به گزارش سرویس دانشگاه پایگاه خبری ساعدنیوز، هر کسی که وارد می شود خود را پیش روی یک جاده میان ِ دو دیوار سیاه کج از جنس سنگ های بازالت محلی می یابد که با ردیف هایی از سنگ های کوداپه سیاه بالا آمده و در آخر با سنگ های جلا داده شده و پرداخت شده ی گرانیت سیاه پایان می یابد (که آسمان و ابرهای بالای سرش را بازتاب می کند ) . سیاه و سیاه و سیاه : این ساختار بصری فضای بیرون است . این دیوار های سیاه افراد را در میان دو ستون بتن اکسپوز، به درون ورودی جذب می کنند که در بالا ترین قسمت به رنگ آبی ملایم تبدیل می شود .
جبهه ی رو به رو و راست ساختمان در ارتباط مستقیم با شهر کوتدا قرار دارد و همین کناره ها به نمونه ای از دنیای بی انتهای خودمان تغییر شکل می دهد . سنگ هایی که در امتداد لبه ها قرار دارند با انرژی مرکز گریزشان، قطری را خلق می کنند تا این اثر با دیگر امکانات پردیس دانشگاه هم در ارتباط باشد : مرکز کامپیوتر واقع در شمال غرب، خوابگاه واقع در جنوب شرق و تماشای خانه ی اساتید هیئت علمی دانشگاه در آن سوی سایت . چارلز کوریا این ساختمان را در سال های 1988 ـ92 در پردیس دانشگاه پون هند طراحی و اجرا کرد .
برای مشاهده اخبار مرتبط با دانشگاه اینجا کلیک کنید
