بازدید از محله های قدیمی تهران و بافت تاریخی آن، حال و هوای خاص خود را دارد، از طرفی با روی کار آمدن طراحی‌های جدیدتر به بازار، امکان دارد دیگر جذابیت تاریخی این محله‌های قدیمی از بین برود، بنابراین در این مطلب با ما همراه باشید تا با معروف‌ترین محله های قدیمی تهران آشنا شوید.
محله چاله میدان را محله چالی میدان نیز می گفتند. محله چاله میدان ، از محله های قدیمی شهر تهران بود که بخشی از خاک مورد نیاز حصار تهران از این محله تامین می شد و به همین دلیل بخش هایی از این محله چال شده بود و به آن محله چاله میدان می گفتند. این محله محدود به حدود جنوب بازار چهل تن و امامزاده سید اسماعیل و میدان مال فروشها و میدان امین السلطان و گمرک و خانی آباد و دروازه غار و پاقاپوق ( میدان محمدیه یا میدان اعدام ) بود.
خیابان 15 خرداد را تهرانی‌ها به بازار بزرگ تهران می‌شناسند و این خیابان از محله های قدیمی تهران به‌حساب می‌آید، به‌طوری که قدمت بازار بزرگ تهران به دوره صفویه برمی‌گردد.بازار بزرگ تهران چندین بازار مختلف را در خود جای داده است، بازار عباس آباد، بازار زرگرا، بازار امیر، بازار کفاش‌ها، بازار زید، بازار نجارها، بازار بین الحرمین، بازار مسجد جامع و بسیاری دیگر از بازارهای اصلی آن به‌شمار می‌روند.
«عودلاجان» یا «اولادجان» از دو واژه «عود» و «لاجی» تشکیل شده که به‌دلیل قرارگرفتن محله در راسته عطارها نامگذاری شده است. عودلاجان از قدیمی‌ترین محله‌های تهران است که در دوره قاجار و حتی دوره پهلوی از محله‌های اصیل پایتخت به شمار می‌رفت و لهجه ساکنان آن به روستانشین‌های شمیران شبیه بود. این محله از جنوب به میدان مولوی، از شمال به خیابان امیرکبیر و سرچشمه، از غرب به شمس‌العماره و ضلع شرقی آن به امامزاده یحیی محدود می‌شد و هم‌اکنون محله‌های پامنار، ناصرخسرو و امامزاده یحیی را در برگرفته است.
عودلاجان محله‌ای اعیان‌نشین در تهران قدیم بود که در ابتدا بیش از سه‌چهارم محله را باغ، مزارع و زمین‌های بایر تشکیل می‌داد و دارای منابع آبی مناسبی برای زندگی ساکنان محله بود. با گذشت زمان، جمعیت عودلاجان افزایش یافت و خانه‌ها و عمارت‌های زیادی در آن ساخته شد. وجود 16 مسجد و مدرسه در محله و همچنین بیشترین آمار روضه‌خوانی و تعزیه‌گردانی طبق اسناد به‌جامانده از دوره قاجار، نشان‌دهنده وفاداری اهالی این محله نسبت به مذهب و روحانیت بوده است.
عولادجان، محله‌های کوچک‌تری همچون محله کلیمیان یا سرچال، محله‌عرب‌ها و... را شامل می‌شد؛ مشاهیر بزرگی نظیر پروین اعتصامی، شهید مدرس، آیت‌‌الله بهبهانی، ملک‌الشعرا و... در این محله زندگی می‌کردند. از جاهای دیدنی عولادجان می‌توان به برخی بناها و خانه های تاریخی تهران نظیر خانه شهید مدرس، عمارت کاظمی، خانه دبیرالملک، حمام نواب، مسجد و مدرسه معمارباشی، بازارچه عودلاجان، تیمچه اکبریان و خانه مهرانگیز کامبیز یا خانه فرهنگ محله امامزاده یحیی و لوکیشن سریال ایرانی پدر سالار اشاره کرد.
محله سنگلج یکی از قدیمی ترین محله های شهر تهران است. محله سنگلج یکی از بزرگترین محلات تهران قدیم بود که در مرکز تهران قدیم قرار داشت. محله سنگلج محدود به خیابان خیام تا انتها و از شمال تا میدان حسن آباد و خیابان شیخ هادی و باستیون ( انبار اسلحه مهمات قشون ) و پهلوی جنوبی ( امیریه ) و پل امیربهادر ( خیابان بین میدان شاهپور و سه راه امیریه ) و بازارچه قوام الدوله تا خیابان خیام بود. این محله غربی ترین محله تهران قدیم بود که گذر دروازه قزوین در این محله قرار داشت.همچنین در صورت تمایل به آشنایی بیشتر با این محله ی زیبا و تاریخی می توانید مستند زیر را تماشا فرمایید.
کن نیز از قدیمی‌ترین محله‌های تهران به‌حساب می‌آید که جاذبه‌های گردشگری و بناهای تاریخی با قدمت چندین و چند ساله را در خود جای داده است، ازاین‌رو از این منطقه به‌عنوان قطب گردشگری تهران معرفی می‌شود. محله کن در شمال غربی تهران قرار دارد که شامل دو روستای کن و سولوقون است.
قدمت محلۀ جوادیه به 70 سال پیش می‌رسد و در دوران قدیم محل لوطی‌های تهران بود. این محله به خاطر آقای جواد فرد دانش که صاحب زمین‌ها بود، نامگذاری شد.به خاطر آبادانی، اکثر زمین‌ها را به مردم فروخت و در برخی موارد زمین‌ها را به رایگان واگذار می‌کرد تا بتواند در آبادانی محله نقش کوچکی داشته باشد. در این محله، انواع و اقسام امکانات شهرداری وجود دارد تا ساکنان بتوانند کلیه نیازهای خود را در این محل تامین کنند. در محلۀ جوادیه، امکانات مانند سایر مناطق تهران، مانند ونک و میدان انقلاب نیست و البته این منطقه به لحاظ شرایط اقتصادی و اجتماعی هم از محلاتی که نام بردیم پایین‌تر است.
اگر شما نیزدر یکی از محله های قدیمی تهران زندگی می‌کنید یا از آن‌ها بازدید کرده‌اید، نظر خود را در بخش دیدگاه‌های مقاله با ما و دیگر کاربران ساعد نیوز به اشتراک بگذارید.
