زمان حال کامل یکی از زمان هایی است که فارسی زبان ها معمولا در درک آن مشکل دارند چراکه ما معادل دقیقی برای آن در زبان فارسی نداریم. زمان حال کامل نشان دهنده فعالیتی در گذشته است که در حال حاضر کامل و تمام شده.
البته در زبان محاوره ای آلمانی به صورت کلی از زمان حال کامل به جای گذشته ساده استفاده می شود. بنابراین در صحبت های روزمره آلمانی این زمان به صورت کلی برای اشاره به گذشته مورد استفاده قرار میگیرد.
کاربردها زمان حال کامل
- فعالیتی که در گذشته تماما انجام و کامل شده. (معمولا تاکید بر روی نتیجه کار است) به مثالهای زیر توجه کنید:
Gestern hat Michael sein Büro aufgeräumt. (دیروز میشل دفترش را تمیز کرد.)
جمله بالا در زمان حال کامل نشان میدهد که دفتر در حال حاضر تمیز است.
Er hat sich vorgenommen, jetzt immer so ordentlich zu sein. (او تصمیم گرفته، از این به بعد همیشه مرتب باشد.)
جمله بالا نشان می دهد او از آن زمان می خواهد باشد و این تصمیم در حال هم تاثیر دارد.
- اتفاقی که در زمانی مشخص در آینده کامل خواهد شد (زمان کامل شدن در آینده باید حتما مشخص شده باشد، در غیر این صورت از زمان آینده کامل استفاده می کنیم.) به مثال زیر توجه کنید:
Bis nächste Woche hat er das bestimmt wieder vergessen. (تا هفته بعد او حتما این موضوع را فراموش خواهد کرد.)
طریقه استفاده
برای ساخت زمان حال کامل باید از فرم حال فعل haben (توجه شود که در اینجا به معنی داشتن نخواهد بود و تنها یک فعل کمکی است) + حالت Participle Perfect از فعل اصلی استفاده کنیم. حالت Participle Perfect یک فعل در واقع حالت وصفی ایجاد شده از همان فعل است که گاهی از آن می توان به عنوان صفت نیز استفاده کرد. برای مثال حالت وصفی برای فعل gehen(رفتن) می شود gegangen (رفته شده).
برای تولید حالت Participle Perfect یک فعل ضعیف به این ترتیب عمل می کنیم که –en را از پایان فعل برمی داریم. به ابتدای آن –ge اضافه می کنیم و در نهایت –t یا –et را با توجه به حرف آخر فعل به انتهای آن اضافه می کنیم.
ساختار گرامری زمان حال کامل
زمان حال ساده از طریق اضافه شدن فعل کمکی sein یا haben و استفاده از حالت سوم فعل (Partizip II) به وجود می آید.
کدام فعل کمکی برای کدام افعال استفاده می شود؟
در ابتدا باید بدانید که برای بیشتر افعال زبان آلمانی از فعل کمکی haben استفاده می شود. تنها مواردی که فعل کمکی sein مورد استفاده قرار می گیرد عبارتند از:
- با افعال ناگذری (افعالی که هیچ مفعول accusative ندارند) که نشان دهنده جابه جایی هستند. مثل افعال لیست زیر:
مسافرت کردن |
reisen | پرواز کردن، با هواپیما رفتن | fliegen | رانندگی کردن، با ماشین رفتن | fahren | رفتن | gehen |
سرنگون شدن | stürzen | آمدن | kommen | افتادن | fallen | قدم زدن |
laufen |
- با افعال ناگذری که تغییر در وضعیت را نشان می دهند. مثل افعال لیست زیر:
مردن |
sterben | یخ زدن | gefrieren | بیدار شدن | aufwachen |
پوسیدن | zerfallen | گرم شدن | tauen | خوابیدن |
einschlafen |
- برخی فعل های دیگر شامل افعال زیر:
شکست خوردن |
misslingen | شدن | werden | ماندن | bleiben |
اتفاق افتادن | geschehen | موفق شدن | gelingen | بودن |
sein |
در این جدول برای نحوه صرف افعال در زمان حال ساده با دو فعل کمکی sein و haben نمایش داده شده:
شخص |
sein |
haben |
||
اول شخص مفرد (ich) |
ich bin |
gegangen |
ich habe |
gelesen |
دوم شخص مفرد (du) |
du bist |
du hast |
||
سوم شخص مفرد (er/sie/es/man) |
er ist |
er hat |
||
اول شخص جمع (wir) |
wir sind |
wir haben |
||
دوم شخص جمع (ihr) |
ihr seid |
ihr habt |
||
سوم شخص جمع/شکل محترمانه (sie/Sie) |
sie sind |
sie haben |
ساختار حالت سوم فعل
افعال ضعیف یا مرکب |
افعال قوی |
ge…t |
ge…en |
gelernt |
gesehen |
استثناها
- در بسیاری از افعال قوی در حالت سوم فعل، بن فعل تغییر می کند. (برای یادگیری حالت سوم این افعال به جدول افعال قوی مراجعه کنید) برای مثال:
gehen – gegangen, bringen – gebracht
- افعالی که بن آنها به یکی از حروف d یا t ختم می شود. باید به جای -t در افعال ضعیف –et به انتهای فعل اضافه شود. برای مثال:
warten – gewartet
- افعالی که مصدر آنها به ieren ختم می شود در حالت سوم پیشوند ge نمی گیرند. برای مثال:
studieren – studiert
- افعال تفکیک نا پذیر در حالت سوم پیشوند ge- نمی گیرند. (برای شناختن این افعال به مطلب افعال تفکیک پذیر و تفکیک نا پذیر مراجعه کنید) به مثال زیر توجه کنید:
verstehen – verstanden
- در افعال تفکیک پذیر، ge- پس از پیشوند فعل خواهد آمد. (برای شناختن این افعال به مطلب افعال تفکیک پذیر و تفکیک نا پذیر مراجعه کنید) به مثال زیر توجه کنید:
ankommen – angekommen