شوری آب دریاها یکی از بارزترین ویژگی‌های آنها است که از دیرباز مورد توجه انسان بوده است. اما دلیل این شوری چیست؟
پاسخ به این سوال، ما را به سفری در اعماق تاریخ زمین می‌برد.
منابع اصلی نمک در آب دریا:
فرسایش سنگ ها: بارش باران، برف و تگرگ بر روی زمین، سنگ ها را فرسایش می دهد و املاح معدنی موجود در آنها را در آب حل می کند. این آب شور به تدریج از طریق رودخانه ها به سمت دریاها سرازیر می شود.
فعالیت های آتشفشانی: فوران آتشفشان ها در زیر آب و یا در خشکی، مقادیر زیادی مواد معدنی و گازها را به اقیانوس ها آزاد می کند که برخی از آنها مانند کلرید سدیم (نمک طعام) در آب حل می شوند.
نافچ های هیدروترمال: در اعماق اقیانوس ها، دریچه هایی وجود دارند که آب داغ و مواد معدنی را از داخل زمین به بیرون هدایت می کنند. این مواد معدنی که برخی از آنها شور هستند، در آب دریا حل می شوند.
نقش تبخیر در افزایش شوری:
نور خورشید باعث تبخیر آب دریا می شود. اما نمک موجود در آب، تبخیر نمی شود. بنابراین با گذشت زمان و تبخیر مداوم آب، غلظت نمک در آب دریا افزایش می یابد.
میزان شوری آب دریا:
میانگین شوری آب دریاها حدود 35 گرم در لیتر است. یعنی به ازای هر لیتر آب دریا، 35 گرم نمک وجود دارد. این مقدار معادل 3.5 درصد وزن آب دریا است.
نقش شوری در اکوسیستم دریایی:
شوری آب دریا نقش مهمی در اکوسیستم دریایی ایفا می کند. این شوری برای بسیاری از موجودات دریایی ضروری است و به تنظیم دمای آب، شناوری موجودات و فرآیندهای بیولوژیکی مختلف کمک می کند.
تغییرات شوری آب دریا:
شوری آب دریا در مناطق مختلف اقیانوس ها و در طول زمان می تواند متفاوت باشد. عواملی مانند تبخیر، بارندگی، جریان های دریایی و ذوب شدن یخ ها می توانند بر شوری آب دریا تاثیر بگذارند.
تاثیرات شوری آب دریا بر انسان:
شوری آب دریا برای انسان ها غیرقابل آشامیدن است. مصرف زیاد آب شور می تواند منجر به مسمومیت با نمک و مشکلات سلامتی شود. با این حال، انسان ها از آب دریا برای مصارف مختلفی مانند تولید نمک، استخراج مواد معدنی و تولید انرژی استفاده می کنند.
در نهایت، شوری آب دریا نتیجه فرآیندهای پیچیده ای است که در طول میلیون ها سال در زمین رخ داده است. این شوری نقش مهمی در اکوسیستم دریایی ایفا می کند و تاثیرات مختلفی بر انسان و فعالیت های او دارد.
