آداب و رسوم مردم زیمبابوه

زیمباوه یکی از کشورهای آفریقایی است که شهرت خود را مرهون آبشار زیبای ویکتوریا می باشد. اکثریت قریب به اتفاق مردم زیمبابوه از خانواده بزرگ مهاجران بنتو زبان می باشند که اولین بار 2000 سال پیش در شرق و جنوب آفریقا به سر می بردند. این سازندگان آهن و متخصصان کشاورزی در ارتفاع بالا، درست وسط و در اطراف ارتفاعات شرقی زیمبابوه مستقر شدند. سپس آنها روند طولانی ایجاد فرهنگ شونا را که امروزه بخش بزرگی از زیمبابوه را تشکیل می دهد را آغاز کردند. سلسله بنتو، جنگاوران زولو از شاه مسیلیکایی، تا نیمه اول قرن نوزدهم به این کشور وارد نشدند. اما آنها اکنون دومین جامعه بزرگ زیمبابوه را تشکیل می دهند. علیرغم ظهور دیرینشان، همبستگی های فرهنگی بسیاری میان دو گروه بنتو زبان وجود دارد که اکثریت قریب به اتفاق آن را تشکیل می دهند. سایر گروه های قومی و اقلیت های زیمبابوه شامل سفید پوستان است که عمدتا از مسیحیان انگلیسی و گروه های قومی مختلف آسیایی، و بیشتر هند و چینی هستند.

فرهنگ مردم زیمبابوه

فرهنگ زیمبابوه از نظر آداب و رسوم غنی است و آنها بسیار دقیق هستند. چهل و پنجاه درصد مردم زیمبابوه دارای دین مسیحی می باشند. اما همانند اکثر مستعمرات سابق اروپایی، مسیحیت اغلب با باورهای بومی مخلوط شده است. فراتر از مسیحیت، فرقه مرواری اغلب مذهب غیر مسیحی است که شامل عبادت اجداد و شفاعت معنوی است. فرقه مرواری بی نظیر است و در محل یک غار که به عنوان صدای مراوی شناخته می شود، با انسان ها از طریق اوراکل ارتباط برقرار می کند. جمعیت این کشور شامل ۱۴٬۸۴۰٬۰۰۰ نفر است که میانگین سنی آن ها ۲۰٬۱ سال است. امید به زندگی در بدو تولد برای زنان ۶۲ سال و برای مردان ۵۹ سال است.

زبان در زیمبابوه

زبان اصلی در زیمبابوه زبان انگلیسی، شونا و نیدبلی نیز زبان رایجی است و این در اسناد رسمی نیز یافت می شود. زبان انگلیسی بیشتر در مناطق بزرگ شهری به کار برده می شود، در حالی که تنها دو درصد جمعیت آن را زبان مادری خود را می دانند، به ویژه اقلیت های سفید پوست و رنگی (نژاد مخلوط). بقیه جمعیت زیمبابوه به زبان بنتوئی مانند شونا که توسط مردم شونا (76 درصد) و نیدبلی توسط مردم ماتبله (18 درصد) به کار برده می شود، صحبت می کنند.

با این حال، رسمی 16 زبان در زیمبابوه شناخته شده است و این موارد عبارتند از:

• انگلیسی:
• شونا: توسط مردم ماشونا با گویش های مختلف به کار برده می شود، همچنین توسط گروه های قومی دیگر نیز به کار برده می شود
• تونگا: همچنین به عنوان زامبزی شناخته می شود، همانطور که در زامبیا و زیمبابوه توسط افرادی که در کنار و در نزدیکی رودخانه زامبی در شمال زیمبابوه و جنوب و شرق زامبیا زندگی می کنند به کار برده می شود.
• تسوانا: توسط حدود 5 میلیون نفر در زیمبابوه، بوتسوانا، زامبیا و آفریقای جنوب استفاده می شود.
• وندا :توسط مردم وندا در آفریقای جنوبی و مردم لامبا در جنوب زیمبابوه سخن گفته می شود.

