به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز به نقل از روزیاتو، سیلویو برلوسکونی اولین بار در سال 1994 به نخست وزیری ایتالیا رسید و تا سال 2011 رهبری چهار دولت را بر عهده داشت. برلوسکونی در 29 سپتامبر 1936 در میلان از پدری بانکدار و مادری خانه دار به دنیا آمد. کودکی او با دوران جنگ جهانی دوم مصادف بود و مانند بسیاری از همشهری هایش مجبور به ترک میلان شده و به روستایی در اطراف شهر رفت. سیلویو برلوسکونی کسب و کارش را با فروش جاروبرقی آغاز کرده و به عنوان خواننده در کلوب های شبانه و بعد روی کشتی های تفریحی برای خود نامی دست و پا کرد.
برلوسکونی پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه میلان در رشته حقوق به فعالیت در زمینه ساخت و ساز املاک پرداخت و در دهه 1970 توانست ثروت قابل توجهی از این راه بدست آورد. برلوسکونی در سال 1974، شبکه تلویزیونی کابلی Telemilano را تاسیس کرده و چهار سال بعد برای اولین بار انحصارطلبی دولتی در زمینه رسانه ای را به چالش کشید. در سال 1980، سیلویو برلوسکونی Canale 5 را به عنوان اولین شبکه تلویزیونی تجاری ایتالیا تاسیس کرده و در انتهای دهه ایستگاه های تلویزیونی متعددی را ایجاد کرد که بر فضای رسانه ای کشور سایه افکندند.
او همچنین کسب و کار خود را به حوزه های فروشگاهی، سالن های سینما، کمپانی های چاپ و نشر و البته حوزه ورزش (خرید باشگاه فوتبال آث میلان) گسترش داد. برلوسکونی تمام فعالیت های اقتصادی خود را زیر چتر یک هلدینگ بزرگ به نام Fininvest درآورده که کنترل بیش از 150 کسب و کار بزرگ را در اختیار داشت. در سال 1994، برلوسکونی یک حزب سیاسی محافظه کار به نام Forza Italia به معنای «به پیش، ایتالیا!» را تاسیس کرده و به عنوان نخست وزیر جدید کشور انتخاب شد اما اولین دوره تصدی مقام نخست وزیری برای برلوسکونی بسیار پرآشوب و جنجالی بود.
مدت کوتاهی بعد از تصدی سمت نخست وزیری ایتالیا در می 1994، مقامات قضایی تحقیقاتی را در زمینه فساد در امپراطوری اقتصادی برلوسکونی آغاز کردند و بدنبال آن نیز اختلاف با حزب شمالی Lega Nord که از اعضای دولت ائتلافی برلوسکونی بود کشور را دچار آشوب سیاسی کرد. برلوسکونی در 22 دسامبر 1994 با رأی عدم اعتماد نمایندگان مجلس روبرو شده و از مقام خود کناره گیری کرد اما تا ژانویه 1995 به عنوان کفیل نخست وزیری در قدرت باقی ماند تا جانشین وی انتخاب شود. سیلویو برلوسکونی در ادامه به فساد و اختلاس متهم شده اما اتهامات علیه او به جایی نرسید. علیرغم این اتهامات و انتقادات از سلطه او بر فضای رسانه ای ایتالیا، برلوسکونی همچنان رهبری حزب Forza Itali را بر عهده داشت. او با قول کاهش مالیات، ایجاد شغل و دستمزد بیشتر برای کارمندان و بازنشستگان، در انتخابات پارلمانی سال 2011 اتحاد راستگرای میانه را به پیروزی رساند و برای بار دوم به عنوان نخست وزیر کشور انتخاب شد.
در دور دوم نخست وزیری نیز سیلویو برلوسکونی با چالش های متعددی روبرو شد. او از حامیان حمله ایالات متحده به عراق بوده و تصمیم او مبنی بر اعزام نیروهای نظامی در جریان این عملیات مورد انتقاد گسترده دیگر سیاستمداران و مردم ایتالیا قرار گرفت، به ویژه پس از آن که یک مامور اطلاعاتی این کشور در سال 2005 توسط نیروهای آمریکایی کشته شد. از آنجایی که مشکلات اقتصادی ایتالیا در این دوره نیز همچنان ادامه داشت، انتقادهای زیادی نسبت به سیاست های اقتصادی برلوسکونی وجود داشته و پس از کسب نتایج ضعیف در انتخابات منطقه ای سال 2005، برلوسکونی از مقام خود کناره گیری کرد اما در پارلمان رأی اعتماد گرفت. وی بلافاصله دولت جدیدی تشکیل داده و در آوریل 2006 بار دیگر برای نخست وزیری نامزد شد اما ائتلاف او در رقابت با ائتلاف چپگرایان به رهبری رومانو پرودی شکست خورد.
