خون آشام، افسانه ای مرموز یا حقیقتی پنهان

تاریخچه خون آشام و ومپایر

احتمالا معروفترین خون آشام در تمام دوران ها دراکولا می باشد که از او نقل شده خون زندگی است.

یکی از راه های احتمالی برای جلوگیری از ومپایرها این است که دانه هایی را پرتاب کنیم یا اینکه یک تور ماهیگیری را از پنجره آویزان نمایید. خون آشام ها درون تور گیر افتاده و یا اینکه معطل دانه ها خواهند شد تا زمانی که خورشید طلوع نماید.

قطعات سنگی تاریخی به نام دولمن (dolmens) بر روی مقبره های مردگان در شمال غربی اروپا کشف شده است. دیرینه شناسان بر این باور هستند که این سنگ ها باعث می شده تا مانع از بالا رفتن خون آشام ها از گورها شوند.

یک بیماری نادری به نام پورفیریا (porphyria) وجود داشته که به بیماری خون آشام یا دراکولا نیز شناخته می شود. این بیماری علائمی مانند حساسیت شدید به نور خورشید و خارش داشته و در موارد شدید ممکن است دندان ها به رنگ قرمز مایل به قهوه ای تبدیل شود. این کونه بیماران در نهایت دیوانه خواهند شد.

حقایقی در مورد افرادی که خون آشام و ومپایر بوده اند

افسانه های خون آشام ممکن است بر اساس ولاد والاشیا (Vlad of Walachia) که با نام ولاد امپالر (Vlad the Impaler) نیز شناخته می شود باشد. او که در بین سال های ۱۴۳۱ تا ۱۴۷۶ زندگی می کرده است عادت داشته تا کلاه ها را بر سر مردم میخ کرده، پوست افراد را زنده زنده کنده و آن ها را بر روی چوب های عمودی میخ کوب نماید. علاوه بر این ها او علاقه مند بود تا نان را درون خون دشمنان خود فرو کرده و سپس آن را بخورد. نام او ولاد (Vlad) به معنی فرزند اژدها یا دراکولا است که به عنوان دراکولای تاریخی شناخته می شود. اگرچه که او در سال ۱۴۷۶ به قتل رسیده اما آرامگاه او خالی است.

اختلالات پزشکی وجود دارند که در آن ها افراد به خون آشام بودن متهم می شوند. از جمله ان ها هماتودیپسیا (haematodipsia) که احساس تشنگی برای خون بوده و همرالوپیا (hemeralopia) یا روز کوری می باشد. کم خونی یا آنمی (Anemia) اغلب به اشتباه نشانه ای از حمله یک خون آشام در نظر گرفته می شده است.

یکی از معروفترین خون آشام های واقعی کاترین الیزابت نام داشت که بین سال های ۱۵۶۰ تا ۱۶۱۴ زندگی می کرده است. او گوشت دختران را گاز گرفته و در حالی که آن ها را شکنجه می داد، برای حفظ زیبایی خود در خون آن ها حمام می کرد. جالب است بدانید که او به معنای واقعی یک زن زیبا به شمار می رفت.

افسانه هایی در مورد خون آشام و ومپایر

یکی دیگر از اولین گزارش ها از خون آشام ها به سومریان و بابلی های باستانی و در حدود ۴ هزار سال پیش باز می گردد. این نوشته ها اکیمو یا ادیمو (ekimmu) را توصیف می کند. این موجود نوعی روح یا شیطان بوده که به خوبی دفن نشده و به عنوان موجودی انتقام جو به زندگی بازگشته است.

بر اساس متن مصری پرتم هرو (Pert em Hru) یا همان کتاب مصری در مورد مرگ، اگر یکی از پنج بخش روح پیشنهاد خاصی دریافت نکند، او برای رفع نیازهای تغذیه ای خود شامل خوردن خون از آرامگاهش خارج خواهد شد. علاوه بر این الهه مصری به نام سکمت (Sekhmet) به خوردن خون شناخته شده است. از سوی دیگر الهه باستانی کالیوف (Kaliof) هند نیز تمایل بسیاری برای خوردن خون داشته است.

بسیاری از محققان بر این باور هستند که کلمه ومپایر یا خون آشام از کلمه vampir مجارستانی یا کلمه های upior و upper و upyr در زبان ترکی به معنی جادوگر گرفته شده است. برخی دیگر معتقدند که این از یک کلمه یونانی به نام nosophoros به معنی حامل طاعون آمده است. همچنین ممکن است از کامه Bamiiup در زبان صربستانی یا Serbo-Crotian pirati گرفته شده باشد. اصطلاحات بسیار زیادی برای ومپایر در سراسر فرهنگ ها وجود داشته که نشان می دهد این ذهنیت تا چه میزان در آگاهی انسان ها نفوذ کرده است.

تفاوت های خون آشام و ومپایر با سایر موجودات

خون اشام های چینی به چیانگ شی (ch’iang shih) مشهور بوده و دارای چشم های قرمز و پنجه های کشیده می باشد. گفته شده که آن ها می توانند به زنان حمله کنند. زمانی که آن ها قوی تر شوند توانایی پرواز را بدست آورده، موهای سفید بلند داشته و به گرگ تبدیل می شوند.

