چرا آزمون GRE یکی از عوامل باز دارنده دانشجویان ایرانی در ورود به دانشگاه های آمریکا است؟
چرا GRE یکی از عوامل باز دارنده ایرانی ها در ورود به دانشگاه های آمریکا است؟ چرا همه می گویند چینی ها و هندی ها در گرفتن نمره بالا در آزمون GRE استادند؟ به خاطر همین ۵ نمره؟ خوب، هم بله و هم نه!
اولاً، با کمی دقت به تعداد شرکت کنندگان در آزمون GRE (در دوره ۱۱ ماهه که آمار فوق ثبت شده) می توان دید که تعداد شرکت کننده های هندی و چینی به ترتیب ۴٫۹ و ۴٫۳ برابر تعداد دانشجویان ایرانی است. این یعنی احتمال اینکه عده ای از دانشجویان هندی و چینی از مقدار مشخص شده در انحراف معیار فراتر رفته و نمره ای خیره کننده بگیرند بسیار بالاست و این دقیقاً اتفاقی است که دارد می افتد.
بد نیست بدانید اولین کسی که توانست نمره کامل در هر دو بخش وربال و کوانت نسخه Revised آزمون GRE کسب کند یک دانشحوی دختر هندی بود. البته با توجه به دیدگاهی که این دانشجویان نسبت به آزمون GRE دارند، تعداد دانشجویان هندی و چینی ای که نمره عالی می گیرند از ۵ برابر تعداد دانشجویان ایرانی که چنین نمره هایی کسب می کنند هم بیشتر است. البته این بحث دیدگاه دلیل دوم من برای این موضوع است!
دلیل دومی که هندی ها و چینی ها را در رقابت اخذ پذیرش و فاند از دانشجویان ایرانی پیش می اندازد از دید آنها نسبت به آزمون GRE سرچشمه می گیرد. آنها به درستی می دانند با چه چیزی سر و کار دارند و اهمیت آزمون GRE را مدتها قبل از شروع پروسه اپلای درک می کنند. بنابراین وقت و تمرکز کافی روی آمادگی برای کسب یک نمره خوب در این آزمون می گذارند و طبیعتاً نتیجه هم می گیرند. یک دانشجوی هندی با چینی بطور هدفمند و با برنامه مدون از مدتها قبل (حتی گاهی بیش از ۲ سال) خود را برای این آزمون آماده می کند و دامنه لغتی که در طی مدت طولانی ساخته شود عمیق تر، قدرتمند تر و بهینه تر است.
آیا GRE را انتخاب کنیم یا GMAT؟ + 10 دلیلدانشجویان ایرانی چطور؟ دانشجویان ایرانی اغلب خیلی دیر به اهمیت این آزمون پی می برند و به فکر مطالعه برای آن می افتند و بنابراین به جای اینکه در طول مدتی معقول به یادگیری لغات و خواندن متن بپردازند، سعی می کنند مثلاً روزی ۵۰ لفت را حفظ کنند تا شاید در مدت ۲ ماه بتوانند ۳۰۰۰ لغت یاد بگیرند. این روش که بیشتر به خودکشی یا عملیات انتحاری شبیه است تا آمادگی برای آزمون GRE و هرگز نتیجه دلخواهتان را نخواهد داشت. فردی که برنامه ریزی کرده روزی ۵۰ لغت بخواند خیلی زود به روزی ۱۰ لغت بسنده خواهد کرد. چون مطالعه لغت مثل این است که بخواهید با یک پارچ آب یک فنجان را پر کنید.
هر چند می شود با مقدار آب موجود در پارچ بیش از ۱۰ فنجان را پر کرد، در صورتی که این کار را یک دفعه (یهو!) انجام بدهید، حتی یک فنجان هم تا نصف پر نمی شود. امتحان کنید! یادگیری لغت هم همینطور است. تا روز سوم می رسد تعداد بسیار زیادی از ۱۰۰ لغت خوانده شده در دور روز قبل از ذهن شما پاک شده. از این رو بدیهی است که هندی ها و چینی ها از نظر تعداد نمره های عالی در بخش وربال آزمون GRE (و در نتیجه در نمره کل) نسبت به دانشجویان ایرانی برتری داشته باشند. در دانشگاه های رنگ بالا که رقابتی تر هستند موضوع GRE بسیار تعیین کننده است.
در چنین دانشگاه هایی حتی ۵ نمره بیشتر در GRE (در حدود ۱۰۰ نمره در مقیاس قدیم) اصلاً هم مقدار کمی نیست. چون اکثر افرادی که برای این دانشگاه ها اپلای (درخواست پذیرش) می کنند رزومه بسیار خیره کننده ای (خفن!) دارند و بنابراین یک استاد بین دو نفر که هر دو چنین رزومه فوق العاده ای دارند آن دانشجویی را انتخاب می کند که GRE بالاتری داشته باشد. مشکل هم دقیقاً از همینجا شروع می شود: دانشجویان تاپ ایرانی اغلب توجه کافی به این آزمون مهم نمی کنند و بنابراین در رقابت با افرادی مواجه می شوند که رزومه علمی شان به خوبی رزومه آنها ولی نمره آزمون GRE شان بسیار بهتر از نمره آنهاست. بقیه ماجرا را هم که حتماً می توانید حدس بزنید!
در بخش رایتینگ آزمون GRE اوضاع بسیار جالب است. من خیلی از دانشجویان ایرانی را دیده ام که از نظر آنها آزمون GRE یعنی فقط وربال و کوانت. درست است که خیلی از دانشگاه ها مینیممی برای بخش رایتینگ خود در نظر نمی گیرند، اما این به معنی بی اهمیت بودن این بخش نیست. از طرفی صرف دانستن تعداد زیادی لغت باعث نمی شود بتوانید رایتینگ خوبی بنویسید. اگر نگاهی به نمره های دانشجویان ایرانی و افغان در جدول فوق بیاندازید، می بینید که علیرغم داشتن نمره وربال کمتر از دانشجویان ایرانی، دانشجویان افغان در بخش رایتینگ نتیجه بهتری کسب کرده اند.