قوانین عمومی در زیمبابوه

در کشور زیمباوه حق ندارید با یک سیاه پوست بحث کنید حتی اگر حق با شما باشد. بهتر است بدانید که در قوانین زندگی در این کشور این شما هستید که باید بدانید بهترین روند زندگی بر چه اساسی صورت می گیرد و البته که باید روش زندگی درست را نیز بلد باشید. آب و غذا در کشور زیمباوه کیفیت خوبی ندارد اما باید قوانین بهداشتی برای آب و غذا در این کشور را رعایت کنید. از یاد نبرید که کشور زیمباوه در لیست کشورهایی قرار گرفته است که امنیت مشخصی برای روند آب و غذا را ایجاد می کند. کشور زیمباوه در لیست کشورهای قدرتمند قرار ندارد یعنی مردم سخت کوش هستند بنابراین در این کشور کار زیاد هرگز نباید مورد سرزنش قرار بگیرد. زبان کشور زیمباوه در ابتدا برایتان دشوار و شاید غیر منطقی به نظر برسد اما بهتر است بدانید که مردم این کشور زبان خود را قبول داشته و مورد حمایت قرار می دهند. زندگی در کشور زیمباوه شرایط مخصوصی دارد، صبح زود از خواب بیدار می شوید و اغلب تا شب مشغول به کار خواهید بود. تحصیل در این کشور در ابتدا برای بانوان ممنوع بوده است اما امروزه روند تحصیلی در این کشور تغییراتی داشته که شاید مورد بررسی قرار بگیرد. اصول تحصیلی این کشور به طور کلی بر اساس دقیق ترین شرایط بررسی می شود. مردم کشور زیمباوه مردمانی خونگرم هستند اما شاید در ابتدا با سفیدپوستان میانه خوبی نداشته باشند بهتر صبور باشید و سعی کنید همه مسائل را در نظر بگیرید.

خواستگاری در زیمبابوه

در این قبیله مقوله ازدواج بسیار مهم است و مردمان آنجا تمایل دارند که در بین قبایل خود ازدواج نمایند. مراسم عروسی در بین آن ها تشریفات و مراحل ویژه ای دارند و تنها پیوند مشترک بین دو زن و مرد به حساب نمی آید. ازدواج ارتباط خانواده ها را محکم می کند. درواقع دخترهای جوان قبیله اندلبه وقتی به مرحله ازدواج می رسند، بعد از این که رضایت والدین خود را گرفتند، باید برای همیشه از خانواده خود جدا شوند. جالب تر این که علاوه بر تمامی اعضای خانواده عروس مردگان این خانواده هم باید از این پیوند با خبر شوند. خانواده داماد هم آماده پذیرش عضو جدید خانواده یعنی عروس خانم می شوند و تمام مردگان آن ها نیز در جریان این پیوند زناشویی قرار می گیرند. دختران دم بخت به عقیده این قبیله تحت حمایت ارواح درگذشتگان قرار دارند و با ازدواج آن ها به خوشبختی و برکت خواهند رسید. هنگامی که دختران به بلوغ می رسند و آمادگی ازدواج پیدا می کنند جوان های قبیله به خواستگاری دختران مورد نظر خود می روند. خواستگاران را در این قبیله ایندانگه می گویند. خواستگار یا ایندانگه در ابتدا برای دیدن پدر دختر به منزل او می رود تا از دخترش خواستگاری نماید. ابتدا پدر دختر شغل و درامد خواستگار را می پرسد. اگر با ان موافق بود رضایت می دهد که با دخترش ملاقات نماید. دختر در کلبه ای به نام آماکسی هیبا زندگی می کند. خواستگار دختر را در این کلبه می بیند و با او گفتگو می نماید. این گفتگوها گاهی تا 2 ، 3 سال نیز به طول می انجامد. در نهایت اگر راضی به ازدواج با خواستگار می شد جواب مثبت را می داد و کمربند خود را بر گردن پسر می آویخت.

خبر رضایت را خواهر عروس به خانواده داماد می فرستد و داماد نیز هدیه ای برای عروس می فرستد و منتظر اعلام تاریخ مراسم عروسی می ماند. هنگام اعلام تاریخ داماد فراخوانده می شود و به همراه برادر و یا پسرعموی بزرگتر خود به منزل پدر زن آینده خود می رود. انجام صحبت ها و مذاکرات بین پدر و داماد بدون حضور اعضای خانواده انجام می گیرد. ملاقات های بعد از این سایر اعضای خانواده نیز می توانند حضور داشته باشند.

