آداب و رسوم مردم سورینام

سورینام کوچکترین کشور مستقل در آمریکای جنوبی و واقع در سپر گویانا است. این کشور را می توان به دو منطقه اصلی جغرافیایی تقسیم کرد. منطقه ساحلی شمالی و دشتی (تقریباً بالاتر از خط آلبینا-پارانام-واژنینگن) کشت شده است و بیشتر مردم در اینجا زندگی می کنند. قسمت جنوبی شامل جنگل های بارانی گرمسیری و ساکنان کمبود ساکن در امتداد مرز با برزیل است که حدود 80٪ سطح زمین سورینام را در بر می گیرد. سورینام یک کشور چند قومی، چند فرهنگی، چند زبانه و چند مذهبی است و دارای یک فرهنگ ملی واقعی نیست.

دین و زبان مردم سورینام

دین در سورینام به دلیل تنوع قومی، طیف وسیعی از اعتقادات و اعمال مذهبی را نشان می دهد. دولت از نظر تنوع و تحمل دینی حمایت می کند و این نگرش ها در جامعه عمومی نیز وجود دارد. براساس آخرین سرشماری (2012)، 48.4 درصد از جمعیت مسیحی هستند (بیشترین گروه ها، کلیسای موراویان و کلیسای کاتولیک)، 22.3 درصد هندوها، 13.9 درصد مسلمان هستند، 1.8 درصد از وینتی و 0.8 درصد جوانی است. علاوه بر این 2.1 درصد از مردم پیرو سایر ایمان ها (از جمله شاهدان یهود)، 7/5 درصد ملحد یا اگنوستیک هستند و 3/3 درصد نیز به سؤال در مورد دین خود پاسخ ندادند. مذاهب بومی توسط جمعیت های مارون آمریکایی و آفریقایی تبار تمرین می شود. آمریندیان، عمدتا در داخل کشور و به میزان کمتر در مناطق ساحلی پرستش همه موجودات زنده و مراسم خود را توسط رهبری مردان پزشکی، یا piaiman انجام می دهند. مارونوس ها که در داخل کشور سکونت دارند، با تمرینی که نام خاصی ندارند، طبیعت را پرستش می کنند و همچنین از طریق آیینی به نام وینتی، اجداد خود را عبادت می کنند. شهروندان آمریکایی تبار و مارون که خود مسیحی هستند، اغلب به طور هم زمان با تصدیق رهبران کلیساهای مسیحی خود، از آداب و رسوم مذهبی بومی پیروی می کنند. تعداد قابل توجهی از جامعه یهودی، و تعداد کمی از بهائیان و بودائیان نیز وجود دارند. زبان کشور سورینام بیشتر به زبان هلندی ها نزدیک است. صحبت کردن به زبان انگلیسی در بین مردم کشور سورینام بسیار رویت شده است.

غذاها در سورینام

سورینام گرمسیری و ساحلی است، بنابراین میوه های عجیب و غریب (مانند نارگیل و گیاهان) و غذاهای دریایی (به ویژه میگو) در غذاها بسیار برجسته هستند. سایر ترکیبات اساسی شامل cassava (ریشه غده مانند گیاه مانیوک)، سیب زمینی، سیب زمینی شیرین، عدس، گیاهان و تایلر (غده دیگر) است. تولید برنج نیمی از کشاورزی کشور را تشکیل می دهد و شکر، گوشت گاو و مرغ نیز بخش عمده ای از تولید مواد غذایی سورینام هستند. به طور طبیعی، این ترکیبات نقش زیادی در دستور العمل های معمول سورینام دارند. گوشت و ماهی، ماهی شور (به نام bakkeljauw) که ماهی بدون ماهی خشک شده است، اغلب بخشی از آشپزی سورینام به همراه سبزیجات مانند بادمجان، بامیه و حبوبات حیاط است. هنگامی که مقداری ادویه در یک دستور العمل فراخوانی می شود، معمولاً از فلفل های مادام جانت استفاده می شود.

