دقیق‌تر از پارچه موجود در مقبره شماره 47 به‌دست آورند، به طوری که امکان بازسازی آن وجود دارد. این پارچه احتمالاً یک ردای بلند یا یک کفن بوده و ابعادی در حدود 1.5×3 متر داشته که به‌طور کامل جسد را در بر می‌گرفته است.
محققان در آزمایشگاه و با استفاده از موچین، رشته‌های طلایی پارچه را از خاک مقبره جدا کردند
این پارچه طلایی یکی از بزرگترین نمونه‌های کهن کشف‌شده تا به امروز محسوب می‌شود. در ساخت آن از نخ‌هایی استفاده شده که درون خود یک مغزی پارچه‌ای دارند و نوارهای طلایی دور آن پیچیده شده‌اند. در اثر نفوذ مداوم رطوبت به داخل تابوت، مواد آلی آن تقریباً به‌طور کامل از بین رفته و تنها نخ‌های طلایی باقی مانده‌اند. برخی از این نخ‌ها بسیار ظریف هستند و 100 رشته نخ در هر سانتی‌متر دارند (با قطری حدود 100 میکرون برای هر رشته) و نوارهای طلایی آن‌ها حدود 300 میکرون عرض دارند.
قسمتی از پارچه که هنوز نخ‌های معمولی آن نیز در کنار نخ‌های طلایی به جا مانده‌اند
این نخ‌های طلا گواهی بر وجود پارچه‌ای بسیار لوکس هستند که با دقت و ظرافت بالایی ساخته شده است. الگوهای منحنی روی پارچه نشان می‌دهند که از تکنیک «بافت نقش‌دار» در ساخت آن استفاده شده و نوارهای نخ‌های طلایی درون پارچه‌ای به رنگ بنفش بافته شده‌اند. طرح‌های هندسی و منحنی موجود بر روی آن نیز احتمالاً به نقشهای گیاهی و گل‌دار اشاره دارند.
منبع: فرادید
