به گزارش سرویس دانشگاه پایگاه خبری ساعدنیوز، هلن کلر (Helen Keller) یکی از الهامبخشترین چهرههای تاریخ معاصر است؛ زنی که با وجود محرومیت از دو حس حیاتی بینایی و شنوایی، به نمادی جهانی از اراده، پشتکار و امید تبدیل شد.
در اینجا مروری بر زندگی و دستاوردهای او داریم:
هلن کلر در سال 1880 در ایالت آلابامای آمریکا متولد شد. او در 19 ماهگی بر اثر بیماری (که احتمالاً مننژیت یا مخملک بود) توانایی دیدن و شنیدن را از دست داد. زندگی او تا هفت سالگی در دنیایی از ابهام و خشم گذشت، تا اینکه آن سالیوان، معلمی فداکار و سختکوش، وارد زندگی او شد.
نقطه عطف زندگی هلن، زمانی بود که آن سالیوان با ریختن آب روی دست هلن و هجی کردن کلمه "Water" در کف دست دیگر او، توانست مفهوم «نامگذاری اشیاء» را به او بفهماند. این لحظه، دریچهای از دنیای کلمات را به روی هلن باز کرد و او را از انزوای مطلق نجات داد.
هلن کلر نه تنها خواندن و نوشتن را آموخت، بلکه به چندین زبان مسلط شد. او اولین فرد نابینا-ناشنوایی بود که توانست از کالج فارغالتحصیل شود (کالج رادکلیف در سال 1904). او در طول عمر خود 12 کتاب و مقالات بیشماری نوشت که معروفترین آنها کتاب «داستان زندگی من» است.
فراتر از معلولیت، هلن کلر یک فعال اجتماعی جسور بود. او برای حقوق زنان، حقوق کارگران و بهزیستی معلولان در سراسر جهان مبارزه کرد. او به بیش از 35 کشور سفر کرد تا پیامآور امید برای کسانی باشد که با چالشهای جسمی روبرو بودند.
جمله مشهور او به خوبی فلسفه زندگیاش را نشان میدهد:
«زیباترین و بهترین چیزها در دنیا را نمیتوان دید یا حتی لمس کرد؛ آنها را باید با قلب احساس کرد.»
او در سال 1968 درگذشت، اما داستان زندگیاش همچنان به ما یادآوری میکند که محدودیتهای جسمی نمیتوانند مانع از پرواز روح انسان و تاثیرگذاری بر جهان شوند.
برای مشاهده اخبار مرتبط با دانشگاه اینجا کلیک کنید
