به گزارش سرویس دانستنی های جنسی و زناشویی پایگاه خبری ساعدنیوز، اختلال نعوظ (Erectile Dysfunction یا ED) به ناتوانی در دستیابی یا حفظ نعوظ کافی برای برقراری رابطه جنسی رضایتبخش گفته میشود. این مشکل میتواند بهصورت موقت یا دائم رخ دهد و تأثیرات منفی بر اعتمادبهنفس، روابط عاطفی و کیفیت زندگی فرد بگذارد. در این مقاله، با استناد به منابع علمی معتبر، 9 علت اصلی خوابیدن نعوظ در حین رابطه جنسی بررسی شده و راهکارهای درمانی مؤثر ارائه میشود.
استرس و اضطراب از شایعترین علل روانی اختلال نعوظ هستند. فشارهای کاری، مشکلات مالی یا اضطراب عملکرد جنسی (ترس از عدم رضایت شریک جنسی) میتوانند با افزایش ترشح آدرنالین، جریان خون به آلت تناسلی را مختل کنند. مطالعات نشان دادهاند که اضطراب عملکردی میتواند چرخه معیوبی ایجاد کند که در آن فرد به دلیل ترس از شکست، دچار ناتوانی جنسی میشود.
راهکار: تمرین تکنیکهای آرامسازی مانند مدیتیشن، تنفس عمیق یا یوگا میتواند کمککننده باشد. مشاوره با روانشناس یا سکستراپیست برای مدیریت اضطراب توصیه میشود.
نعوظ به جریان خون کافی به آلت تناسلی وابسته است. بیماریهایی مانند آترواسکلروز (تصلب شرایین)، فشار خون بالا و کلسترول بالا میتوانند عروق خونی را تنگ کرده و جریان خون را کاهش دهند. طبق تحقیقات، اختلال نعوظ میتواند نشانه اولیه بیماریهای قلبیعروقی باشد.
راهکار: معاینه توسط متخصص قلب و عروق، رژیم غذایی سالم (کمچرب و غنی از آنتیاکسیدانها)، ورزش منظم و ترک سیگار میتواند جریان خون را بهبود بخشد.
دیابت نوع 2 یکی از علل اصلی اختلال نعوظ است، زیرا میتواند به اعصاب (نوروپاتی محیطی) و عروق خونی آسیب برساند. مطالعات نشان دادهاند که 35 تا 50 درصد مردان مبتلا به دیابت دچار ناتوانی جنسی هستند.
راهکار: کنترل دقیق قند خون از طریق رژیم غذایی، ورزش و داروهای تجویزی ضروری است. مشاوره با متخصص غدد و اورولوژیست نیز توصیه میشود.
حدود 25 درصد موارد اختلال نعوظ به عوارض جانبی داروها مرتبط است. داروهای ضدافسردگی (مانند پروزاک)، داروهای فشار خون (مانند بتابلوکرها)، داروهای پروستات و حتی برخی داروهای بدون نسخه (مانند سایمتیدین) میتوانند نعوظ را مختل کنند.
راهکار: با پزشک مشورت کنید تا در صورت امکان، داروهای جایگزین یا دوز متفاوتی تجویز شود. هرگز مصرف دارو را بدون نظر پزشک قطع نکنید.
کاهش سطح تستوسترون، بهویژه در مردان بالای 40 سال، میتواند میل جنسی و توانایی نعوظ را کاهش دهد. این مشکل اغلب با علائمی مانند خستگی، کاهش توده عضلانی و افسردگی همراه است.
راهکار: آزمایش خون برای بررسی سطح تستوسترون ضروری است. در صورت کمبود، درمان جایگزینی هورمونی (HRT) تحت نظارت پزشک ممکن است توصیه شود.
مصرف بیش از حد الکل، سیگار، ماریجوانا یا مواد مخدر مانند کوکائین میتواند بهطور مستقیم بر عملکرد جنسی تأثیر بگذارد. الکل با کاهش حساسیت سیستم عصبی و سیگار با تنگ کردن عروق خونی، نعوظ را مختل میکنند.
راهکار: کاهش یا ترک کامل این مواد ضروری است. مشاوره با متخصص ترک اعتیاد و تغییر سبک زندگی میتواند مؤثر باشد.
اختلافات زناشویی، عدم اعتماد به شریک جنسی، احساس خشم یا تحقیر شدن میتوانند بهطور غیرمستقیم نعوظ را مختل کنند. مطالعات نشان دادهاند که ارتباط ضعیف با شریک جنسی میتواند اضطراب جنسی را افزایش دهد.
راهکار: مشاوره زوجین و برقراری ارتباط باز و صادقانه با شریک جنسی میتواند به بهبود روابط و کاهش فشار روانی کمک کند.
بیماریهایی مانند پارکینسون، مولتیپل اسکلروزیس (MS) یا آسیب به اعصاب لگن (مانند عصب پودندال) میتوانند سیگنالهای عصبی لازم برای نعوظ را مختل کنند.
راهکار: درمان بیماری زمینهای و مشاوره با متخصص مغز و اعصاب ضروری است. در برخی موارد، داروهایی مانند سیلدنافیل (ویاگرا) میتوانند کمککننده باشند.
مطالعات اخیر نشان دادهاند که تماشای بیش از حد محتوای پورنوگرافی میتواند به کاهش حساسیت جنسی و ایجاد انتظارات غیرواقعی منجر شود، که نتیجه آن اختلال نعوظ موقت است.
راهکار: کاهش یا توقف تماشای این محتوا و تمرکز بر محرکهای واقعی در رابطه جنسی میتواند مؤثر باشد. مشاوره با سکستراپیست نیز توصیه میشود.
برای تشخیص دقیق، پزشک ممکن است سابقه پزشکی، معاینه فیزیکی و آزمایشهایی مانند تست قند خون، پروفایل لیپیدی، سطح تستوسترون یا سونوگرافی داپلر آلت تناسلی را توصیه کند. درمانها شامل موارد زیر هستند:
تغییر سبک زندگی: رژیم غذایی سالم، ورزش منظم، کاهش وزن و ترک سیگار.
داروها: مهارکنندههای PDE5 مانند سیلدنافیل (ویاگرا) یا تادالافیل (سیالیس) که جریان خون به آلت را افزایش میدهند.
رواندرمانی: برای رفع مشکلات روانی مانند اضطراب یا افسردگی.
روشهای جراحی: در موارد شدید، ایمپلنت آلت تناسلی یا جراحی عروقی ممکن است توصیه شود
اختلال نعوظ مشکلی شایع اما قابل درمان است که میتواند ناشی از عوامل جسمی، روانی یا ترکیبی از هر دو باشد. شناسایی دقیق علت با کمک پزشک متخصص (اورولوژیست یا روانشناس) و اتخاذ رویکرد درمانی مناسب میتواند کیفیت زندگی جنسی و عاطفی فرد را بهبود بخشد. اگر با این مشکل مواجه هستید، از صحبت با پزشک یا مشاور نترسید؛ درمان بهموقع میتواند از عوارض طولانیمدت جلوگیری کند.
برای مشاهدهی مطالب بیشتر حوزهی دانستنی های جنسی و زناشویی اینجا کلیک کنید
