به گزارش سرویس دانشگاه پایگاه خبری ساعدنیوز، مدرسه خضرا با آن صحنههای معروف پای تخته، برای بسیاری از ما یادآور خاطراتی است که هیچوقت فراموش نمیشود. کافی بود معلم نگاهش را روی ما ثابت کند و بگوید: «بیا پای تخته!» تا همان لحظه همه فرمولها، جمع و تفریقها و حتی اسم خودمان هم از ذهنمان پاک شود.
پای تخته رفتن برای بچههای دهه شصت و هفتاد چیزی فراتر از یک تجربه ساده بود؛ یک نبرد واقعی با استرس و ضربان قلب بالا. انگار کلاس درس تبدیل میشد به صحنه بازجویی و ما متهم ردیف اول بودیم.
برای مشاهده اخبار مرتبط با دانشگاه اینجا کلیک کنید
