آیا شرط عدم نزدیکی در ازدواج مشروع و قانونی می‌باشد؟

شرط عدم نزدیکی

یکی از شروط ضمن عقد، شرط فعل است. بر اساس ماده ۲۳۴ قانون مدنی، شرط فعل به معنای آن است که اقدام یا عدم اقدام به فعلی بر یکی از طرفین یا بر شخص ثالثی شرط شود. اما سوالی که ممکن است در این خصوص مطرح شود آن است که آیا می توان در عقد نکاح شرط نمود که شوهر با همسر خود رابطه زناشویی یا تمکین خاص نداشته و به عبارت دیگر، آیا می توان بین زوجین شرط عدم نزدیکی زن و شوهر را گنجاند.

آیا شرط عدم نزدیکی در نکاح صحیح است؟

شرط عدم نزدیکی درنکاح، موضوعی است که صرفاً بین زوجین مطرح می شود و ضمن اینکه با هیچ منع قانونی مواجه نیست؛ و برخلاف نظم عمومی نیز نمی باشد. بنابراین، با توجه به اصل صحت عقود و قراردادها، براي بی اعتبار دانستن آن موجبی وجود ندارد. برخی از فقها استدلال کرده اند که مقصود اصلی از عقد نکاح، توالد و تناسل است که این امر منوط به نزدیکی زن و شوهر است. پس چنین شرطی به دلیل اینکه شرط خلاف مقتضای ذات عقد است، به نوعی شرط باطل و مبطل عقد محسوب می شود. ولی در مقابل، به نظر اکثریت فقها و حقوقدانان عقد ازدواج زن و شوهر اهداف متعددی دارد که نزدیکی و یا رابطه زناشویی میان زن و شوهر تنها هدف از ازدواج نیست و اصل بر مشارکت زوجین در طول زندگی مشترک و همدلی و هماهنگی آنان می باشد. به همین دلیل، شرط عدم نزدیکی در عقد نکاح بر خلاف مقتضای عقد ازدواج نبوده و شرط نامشروع نیز محسوب نمی شود. اگر زوجه به جهت مصلحتی یا غرض مهم، مثلاً اشتغال یا مشارکت در فعالیتهای اجتماعی و اقتصادی با زوج شرط کند که در یک ظرف زمانی خاص، زوج از حق خود، اغماض کند، یا به طور موقت شرط عدم نزدکی کند و یا در زمان خاصی با او حق روابط زناشویی داشته باشد؛ به نظر میرسد چنین شرطی برابر اصل حاکمیت اراده (ماده ۱۰ قانون مدنی) از حقوق مسلم طرفین بوده و صحیح است.

آیا می دانستید درک لانسفورد به توصیه هادی چوپان ازدواج کرد تا لذت پدر بودن را بچشد؟ +سند

مشاهده

تخلف از شرط عدم نزدیکی در ازدواج

در قسمت های قبل به بررسی شرط عدم نزدیکی در عقد ازدواج و اعتبار آن بر اساس فقه و قانون پرداخته شد؛ با این حال، سوال مهمی که ممکن است مطرح شود آن است که آیا تخلف از شرط عدم نزدیکی در ازدواج به لحاظ قانونی امکان پذیر است؟ در صورتی که از شرط مذکور تخلفی صورت گیرد چه پیامدهایی به همراه خواهد داشت؟ تخلف از شرط عدم نزدیکی که به نوعی تخلف از شرط فعل در عقد نکاح میباشد را میتوان در منابع فقهی اینگونه بررسی کرد که به نظر برخی فقها تخلف از شرط عدم نزدیکی، حرام بوده ولی زنا محسوب نمی شود. در مقابل، برخی تخلف از شرط عدم نزدیکی را جایز ندانسته و انجام نزدیکی را در این حالت معصیت و گناه دانسته اند که در چنین حالتی به زن ارش البکاره تعلق خواهد گرفت.

اجازه زن پس از شرط عدم نزدیکی

یکی دیگر از مباحث مهمی که در خصوص این شرط وجود دارد، مسئله اذن و یا رضایت زن پس از شرط عدم نزدیکی است که به معنای اجازه نمودن رابطه زناشویی میان زوجین پس از شرط عدم نزدیکی میباشد. در واقع این سوال مطرح می شود که آیا زن می تواند پس از اینکه شرط عدم نزدیکی را به عنوان یکی از شروط ضمن عقد نکاح طرح کرد، اجازه رابطه زناشویی را به مرد بدهد؟ در این خصوص میان فقها اختلاف نظر وجود دارد و برخی قائل به این مطلب هستند که رضایت و اجازه زن مجوز نزدیکی میان زن و مرد نمی شود و زوجین باید دوباره عقد نکاح جدیدی منعقد نمایند. در مقابل، اکثریت فقها بر این عقیده اند که پس از رضایت زن و عدول زوجه از شرط عدم نزدیکی در عقد نکاح، مرد می تواند با وی رابطه زناشویی بر قرار نماید. چرا که مشروط له هر زمانی که بخواهد می تواند از شرط خود اعم از شرط فعل در عقد نکاح یا شرط نتیجه در ازدواج صرف نظر نماید.

قوانین و مقررات عقد نکاح چیست؟