داستان هایی زیبا درباره گذشت و فداکاری
ایثار و مقدم داشتن دیگران بر خود، هر چند به چیز اندک، در روایات اسلامی امری پسندیده شمرده شده است. فردی که به میل و خواسته خود، وقت و زندگی، پول یا هر چه را که دارد در اختیار دیگران قرار دهد. بالاترین درجات بخشش، ایثار و فداکاری است. در ادامه مطلب داستان هایی از فداکاری افراد برای شما عزیزان آورده ایم.
داستان حادثه مسجد مرو
(ابومحمد ازدی) گوید: هنگامی که مسجد مرو آتش گرفت، مسلمان ها گمان کردند که نصاری آن را آتش زدند؛ و آن ها نیز منازل و خانه های مسیحیان را آتش زدند.
چون سلطان آگاه شد دستور داد آنهائی را که در این عمل شرکت داشتند بگیرند و مجازات کنند.
به این شکل که قرعه بنویسند به سه مجازات: کشته شدن و جدا شدن دست و تازیانه زدن عمل کنند.
رقعه های نوشته شده را بین آنان تقسیم کردند و هر حکمی به هر نفری که تعلق گرفت، عمل کنند.
یکی از آن ها چون رقعه خود را باز کرد، حکم قتل در آمد و شروع به گریه نمود. جوانی که ناظر او بود و مجازاتش تازیانه بود و خوشحال به نظر می رسید، از وی سؤال کرد: چرا گریه می کنی و اضطراب داری؟ در راه دین این مسائل مشکل نیست! گفت: ما در راه دینمان خدمت کردیم و از مرگ هم ترس نداریم ولکن من مادری پیر دارم که تنها فرزندش من هستم و زندگانی او به من وابسته است؛ چون خبر کشته شدن من به وی برسد قالب تهی می کند و از بین می رود.
چون آن جوان این ماجرا را بشنید، بعد از کمی تاءمل گفت: بدان من مادر ندارم و علاقه نیز به کسی ندارم، حکم کاغذت را به من بده و من نیز حکم تازیانه خود را به تو می دهم تا من کشته شوم و تو با خوردن تازیانه نزد مادرت بروی.
پس عوض کردن حکم ها جوان کشته شد و آن مرد به سلامت نزد مادرش رفت.
داستان شب لیلة المبیت
کفار قریش چون متوجه شدند که مردم مدینه با پیامبر صلی الله علیه و آله عهد بستند که از تن و جان حضرتش حفاظت کنند، برکید و کینه آن ها نسبت به پیامبر صلی الله علیه و آله افزوده شد، و با شورائی که انجام دادند، تصمیم گرفتند که:
از هر قبیله مردی دلاور با شمشیری برنده، همگی شبی (اول ماه ربیع الاول) کمین کنند چون پیامبر صلی الله علیه و آله به خواب رود، بر او وارد و سرش را از تن جدا کنند.
خداوند پیامبرش را از این قضیه آگاه کرد. پیامبر صلی الله علیه و آله امیرالمؤ منین علیه السلام را فرمود: مشرکین امشب قصد دارند من را به قتل برسانند و خداوند امر به هجرت کرده؛ تو در جای من بخواب تا آنکه ندانند من هجرت کرده ام، تو چه می گویی؟
عرض کرد: یا نبی الله آیا شما به سلامت خواهی ماند؟ فرمود: بلی، امیرالمؤ منین خندان شد و سجده شکر به جای آورد. بعد گفت: شما به هر سو که خدا ترا ماءمور گردانیده است بروید، جانم فدای تو باد، و هر چه خواهی امر فرما که به جای قبول کنم و از خدا توفیق می طلبم.
پیامبر صلی الله علیه و آله علی علیه السلام را در بغل گرفت و بسیار گریست و او را بخدا سپرد.
جبرئیل دست پیامبر صلی الله علیه و آله را گرفت و از خانه بیرون آورد، و به غار ثور تشریف بردند امیر علیه السلام در جای پیامبر صلی الله علیه و آله خوابید و رداء (روپوش، عبا) حضرتش را پوشید. کفار خواستند شبانه هجوم بیاورند که ابولهب یکی از آنان بود گفت: شب اطفال و زنان خوابیده اند بگذارید صبح شود، چون صبح شد ریختند در خانه پیامبر صلی الله علیه و آله، یک مرتبه علی علیه السلام از رختخواب مقابل ایشان برخاست و صدا زد.
آن ها گفتند: یا علی علیه السلام محمد صلی الله علیه و آله کجاست؟ فرمود: شما او را به من سپرده بودید؟ خواستید او را بیرون کنید او خود بیرون رفت. پس دست از علی علیه السلام برداشته و به جستجوی پیامبر صلی الله علیه و آله شتافتند. و در حقیقت با این ایثار علی علیه السلام جان پیامبر صلی الله علیه و آله به سلامت ماند و خداوند این آیه را در شاءن علی علیه السلام نازل کرد (از مردم کسانی هستند نفس خویش در راه خشنودی خدا می فروشند و خداوند به بندگانش مهربان است.)
داستان غلام ایثارگر
(عبدالله بن جعفر) شوهر حضرت (زینب کبری) علیه السلام از سخاوتمندان بی نظیر بود. روزی از کنار نخلستان عبور می کرد، دید غلامی در آنجا کار می کند، همان وقت غذای غلام را آوردند و او خواست مشغول خوردن شود؛ سگی گرسنه به آنجا آمد و به نشانه گرسنگی دم خود را تکان می داد.
غلام مقداری از غذا را به جلو سگ انداخت و سگ آن را خورد. غلام مقداری دیگر انداخت و سگ آن را خورد تا اینکه همه غذای خود را به سگ داد. عبدالله از غلام پرسید: جیره غذای روزانه تو چقدر است؟ گفت: همین مقدار که دیدی.
فرمود: پس چرا سگ را بر خود مقدم داشتی؟ گفت: این سگ از راه دور آمده و گرسنه بود و من دوست نداشتم تا او را با گرسنگی از اینجا رد کنم.
فرمود: پس خودت امروز گرسنگی را با چه غذائی رفع می کنی؟ گفت: با صبر و مقاومت گرسنگی روز را به شب می رسانم.
عبدالله وقتی ایثار و جوانمردی غلام را مشاهده کرد گفت: این غلام از من سخاوتمندتر است؛ و برای تشویق و جبران آن نخلستان و غلام را از صاحبش خرید، سپس غلام را آزاد کرد و آن نخلستان را با تمام وسایلی که داشت به او بخشید.
همراهان عزیز ساعدنیوز ، زبان فارسی یکی از غنی ترین زبان های جهان است که در آن داستان های بیشماری وجود دارد. برای آگاهی بیشتر درباره این داستان ها با بخش ضرب المثل ساعدنیوز همراه باشید.
بی صبرانه منتظر نظرات مفید و ارزشمندتان هستیم.
همه چیز درباره ضرب المثل خواندنی آب نطلبیده مراد است