برلوسکونی نتیجه انتخابات را به چالش کشیده اما دادگاه به نفع پرودی رأی داده و او را پیروز انتخابات دانست که با کناره گیری برلوسکونی در ماه می همراه شد. کمتر از دو سال بعد اما پارودی نیز بعد از رأی عدم اعتماد پارلمان ناچاره به کناره گیری شد. در انتخابات کشوری که در آوریل 2008 برگزار شد، برلوسکونی در قالب یک حزب جدید با نام ملت آزادی (Popolo della Libertà; PdL) پیروز انتخابات شده و برای سومین بار بر مسند نخست وزیری کشور نشست. او و دولت راستگرای میانه اش در ماه می همان سال قدرت را در ایتالیا در دست گرفتند. در سال 2009، برلوسکونی با بحران تازه ای روبرو شد و آن رسوایی جنسی بود. بدنبال شایعاتی در مورد رابطه نامشروع برلوسکونی با یک مدل نوجوان، ورونیکا لاریو که همسر دوم برلوسکونی بود درخواست طلاق داده اما نخست وزیر این ادعاها را رد کرده و آن را تلاشی از جانب رقبای سیاسی برای بدنام کردن خود دانست.
در اواخر همان سال دادگاه قانون اساسی ایتالیا قانونی که به نخست وزیر در دوران زمامداری اش مصونیت قضایی اعطا می کرد را ملغی نموده و این بدان معنا بود که مقامات قضایی می توانستند تا پیش از دوران نخست وزیری برلوسکونی نیز به اتهامات وی در مورد فساد و فرار مالیاتی اش رسیدگی کنند. ادامه اختلاف ها بین برلوسکونی و جیانفرانکو فینی، رییس مجلس وزیران ایتالیا، باعث شد که فینی و حامیان او ائتلاف دولت را در جولای 2010 ترک کنند. اما دولت برلوسکونی در ماه های آگوست، سپتامبر و دسامبر بار دیگر رأی اعتماد پارلمان را بدست آورد، هر چند این اعتماد در آخرین مورد با تنها 3 رأی اختلاف بدست آمد. در فوریه 2011، برلوسکونی به خاطر رابطه جنسی با یک روسپی 17 ساله و سوء استفاده از قدرت در سرپوش گذاشتن بر این ماجرا به دادگاه کشانده شد.
این دادگاه در آوریل 2011 آغاز شده اما با رأی دادگاه قانون اساسی، ادامه آن به زمان دیگری موکول شد. در دورانی که اقتصاد ایتالیا در بحران بدهی منطقه یورو به شدت شکننده شده بود، رفتارهای سیلویو برلوسکونی، به ویژه دشمنی آشکار او با وزیر اقتصاد دولت، جیولیو ترمونتی، به شکل مستقیم جایگاه و رویکرد بین المللی کشور را تحت تاثیر قرار داد. به دلیل عدم تمایل دولتی به تحولات اقتصادی، رتبه ایتالیا در این زمینه سقوط کرده و دورنمای اقتصادی این کشور نمره منفی دریافت کرد. در نوامبر 2011، برلوسکونی اکثریت پارلمان را در ماجرای رأی گیری بر سر بودجه در جبهه مخالف خود دیده که بسیاری آن را رأی عدم اعتماد پارلمان به وی تلقی می کردند. هم پیمانان برلوسکونی از وی خواستند که استعفا دهد و وی نیز در دیدار با رییس جمهور کشور اعلام کرد که به محض تصویب اصلاحات پیشنهادی او در مورد بودجه در پارلمان کشور از مقام خود کناره گیری خواهد کرد. با تصویب این پیشنهادات در 12 نوامبر، ساعاتی بعد برلوسکونی استعفا داد.
در بیرون از دفتر نخست وزیری، سیلویو برلوسکونی همچنان به عنوان یک چهره شناخته شده و تاثیرگذار باقی ماند، چه از طریق امپراطوری رسانه ایش و چه دفاع هایش در جریان دادگاه رسیدگی به اتهامات. در اکتبر 2012، برلوسکونی در اتهام فرار مالیاتی مربوط به شبکه تلویزیونی Mediaset گناهکار شناخته شده و به 4 سال زندان محکوم گردید. او در دسامبر 2012 بازگشتش به دنیای سیاست را اعلام کرد که نقش مهمی در سقوط دولت تکنوکرات ماریو مونتی داشت. در فوریه 2013 انتخابات کشوری برگزار شده و ائتلاف چپ میانه به رهبری پیر لوئیجی برسانی اکثریت پارلمان را در دست گرفت. اما ائتلاف سیلویو برلوسکونی موفق شد اکثریت کرسی های مجلس سنای کشور را به کمک جنبش پنج ستاره عوامگرای بپه گریلو در اختیار گرفته و از هر گونه قانونگذاری توسط دولت مونتی جلوگیری نماید.
