به گزارش سرویس حوادث ساعدنیوز، این فیلم، که بعدها در خاطراتش با عنوان میان صخره و جای سخت شرح داده شد، رالستون را نشان میداد که با خانوادهاش صحبت میکرد و با عذرخواهی و تأملات شخصی، گمان میکرد آخرین ساعات زندگیاش را سپری میکند.
تا آن زمان او پنج روز را در بدترین شرایط پشت سر گذاشته بود، ذخیرهٔ محدود آبش تمام شده بود و با کمآبی شدید و کاهش دمای بدن روبهرو بود. او با استفاده از وزن سنگ، استخوانهای ساعد خود را شکست و سپس با یک چاقوی چندکارهٔ کُند، بازویش را در حدود یک ساعت قطع کرد. این کار به او اجازه داد با طناب به پایین برود و مسیر را پیاده ادامه دهد تا با نیروهای امداد روبهرو شد.
این فیلم بعداً توسط مقامات پیدا شد و هم بهعنوان ابزاری روانی برای مقابله در دوران گرفتاری، و هم بهعنوان مدرکی کلیدی برای تحلیل عملیات جستوجو و نجات استفاده گردید.
نجات او منجر به اصلاحاتی در پروتکلهای آمادگی برای سفرهای بیابانی شد، از جمله اجباری شدن ارائهٔ برنامهٔ سفر برای کوهنوردان انفرادی در منطقهٔ کانیونلندز یوتا. پروندهٔ او همچنان نمونهای شاخص در پزشکی اضطراری بیابانی برای تصمیمگیری در شرایط حاد خود-نجاتی محسوب میشود.فیلمی به اسم 127 hours با بازی جیمز فرانکو از روی این داستان ساخته شده و دیدنش خالی از لطف نیست.