پوشش مردم سورینام

سورینام به طور کلی مکانی نیست که مجبور باشید نگران لباس پوشیدن باشید، اگرچه ممکن است بخواهید چیزی را برای رفتن به وعده های غذایی یا باشگاهی در پاراماریبو کمی شیک و بسته بندی کنید. به طور کلی، شلوارک، لباس و تیشرت یا پیراهن سبک، با یک جفت شلوار بلند و چیزی که آستین بلند برای شب ها در جنگل است، می خواهید، جایی که اشکالات می تواند آفت باشد. کفش سبک که بدون خیس شدن مشکل دارد برای بوش مفید است. صندل راه رفتن گزینه بسیار خوبی است زیرا در بیشتر مواقع می توان آنها را پوشید.

اسلام در سورینام

کشور سورینام تنها کشور در قاره آمریکاست که بزرگ ترین درصد مسلمانان را در این قاره به خود اختصاص داده است، به همین دلیل تنها کشور عضو سازمان همکاری اسلامی از این قاره است. در سال 1982م 35% جمعيت سورينام مسلمان بودند كه به اين ترتيب بالاترين درصد جمعيت را در ميان تمام كشورهاى امريكايى دارا هستند از اين ميزان در دوسوم جاوه‏اى، يك سوم هندى و بقيه آفريقائى، سرخ‏پوست آمريكايى و فلسطينى مى‏باشند. درصد جمعيت مسلمانان طى دهه‏هاى اخير افزايش يافته است، افزايش آهنگ بالاى رشد طبيعى جمعيت، مهاجرت مسلمانان به اين كشور و گروندگان جديد به اسلام، از علل بالابودن اين درصد است. اگرچه مسلمانان هويت زبانى و مذهبى را حفظ كرده ‏اند ولى به دليل تفاوت‏ هاى فقهى و قومى تاكنون موفق نشده ‏اند، جامعه‏ اى يكپارچه به وجود آورند و بسيارى از آنان در شهر پاراماريبو(پايتخت) به تجارت اشتغال دارند.

فستیوال ها در سورینام

فستیوال فاگوا: تعداد زیادی از مردم در سورینام از مهاجران هندی تبار هستند که دین، فرهنگ و تعطیلات خود را به همراه آورده اند. یکی از تعطیلات هندو، “هولی فاگوا” Phagwa است که دارای ارزش ملی در سورینام است. در سفر به سورینام می­ بینید که این فستیوال بهاری هندو که “فستیوال رنگ ها” نامیده می شود به نشانه پیروزی خیر بر شر برگزار می­ گردد. همچنین یک جشن عمومی در کشورهای اطراف کارائیب مانند گویان، ترینیداد و توباگو است. هندوها در معابد یا درخانه های خانوادگی جمع می ­شوند تا آوازهای عامیانه به نام “Chowtal” بخوانند که با ضربات تند درام همراه است و به همدیگر رنگ می­ پاشند.
فستیوال نورها: این فستیوال به دیپاوالی معروف است که نام آن از فستیوالی در جنوب هندوستان گرفته شده است. این جشنواره در سایر کشورهای آسیایی مانند مالزی و سنگاپور نیز جشن گرفته می شود. در شمال هندوستان بیشتر به عنوان دیوالی مشهور است، اما در اصل همان جشن است.
این فستیوال به منظور پیروزی خیر بر شر، پاکی بر پلیدی و نور بر ظلمت برپا می­ شود. در سفر به سورینام خواهید دید که دیوالی یک جشنواره پنج روزه است که یکی از مهمترین جشنواره های هندو بوده و در تاریک ترین شب ماه جدید طبق تقویم هندو برگزار می­ گردد. در سال 2020 در 14 نوامبر این جشن برگزار می­شود.

کارناوال سورینام: کارناوال سورینام از 22 تا 23 فوریه برگزار می ­گردد. در سفر به سورینام می­ بینید که در این کارناوال بهترین گروه های موسیقی، خوانندگان، رقصندگان و دی جی های سورینام شرکت می کنند.

سخن آخر

سورینام کوچکترین اجتماع آمریکای جنوبی، که فقط ۵۰۰ هزار شهروند دارد. این کشور جهان سومی، بیشتر با نیمکره شمالی قاره آمریکا در ارتباط بوده تا با بخش جنوبی و بر این اساس شهروندان سورینام در جست و جوی یک زندگی بهتر از آمریکای شمالی، به هلند ارباب سابق خود پل زدند. سورینام در گذشته از مستعمرات امپراتوری هلند بود و به نام گویان هلند معروف بود.

آداب و رسوم مردم کشور کوبا