با توجه به اینکه خون آشام ها و زامبی ها هر دو در گروه ارواح دسته بندی می شوند اما بر اساس اسطوره ای که ظاهر شده اند بین آن ها تفاوت های بسیاری وجود دارد. به عنوان مثال زامبی ها دارای IQ پایین تری نسبت به خون آشام بوده و ترجیح می دهند از مغز و گوشت تغذیه کنند. آن ها در آیینه قابل مشاهده بوده و با عضلاتی پوسیده حرکت می کنند. زامبی ها می توانند وارد کلیسا شده و لزوما از آتش و نور خورشید نمی ترسند.

یک خون اشام تحت کنترل دنیای حیوانات بوده و می تواند به یک خفاش، موش، جغد، گوزن، روباه یا گرگ تبدیل شود.

در سال ۲۰۰۹ جمجمه یک زن متعلق به قرن شانزدهم با سنگی که در دهان آن قرار گرفته بود در نزدیکی بقایای قربانیان طاعون یافت شد. در آن دوران غیر معمول نبود که یک سنگ را در درون دهان یک خون آشام قرار داده تا از خوردن بدن دیگر قربانیان طاعون جلوگیری نمایند. در سراسر اروپا خون آشام های زن را مقصر اصلی گسترش طاعون می دانستند.

بر اساس افسانه های مختلف اگر کسی توسط یک خون اشام گاز گرفته شود، او باید خاکستر یک ومپایر را بخورد. همچنین برای جلوگیری از حمله می بایست نان را به همراه خون ومپایر بخورید.

 روش های جلوگیری و از بین بردن خون آشام و ومپایر

قبل از مسیحیت روش های بازدارندگی خون آشام ها عبارت بودند از سیر، شاخه های زالزالک، پراکندگی بذر، آتش روشن کردن، نمک، کلاغ و همچنین دفن یک خون آشام مشکوک. در گذشته غیرمعمول بود که یک جسد رو به پایین دفن شده تا به صورت اشتباهی چرخیده و در زمین گم شود.

پس از ظهور مسیحیت روش های بازدارندگی خون آشام ها شامل آب مقدس و صلیب بوده است. البته که این روش ها معمولا برای ومپایرها بوده و اثر بخشی آن بستگی به اعتقادات فرد می باشد.

اینکه نور خورشید باعث از بین رفتن خون آشام ها می شود به نظر ایده ای جدید می باشد. احتمالا این تفکر توسط دولت آمریکا در دهه ۱۹۵۰ و برای مقابله با جنگجویان چریکی و خرافاتی فیلیپین ایجاد شده است. بر اساس رمان محبوب ان رایس (Ann Rice) و همچنین خون آشام های دیگری مانند لورد روژن و وارنی، همگی آن ها قادر به حرکت در طول روز بوده اند.

حمله های عصبی و زخم های بدن در اواسط قرن هجدهم باعث شد تا به طور فراگیری در اروپا حاکمان قوانینی را برای کشتن خون آشام ها قرار دهند. در برخی از مناطق این شرایط عصبی منجر به اعدام های عمومی افرادی شد که به خون اشام بودند آن ها مشکوک بودند.

در حالی که خوردن خون به تنهایی نمی تواند ویژگی یک خون آشام باشد، در برخی از فرهنگ ها نوشیدن خون باعث می شود تا ومپایر بتواند قدرت قربانی خود را به دست آورده و یا تبدیل به یک حیوان شود. رنگ قرمز در بسیاری از مراسم های ومپایرها نقش اساسی را ایفا می کنند.

خرافاتی در خصوص خون آشام و ومپایر

برخی از مناطق در بالکان معتقد بوده که میوه هایی مانند کدو تنبل و هندوانه اگر بیش از ۱۰ روز باقی بمانند تبدیل به خون آشام خواهد شد. در صورتی که در پوست میوه قطره خون دیده شود آن میوه به ومپایر تبدیل شده است.

محبوب ترین خون اشام در داستان های کودکانه در سال های اخیر Bunnicula بوده است. این یک خرگوش کوچک بوده که زندگی شادی داشته و از طریق خوردن گیاهان زندگی می کند.

برخی از مورخان استدلال می کنند که پرنس چارلز به طور مستقیم از ولاد ایمپالر بوده و پسر ولاد دراکولا می باشد.

در اواخر قرن بیستم بیش از ۳۰۰ فیلم در مورد خون آشام ها ساخته شده که بیش از ۱۰۰ مورد از آن ها در خصوص دراکولا بوده است. علاوه بر این بیش از هزار رمان در مورد ومپایرها در طول ۲۵ سال اخیر منتشر شده است.

در برخی افسانه ها خون آشام ها می توانند ازدواج کرده و به شهرهای دیگری بروند که در آنجا شغل های مناسبی مانند قصابی و ارایشگری را انجام دهند.