به گزارش سرویس هنر و رسانه پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز، نعیمه نظام دوست متولد 23 آبان ماه 1353 در تهران می باشد و در لیست بازیگران زن ایرانی دهه 50 قرار دارد. نعیمه نظام دوست در خانواده 7 نفره اهل رشت بدنیا آمد و تحصیلات خود را تا دیپلم علوم تجربی و فوق دیپلم تصویر برداری ادامه داده و بعد از آن بازیگری را جدی تر از تحصیلات ادامه داده است.
نعیمه نظام دوست تصویر زیر را منتشر کرد و نوشت:
🎬استاد ناصر تقوایی در سکوت رفت، بیآنکه از سینما دل بریده باشد .
در سوگ استاد ناصر تقوایی؛ ستارهای که خاموش شد اما نورش همچنان راهگشا خواهد بود
امروز ایران یکی از بزرگترین فیلمسازان و نویسندگانش را از دست داد. ناصر تقوایی، هنرمندی که هم زمان معمار تصویر و شاعر روایت بود، در سن 84 سالگی چشم از جهان فرو بست. 
او متولد آبادان بود؛ شهری که در تار و پودش گرمای نور، ریزهکاری زندگی مردم جنوب، شوری از زندگی و سختی را به تصویر کشید. 
از آنچه که او ساخت — از «آرامش در حضور دیگران»، «ناخدا خورشید»، «دایی جان ناپلئون» تا «کاغذ بیخط» — هرکدام زخمی بر چهره سینما بودند؛ زخمی از حقیقت، از زیبایی، از آنچه هست و آنچه باید باشد. 
اما متاسفانه سالهاست که صدای گامهایش را در کارگردانی نشنیدم . او سالهاست فیلم نساخت . پروژههایی که هنوز در مرحله طرح یا نیمهکاره باقی ماندند، فرصتهایی که هرگز شکوفا نشدند. 
در نبودنِ او، ما محروم شدیم — محروم از روایتهایی تیزبین، از تصویری که زبان و فرهنگ ما را میفهمد، از دیدنِ تلاقی ادبیات و سینما به شکل اصیلش. هر فیلم تقوایی، فرصتی بود برای بازشناسی ما، فرصتی برای دیدنِ خود؛ و هر سکوت در میان ساختن آثاری که میتوانستند باشند، زخمی تازه در روح سینمای ایران.
اما مرگ پایانِ کار نیست. ما باید «یار دیرین را به یاد آوریم»، نه فقط برای آثارش، که برای آن شوری که انگیزهاش بود: عشق به نور و تصویر، عشق به زبان، عشق به آدمی. آنکه “سختی آزاد زیستن را برگزید” اکنون به رهایی رسید. اگرچه دیگر فیلمی جدید نمیآفریند، اما آنچه به جای گذاشت، میراثی ست که نسلها ممکن است از آن بیاموزند، الهام بگیرند، و ادامه دهند. 
باشد که یاد ناصر تقوایی در سینما همچون چراغی فروزان بماند، و هنر ما هرگز فراموش نکند که چه کسی راه را روشنتر کرد با دقت دید، با صداقت روایت، با عشق به آنچه بومی بود و جهانی شد
