به گزارش سرویس دانشگاه پایگاه خبری ساعدنیوز، تو دوران مدرسه یه اکیپ داشتیم که واقعاً تو دنیا تک بودن 😅 هر کدومشون یه ویژگی خاص داشتن که باعث میشد هیچوقت لحظهای خستهکننده نباشه.
یه نفرش همیشه خوابآلود بود 🥱، حتی وقتی معلم شروع میکرد به درس دادن، چشماش یا نیمهباز بود یا کامل بسته، و گاهی وسط حرفشون یه خمیازه بزرگ میکشید که همه میخندیدیم. حتی یک بار کلاس امتحان داشتیم، اون نفر خوابش برد و وقتی بیدار شد، انگار هیچ چیزی یادش نبود!
یه نفر دیگه همیشه گرسنه بود 🍔🍫. کتاب و دفترش که باز میشد، به جای نوشتهها، انگار خوراکی پیدا میکردیم! حتی معلمها هم فهمیده بودن و بعضی وقتها ازش میپرسیدن: «شما چیزی نخوردی؟» و اون با یه لبخند جواب میداد: «نه، فقط گرسنه بودم!»
و یه نفر هم که هیچوقت نمیاومد 😳. حضورش همیشه یک اتفاق بود. وقتی میاومد، همه با نگاه پر از تعجب میگفتیم: «آقا بالاخره اومدی؟!» و اون با آرامش میگفت: «میخواستم یه سورپرایز باشم!» واقعاً نبودنش باعث میشد کلاسها یه حس خلأ داشته باشه، ولی وقتی بود، یه انرژی خاص میآورد.
و البته بقیه ما، که تو این اکیپ بودیم، همیشه کنار هم بودیم، میخندیدیم، شوخی میکردیم و با هر ماجرایی یه خاطره تازه میساختیم 😎. از جنگ پنهانی روی صندلیها تا رد و بدل کردن تقلبها و خوراکیها، همه چیز یه جور خاص و خاطرهانگیز بود. حتی الان هم که سالها گذشته، وقتی به اون روزها فکر میکنم، لبخند روی لبم میاد.
درسته که هر کدوم یه ویژگی عجیب داشتن، اما همون ویژگیها بود که اکیپ ما رو متفاوت و فراموشنشدنی میکرد. مدرسه بدون اونها واقعاً یه چیز دیگه بود.
برای مشاهده اخبار مرتبط با دانشگاه اینجا کلیک کنید
