به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز به نقل از فرادید، بازسازی جانوران برای مجموعه نتفلیکس به نام «زندگی در سیاره ما» است که مجموعه‌ای از موجودات منقرض شده را در ویدئوهایی به زندگی بازمی‌گرداند.
یک هزارپا 300 میلیون ساله به طول یک ماشین کوچک در این مجموعه نشان داده شده‌است که در جنگل‌ها به دنبال جفت خود می‌گردد. در این کلیپ «آرتروپلورا-Arthropleura» با طول 2.6 متر و عرض 0.5 متر بزرگترین هزارپایی که تا کنون در جهان بوده است به تصویر کشیده شده است. این جانور احتمالا 50 کیلوگرم وزن داشته است.
دانشمندان برای اولین بار 170 سال پیش فسیل‌های «آرتروپلورا» را کشف کردند. آنها در دوره کربونیفر، چیزی حدود 359 تا 299 میلیون سال پیش، در جایی که اکنون انگلستان، قاره اروپا و آمریکای شمالی نامیده می‌شود، زندگی می‌کردند.
در سال 2018، کشف تصادفی یک نمونه عظیم و تقریباً کامل، نگاهی دقیق و جدید به آناتومی این موجود ارائه کرد که تیم سازنده «زندگی در سیاره ما» از آن برای کمک به بازسازی این موجود باستانی استفاده کرد.
به گفته تهیه کننده و کارگردان این مجموعه، «آرتروپلورا» یکی از دقیق‌ترین موجودات این سری و یکی از دقیق‌ترین نسخه‌های زنده‌ای است که تاکنون از این موجود ساخته شده است. کارشناسان می‌گویند که هزارپاهای امروزی و «نسخه‌های کوچک آرتروپلورا» به آنها در توسعه انیمیشن و ظاهر کلی حشرات بزرگ، کمک کرده است.
در زمانی که «آرتروپلورا» زندگی می‌کرد، سطح اکسیژن روی زمین بسیار بالاتر از امروز بود. جنگل‌ها جوانه زده بودند و دی اکسید کربن را از جو می‌مکیدند. بندپایان غول پیکر همراه با حشرات عظیم دیگری مانند مگانئورار، سنجاقک به اندازه پرنده و سوسک‌های غول پیکر تا 10 سانتی‌متر بر این سیاره تسلط داشتند.
سطوح بالای اکسیژن احتمالاً در اندازه عظیم هزارپاهای غول پیکر نقش داشته است، اگرچه دقیقاً چگونگی کمک به رشد آنها نامشخص است.
در این ویدئو، یک نر از این جنس در جستجوی جفت برای خود، در جنگل قدم می‌زند. این کلیپ همچنین نابینایی این موجود را برجسته می‌کند. به گفته تهیه کننده این سریال، این ویژگی نگاهی دوباره به نسل امروزی آنها است.
اکثر هزارپاهای امروزی دارای نوعی «چشم‌های مرکب جانبی» هستند که فقط دید اولیه را برای آنها فراهم می‌کند، آنقدر محدود که بیشتر آنها فقط قادر به اندازه‌گیری سطوح نسبی نور و تاریکی هستند، تا شکلی از بینایی که ما می‌شناسیم. با این حال، آنها به همین نوع چشم‌ها می‌بالند، اما منطقی است که آنها را تقریبا نابینا بدانیم.
ظاهرا برای این تیم سازنده، «آرتروپلورا» یکی از ساده‌ترین بازسازی‌های کل مجموعه بوده است، زیرا دیرینه‌شناسان فسیل‌ها، پوسته سخت آنها که گهگاه می‌ریزد و ردپای به جا مانده از این جانور را که به خوبی حفظ شده پیدا کرده‌اند. بنابراین شواهد برای ظاهر و نحوه حرکت آن بسیار قانع کننده است.
آخرین قطعه بازسازی هزارپا عظیم، رنگ بود. پراکسی‌های مدرن می‌توانند بسیار رنگارنگ باشند، اما احتمالاً این ویژگی را برای ترساندن شکارچیان تکامل داده‌اند. از آنجایی که «آرتروپلورا» هیچ شکارچی شناخته شده‌ای نداشت، تیم رنگ‌های خود را کاهش داد و در نهایت بازسازی تصوری کامل شد.
