به گزارش سرویس تاریخ و فرهنگ پایگاه خبری ساعدنیوز، در قلب موزه بزرگ مصر (GEM)، ویترینی خیرهکننده، داستانی بیش از یک قرن پیش را روایت میکند؛ لحظهای که دنیا نفسش را حبس کرد: کشف مقبره دستنخورده توتعنخآمون. این مجموعه بینظیر، تنها اشیای باستانی نیستند، بلکه کپسولهای زمانی از باورها و آیینهای 3000 ساله مصر باستان هستند.
در مرکز توجه، محافظهای طلایی ظریف انگشتان دست و پای مومیایی قرار دارند. این قطعات شگفتانگیز که مستقیماً بر روی جسد فرعون جوان قرار گرفته بودند، کارکردی فراتر از تزئین داشتند. بر اساس باورهای مصریان باستان، حفظ تمامیت فیزیکی بدن، به ویژه دستها و پاها که ابزارهای حرکت و عمل در زندگی پس از مرگ بودند، حیاتی بود. طلا که گوشت خدایان و نماد ابدیت و خورشید بود، تضمین میکرد که بدن توتعنخآمون در سفر به قلمرو اوزیریس (Osiris)، سالم و جاودانه بماند و او بتواند "کای (Ka)" (نیروی حیات) و "با (Ba)" (روح) خود را بازیابد.
در کنار این محافظان طلایی، یک جفت صندل تشریفاتی نفیس، شاهدی بر اهمیت شکوه در آن جهان است. این صندلها برای پوشیدن در زندگی روزمره ساخته نشده بودند؛ آنها بخشی از تجهیزات نهایی فرعون برای «سفر بزرگ» بودند. توتعنخآمون باید مسیر خود را در دنیای زیرین با اقتدار آغاز میکرد. قرار دادن این سندلهای خاص در کنار مومیایی، تضمینی بود بر اینکه فرعون، نه تنها با ایمنی، بلکه با نهایت جاه و جلال، گامهای خود را در راه ابدیت برخواهد داشت. این ویترین، صرفاً مجموعهای از اشیا نیست؛ بلکه پنجرهای است به ذهن و قلب یک تمدن باستانی که برای یک پادشاه جوان، آرزوی سفری بیبازگشت اما باشکوه را داشت.
برای مشاهده مطالب مرتبط با تاریخ و فرهنگ اینجا کلیک کنید
