حلقه گمشده فوتبال ایران؛ ما یک معذرت خواهی بهم بدهکاریم

  دوشنبه، 01 دی 1404 ID  کد خبر 516739
حلقه گمشده فوتبال ایران؛ ما یک معذرت خواهی بهم بدهکاریم
ساعدنیوز: ما در میانِ فریادهای مسموم، نه تنها بازی را، که حرمتِ کلام و آبرویِ فوتبالمان را هم به حراج گذاشته‌ایم. این یادداشتی است درباره جامی که خیلی وقت است روی سکوها گم کرده‌ایم.

به گزارش سرویس ورزش ساعدنیوز، فوتبال قرار بود بهانه‌ای باشد برای در کنار هم خندیدن و تخلیه هیجان، اما انگار جایی در میان این مسیر، راه را گم کردیم. شاید تلخ باشد اما "احترام" به حلقه‌ی گمشده فوتبال ما تبدیل شده است.

کافی است یک بار به شعارهای روی سکوها گوش بدهیم تا متوجه شویم چقدر از فرهنگ اصیل خودمان فاصله گرفته‌ایم. چطور شد که اجازه دادیم هتاکی جای کری‌خوانی‌های قشنگ قدیمی را بگیرد؟

استادیوم هایی که قرار بود بزمگاهی برای 90دقیقه شور و هیجان مردم سرزمینمان باشند حالا به قتلگاه حرمت ها تبدیل شده اند.صدای گوش خراش فحاشی های رکیک آرامش سکوها را بلعیده و کمتر پدری حاضر است با خیال آسوده درکنار فرزندش به استادیم پا بگذارد.

حقیقت تلخ اینجاست که ما پیش از هر قهرمانی، یک عذرخواهی بزرگ به جامعه بدهکاریم. ما به کودکانی که با چشمانی مشتاق و قلبی بی‌قرار به استادیوم می‌آیند تا قهرمانانشان را تشویق کنند، اما با کوله‌باری از واژه‌های شرم‌آور به خانه برمی‌گردند، مدیونیم. ما به مادری که در خانه منتظر بازگشت فرزندش است و نامش در استادیوم به لجن کشیده می‌شود، بدهکاریم.مادرهایی که نامشان به وجه المصالحه کل‌کل های فوتبالی تبدیل شده است.

باید بدانیم وقتی مقدس‌ترین واژه‌ها در میان فریادهای هزاران نفر به ابزاری برای تحقیر رقیب تبدیل می‌شود، یعنی فوتبال ما روح خود را از دست داده است.

ما در هیاهو و تعصبات کوررنگ، فراموش کرده‌ایم که ورزش پیش از آنکه میدان نبرد باشد، عرصه جوانمردی و احترام است. هر واژه ناروا، زخمی است بر پیکره فرهنگی که 90 میلیون ایرانی مدعی غنای آن است.

برای اینکه دوباره با افتخار به استادیوم برویم، نیاز به معجزه نداریم؛ فقط کافی است چند گام مهم برداریم:

  • احترام به جای نفرت: بیایید کری‌خوانی‌های جذاب و هنرمندانه قدیمی را جایگزین هتاکی کنیم.

  • طرد کردن مروجان فحاشی: هواداران واقعی باید مقابل کسانی که جریان فحاشی را هدایت می‌کنند بایستند و آن‌ها را در جمع خود نپذیرند.

  • نظارت هوشمند و برخورد فردی: به جای جریمه‌های کلی، باید با استفاده از تکنولوژی، افرادی که فضای ورزشگاه را مسموم می‌کنند شناسایی و از حضور در استادیوم محروم کرد.

  • مسئولیت‌پذیری ستاره‌ها: بازیکنان و مربیان باید با رفتارهای خود در زمین، الگوی ادب باشند و از هواداران بخواهند که فقط به تشویق تیم خود بپردازند.

فوتبال بدون اخلاق، تنها یک رقابت تهی از معناست که برنده‌ای ندارد. بیایید پیش از آنکه داورِ تاریخ سوت پایان فرهنگ ما را بزند، به خودمان بیاییم.

برای دنبال کردن اخبار ورزشی و حواشی زندگی ورزشکاران کلیک کنید


دیدگاه ها


  دیدگاه ها
پربازدیدترین ویدئوهای روز   
آخرین ویدیو ها