رشد مو و ناخن چه حکمتی دارد؟
هرفرد سالم در هر دقیقه حدود ۳۰۰۰۰ سلول پوست مرده اش می ریزد .با اینحال سلولهای پوست زنده بطور مداوم در قسمت زیرین اپیدرم تولید شده و جای سلولهای مرده را می گیرند .در زیر اپیدرم لایه ای به نام درم (Dermis) وجود دارد که حاوی عروق خونی ، پایانه های اعصاب و غدد می باشد .در زیر درم ، یک لایه چربی قرار دارد که به عنوان یک عایق ، ضربه گیر و ذخیره کننده انرژی عمل می کند .حتی با وجود اینکه اکثر قسمت های پوست کمتر از ۶ میلیمتر ضخامت دارد ، اما با این حال پوست هنوز یک لایه محافظت کننده قوی می باشد .پوست تشکیل یک سد بسیار موثری را در مقابل ورود میکروب ها و مواد مضر به داخل بدن می دهد ، اما اثر محافظتی آن هنگامی بیشتر است که سطح پوست سالم باقی بماند .زخم های روی پوست ممکن است عفونی شده و اجازه ورود میکروب ها به داخل جریان خون را بدهد . صفحه های محافظ که به آن اصطلاحاً ناخن (nail) گفته می شود در انتهای انگشتان دستها و پاها قرار دارند .ناخن ها عمدتا از کراتین (Keratin) تشکیل شده اند که یک پروتئین قوی می باشد که در پوست و موها نیز وجود دارد .رشد ناخن ها از ماتریکس (matrix) که در زیر یک چین پوستی که به آن کوتیکول (cuticle) می گویند و از لانولا (Lanula) که یک قسمت هلالی شکل در قاعده ناخن ها است صورت می گیرد . باز تأمل کنید در اینکه خداوند با حسن تدبیر و حکمت، مو و ناخن را آفرید.
روایاتی از ائمه اطهار درباره حکمت رشد مو و ناخن
در روایتی چنین آمده که شخصی از امام صادق «علیه السلام» چنین سوال کرد:
ای فرزند رسول خدا چرا خداوند موها و ناخن ها را طوری نیافریده که بلند و زیاد نشوند و انسان محتاج کوتاه کردنشان نباشد؟
امام صادق «علیه السلام» فرمود:
خدا در این کار نعمت هایی برای بنده اش قرار داده که او نمی داند تا شکرشان را به جای آورد؛ بدان که با بیرون آمدن موها از منافذ پوست و روییدن ناخن ها از سر انگشتان، دردها و بیماری ها از بدن خارج می شوند.
از این رو به انسان امر شده است که هر هفته نوره بکشد و موهای سر را کوتاه کند و ناخن بگیرد تا موها و ناخن ها زود به زود رشد کنند و دردها و بیماری های بدن را بیرون بریزند، اما اگر این کارها دیر به دیر انجام شوند، درد و بیماری در بدن انسان می مانند و مرض های سخت و ماندگار را سبب می گردد.
همچنین از رویش مو در چند جاى بدن که وجود آن براى انسان مایه رنج و زیان است جلوگیرى شده. اگر مو در دیدگان مى رویید آیا آدمى نابینا نمى شد؟ و اگر در دهانش مى رویید آیا خوردن و آشامیدن انسان دشوار و بدون لذت نمى شد؟ اگر در کف دست رشد مى کرد آیا انسان از لمس درست اشیا و انجام برخى از کارها باز نمى ماند؟ پس نیک بنگر که چگونه در جایى که سود و مصلحتى در کار نیست نروییده. اینها مخصوص انسان نیست، بلکه در چهارپایان و درندگان و دیگر حیوانات تولید مثل کننده نیز چنین است؛ از این رو با اینکه بدن آنها از مو پوشیده است و لیکن این مناطق، دقیقا به خاطر آنچه که ذکر شد، مویى بر آنها نیست.
پيامبر خدا (ص) فرمودند : روييدن مو در بينى مايه ايمنى از جذام است.
- امام صادق (ع) فرمودند : «گشادى گريبان و روييدن مو در بينى مايه ايمنى از جذام است». سپس فرمود: «مگر نشنيده اى سخن شاعر را كه گفته است: پيراهن مرا تنها گشاده گريبان و گشاده آستين مى بينى ؟»
بنابراین نیک بیاندیش که چگونه خداوند از هر گونه خطا و زیان و ناهماهنگی به دور است و همه ی کارهای او حکمت و تقدیر است و همه مصلحت و سود دارند. اگر این مطلب برایتان لذت بخش بود نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.