دعوت از عروس

هنگامی که مذاکرات با رضایت دو طرف پایان پذیرفت، خانواده پسر عروس آینده خود را به منزلشان دعوت می کنند تا خانه آن ها را ببیند. دختر جوان یا همان عروس آینده نیز با همراهی یکی از اقوام نزدیک به منزل پدر شوهر خود می رود. این ورود به عقیده آنان حتما باید در زمان غروب آفتاب انجام شود. علاوه بر این طبق آداب و رسوم مادر شوهر با لباس مخصوص به همراه تمامی اعضای خانواده داماد باید برای استقبال عروس به بیرون از خانه بیایند. تنها مادربزرگ می تواند داخل خانه از او استقبال نماید. هنگام ورود عروس نیز بزی به نشانه خوش یمن بودن و عاقبت به خیر شدن این وصلت قربانی می کنند. پدر داماد نماینده ای را به منزل پدر عروس میفرست تا رضایت قطعی برای برگزاری جشن ازدواج دختر و پسر را بگیرد. نکته جالب توجه انجاست که پدر داماد و پدر عروس تا این مرحله هنوز یکدیگر را ندیده اند! پدر عروس با این که قلبا راضی است اما تظاهر به بی میلی می کند و کمی طفره می رود تا در نهایت با این وصلت موافقت کرده و در این دیدار تاریخ قطعی و رسمی ازدواج تعیین می گردد. نماینده خانواده داماد این تاریخ و توافق را به گوش پدر داماد می رساند.

مراسم عروسی

در روز عروسی دختر جوان به درون کلبه خود می رود و آن جا منتظر می ماند . در این روز گوسفند یا بزی به نشانه مبارکی و خجستگی این وصلت قربانی می گردد. سپس خانواده داماد به استقبال دختر می روند و هدایایی را نیز برای او پیشکش می کنند. سپس دختر آماده می شود تا خانه پدری اش را ترک نماید . در این بین اقوام به نزدیکان به دور او حلقه می زنند و سفارشات و توصیه های لازم را به او می کنند. به عنوان مثال به او می گویند که این یک سفر بدون بازگشت است و باید تمام سختی و گرفتاری ها را در طول زندگی مشترک تحمل نماید. وقتی زمان رفتن عروس فرا می رسد مادر به همراه مادر بزرگ نصیحت هایی به دختر می کنند و وظایفش در منزل پدر شوهر را به او یاد آوری می کنند. به او می گویند که در منزل پدر شوهرش باید به مادر شوهر و خواهر شوهر و سایر اعضا احترام گذاشته و وظایف منزل مانند اوردن آب از چشمه، پخت و پز، جارو و … را انجام دهد. علاوه بر این از قوانین محلی و دستورات پدر شوهر و برادر شوهر اطاعت نماید و به غریبه ها اعتماد نکند و …

اسلام در زیمبابوه

تاریخ اسلام در زیمبابوه به قرن شانزدهم برمی گردد که مسلمانان به عنوان بازرگان به امپراتوری مونوموتاپا در این کشور آمدند. امروز، اسلام یکی از مذاهب است که دارای قدرت عددی غیرقابل انکار در زیمبابوه و در همه زمینه ها از جمله سیاست تأثیرگذار است. امروز ۳ جامعه اصلی مسلمان در زیمبابوه شامل هندی ـ پاکستانی ها، مسلمانان آفریقایی از مهاجران مالاویایی تبار و وارمباهای بومی وجود دارد. اولین مهاجران هندی به رودزیای جنوبی در زمان استعمار وارد شدند. بعضی از آن ها بخشی از ستون پیشگامان بودند و در آفریقای جنوبی به عنوان آشپز و خدمتکار استخدام می شدند و برخی دیگر به عنوان ماجراجویان فردی از آفریقای جنوبی به این کشور آمدند. بیشتر هندی ـ پاکستانی ها که پس از ۱۹۲۰ به زیمبابوه آمدند، از استان گجرات در هند بودند. آن ها بدون همسر و خانواده، با کشتی از بمبئی به موزامبیک و با قطار از بیرا به سمت اومتالی (موتاره کنونی) آمده و بعداً به هم می پیوستند. در همین ارتباط حدود ۲ هزار نفر از هندی ها در پاسخ به فرصت های اقتصادی ایجاد شده در اثر فعالیت های عمرانی اروپاییان، کشور خود را به مقصد سایر سرزمین های تحت کنترل انگلیس ترک کردند که مهم ترین آن ها بقا و پیشرفت اقتصادی است.

سخن آخر

تعامل بین دین سنتی آفریقا و اسلام در زیمبابوه تا حد زیادی بر اساس همزیستی، شکیبایی و توافق تعریف شده است. اسلام، اعتقادات و آداب و رسوم سنتی آفریقا را تا زمانی که اصل اساسی اسلام ـ یعنی «هیچ خدایی جز خداوند یکتا(الله) نیست» ـ را نفی نکنند، برتابیده و پذیرفته است. یک آفریقایی برای اینکه مسلمان شود نیازی به انکار هویت پیشین خود ندارد. این امر باعث می شود که اسلام جاذبه گسترده تری در میان مردم بومی زیمبابوه داشته باشد.

آداب و رسوم مردم کشور ازبکستان چگونه است؟