نتیجه این سیاست ها بن بست در پارلمان بود که از زمان پایان جنگ جهانی دوم در ایتالیا سابقه نداشت. کمتر از دو هفته پس از انتخابات، برلوسکونی به خاطر خرید و انتشار یک نوار ضبط شده توسط نیروهای امنیتی کشور در مورد یکی از رقبای سیاسی اش به یک سال زندان محکوم گردید. در ادامه، در ژانویه 2013، برلوسکونی در ماجرای داشتن رابطه جنسی با یک روسپی زیر سن قانونی گناهکار شناخته شده و به محرومیت از تصدی سمت های دولتی به مدت هفت سال محکوم گردید. اما اجرای این احکام مانند دیگر احکام صادر شده علیه وی به دلیل تجدیدنظر خواهی سیلویو برلوسکونی به تعویق افتاد.
در آگوست 2013، دادگاه عالی ایتالیا رأی صادره علیه برلوسکونی در پرونده فرار مالیاتی را تایید کرده اما به دلیل قانونی که با هدف کاهش جمعیت زندانیان تصویب شده بود، دوران کحکومیت وی را به یک سال کاهش داد. این اولین باری بود که محکومیت و زندانی شدن سیلویو برلوسکونی در پرونده های قضایی متعددش حتمی به نظر می رسید اما سن بالای او مانع از زندانی شدنش شد. نخست وزیر سابق به 5 سال محرومیت از فعالیت های سیاسی نیز محکوم شد اما این بخش از حکم برای بررسی شیوه اجرایش به مجلس نمایندگان ارسال شد. چند روز پیش از بررسی این موضوع در کمیته تحقیقی پارلمان و رأی گیری بر سر اخراج برلوسکونی از مجلس سنا، وی نمایندگان حزب خود را از دولت ائتلافی بیرون کشیده اما با شورشی از درون مواجه شده و بسیاری از اعضای حزب ائتلافی اش از دولت حمایت کردند.
در نوامبر 2017، حزب سیلویو برلوسکونی در ائتلاف با حزب شمالی ضد مهاجران و حزب نئوفاشیست برادران ایتالیا توانست در انتخابات سیسیل پیروز شود. تنها چند هفته پس از این پیروزی، برلوسکونی 81 ساله به داگاه حقوق بشر اروپا متوسل شده و سعی کرد که محرومیتش از مناصب سیاسی را از طریق این دادگاه پایان بخشد. بعد از موفقیت نسبی در انتخابات و ائتلاف با گروه های سیاسی دیگر، و بدنبال مشکلات جسمی و جراحی شکمی، برلوسکونی در سال 2019 برای بدست آوردن کرسی در پارلمان اروپا وارد کارزارهای انتخاباتی شد و در می 2019 حزب او بسیار بهتر از پیش بینی ها عمل کرده و برلوسکونی به آسانی و بدنبال اتمام دوران محرومیت سیاسی اش به عنوان اولین نماینده ایتالیا به پارلمان اروپا راه یافت.
اولین همسر سیلویو برلوسکونی کارلا دالوگلیو بود که در سال 1965 با وی ازدواج کرده و بعد از 20 سال زندگی مشترک در سال 1985 از هم جدا شدند. وی در سال 1990 با همسر دومش ورونیکا لاریو و در جریان یک نمایش آشنا شده اما ازدواج این دو پس از انتشار تصاویری از برلوسکونی در جشن تولد یک مدل 18 ساله به نام نائومی لتیزیا در سال 2012، این ازدواج نیز به پایان رسید. اما اعتبار سیلویو برلوسکونی بیش از هر چیزی از ماجرای مهمانی های بی بندوبارانه همراه با روسپی ها و مدل ها در ویلای شخصی اش ضربه خورد. اتهاماتی علیه برلوسکونی وجود داشت که نشان می داد وی برای رابطه جنسی با روسپی های زیر سن قانونی مبالغی را پرداخت می کرده است.
در اکتبر 2010، اعلام شد که برلوسکونی در تماس با یک پاسگاه پلیس از آن ها خواسته یک دختر 17 ساله به نام کریمه”روبی” المحروق را آزاد کنند. این دختر به خاطر دزدی دستگیر شده و گفته می شد که در مهمانی های برلوسکونی حضور داشته است. برلوسکونی همواره گفته که قدیس نیست اما ادعاها در مورد پرداخت پول برای داشتن رابطه جنسی با زنان را نیز رد کرده است. سیلویو برلوسکونی از لاریو صاحب سه دختر و یک پسر و از کارلا نیز صاحب یک پسر و یک دختر شده است. در سال 2019 مجله فوربس در آخرین فهرست ثروتمندترین مردان و زنان جهان اعلام کرد که برلوسکونی در رتبه 257اُم این فهرست قرار داشته و ثروت خالص او بیش از 6.4 میلیارد دلار است.
