به گزارش سرویس تاریخ ساعدنیوز، در مصر باستان، تمساح فقط یک حیوان ترسناک نبود، بلکه خدایی بود که لباس جواهر میپوشید!
سوبک معمولاً بهشکل یک مرد با سر تمساح تصویر میشد. گاهی هم خودش را کاملاً بهشکل یک تمساح مقدس نشان میداد.
نماد آبهای نیل و باروری زمین بود.
با خورشید و خدای بزرگ رع (Ra) نیز در برخی اسطورهها پیوند خورده و ترکیبی با نام سوبک-رع (Sobek-Ra) داشت.
گاهی نقش محافظ فرعونها را بازی میکرد.
شَدنِت (Shedet) در منطقه فایوم، مهمترین مرکز پرستش سوبک بود. یونانیها بعداً این شهر را کروکودیلوپولیس (Crocodilopolis) نامیدند، یعنی "شهر تمساحها".
در معبد سوبک، تمساحهای زنده را در حوضهای خاص نگه میداشتند.
آنها را با جواهر، طلا، دستبند و گردنبند تزیین میکردند.
با بهترین گوشتها تغذیه میشدند.
وقتی میمُردند، آنها را مومیایی میکردند و با تشریفات مذهبی دفن میکردند.
بسیاری از مردم عادی برای طلب برکت یا محافظت، یک تمساح کوچک یا نوزاد تمساح را بهعنوان نذر به معابد میآوردند.
این حیوانات پس از مرگ، مومیایی میشدند و کنار معابد دفن میشدند.
تا به امروز بیش از 2000 مومیایی تمساح در مناطق مختلف مصر پیدا شده.
باور داشتند که سوبک از نیل محافظت میکند و برای شکارچیان و ماهیگیران موفقیت میآورد.
همچنین سوبک میتوانست خشمگین شود و سیل و مرگ به همراه آورد.
در برخی اسطورهها، او به ایزیس کمک کرد تا اعضای پراکندهشده اسیر (Osiris) را از نیل بیرون بکشد.
برخی فرعونها خود را «فرزندان سوبک» مینامیدند تا قدرت، خشونت و سلطه نیل را به خود نسبت دهند.
از جمله: فرعون آمنهمحات سوم (Amenemhat III) که یکی از حامیان بزرگ سوبک بود.
مصریها نهتنها گربهها را میپرستیدند، بلکه تمساحها را هم مقدس میدانستند!
در شهر فایوم، تمساحهای زنده در معبد نگهداری میشدند، جواهر میپوشیدند و بعد از مرگ مومیایی میشدند.
خدایشان "سوبک" بود: خدای نیل، باروری و ترس.
اگر خوشحال بود، نیل پرآب میشد؛ اگر عصبانی میشد... سیل و مرگ میآورد!
برای مشاهده سایر مطالب تاریخی با سرویس جامعه ساعدنیوز در ارتباط باشید.
