برج ایفل (به فرانسوی: Tour Eiffel) برجی فلزی در میدان شان دو مارس و در کنار رود سن واقع در شهر پاریس است. برج ایفل که زمانی بلندترین سازهٔ جهان شناخته می شد، امروزه به عنوان نماد فرانسه شناخته می شود، پربازدیدترین بنای جهان و یکی از شناخته شده ترین بناها در جهان است.ساخت برج ایفل در سال ۱۸۸۷ آغاز و در ۳۱ مارس ۱۸۸۹ به پایان رسید. در آغاز برج ایفل برای نمایشگاه جهانی و به مناسبت صدمین سالگرد انقلاب فرانسه ساخته شد ولی پس از ساخت این بنا مورد قبول همگان واقع نشد و ۳۰۰ نفر که در بین آنها می توان از امیل زولا، گی دو موپاسان، شارل گارنیه و هم چنین الکساندر دوما نویسنده شهیر فرانسوی نام برد، به ساخت آن شدیداً اعتراض نمودند.ساخت برج ایفل دو سال و دو ماه طول کشید. ۸۵۰ نفر در ساخت آن کار کرده اند. این برج از ۱۸ هزار و ۳۸ قطعه ساخته شده است و برای اتصال آن ها از ۲ و نیم میلیون پیچ مهره و میخ پرچ استفاده شده است. ارتفاع برج ۳۲۴ متر است که در زمان خود مرتفع ترین برج جهان بوده است. وزن برج ایفل بیش از ۱۰ هزار تن است که ۷ هزار و ۳۰۰ تن آن فولاد است.نام برج ایفل از نام سازنده اش گوستاو ایفل گرفته شده است.برج توسط مهندس آلمانی تبار «آلکساندر گوستاو بونیک هاوزن» طراحی و ساخته شد. خانواده بونیک هاوزن از منطقه ایفل واقع در غرب آلمان به فرانسه مهاجرت کرده بودند و از آنجایی که تلفظ این نام در فرانسه مشکل بود، آن ها نام منطقه ایفل را برای خود برگزیدند.تا سال ۱۸۸۹ ستون یادبود واشینگتن به عنوان بلندترین سازه جهان شناخته می شد اما در این سال برج ایفل جانشین آن شد.برج ایفل به مدت ۴۱ سال تا زمان بهره برداری از ساختمان کرایسلر در نیویورک در سال ۱۹۳۰، به عنوان بلندترین برج جهان شناخته می شد.این برج هم اکنون بلندترین سازه موجود در شهر پاریس و چهارمین سازه بلند فرانسه است. در سال ۲۰۰۶ قریب ۶٬۷۱۹٬۲۰۰ نفر از این برج دیدن کردند. با توجه به اینکه از ابتدای ساخت این برج تاکنون بیش از ۲۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ نفر از این بنا دیدن کرده اند،این بنا به عنوان پربازدید کننده ترین بنا در جهان شناخته می شود.بلندی برج ایفل بادر نظر گرفتن آنتن تلویزیونی ۲۴ متری بر فراز آن ۳۲۵ متر، و وزن تقریبی آن ۷۲۰۰ تن است. ۱۶۶۵ پله تا بالاترین نقطه برج ادامه دارند که البته پله های طبقه دوم به بالاترین نقطه برج به روی بازدیدکنندگان بسته است. ساختار این سازه به شکل باز و بدون طبقه های میانی (به جز دو سطح) است. یک سمت آن رودخانه سن و سمت دیگر البته کمی دورتر بنای گنبددار و زرینی دیده می شود که عمارت اینولید نام دارد و مقبره ناپلئون آنجاست.
برج ایفل کجاست؟
برج تماما فلزی ایفل در شهر پاریس و در شمال غرب «پارک شان دو مارس» (Champ de Mars) قرار دارد و همه روزه از گردشگران بسیاری میزبانی می کند.دسترسی به برج ایفل با مترو پاریس به سادگی با خط ۶ یا ۹ از ایستگاه «بیر حکیم» (Bir Hakeim) و خط RER C از ایستگاه شان دو مارس-برج ایفل امکان پذیر است. خطوط اتوبوس ۳۰، ۴۲، ۶۹، ۷۲، ۸۲ و ۸۶ نیز از نزدیکی برج عبور می کنند.
زمانی که شرکت «گوستاو ایفل» (Gustave Eiffel) معروف ترین سازه پاریس را برای نمایشگاه جهانی ۱۸۸۹ و صدمین سالگرد انقلاب فرانسه ساخت، بسیاری با دیده شک و تردید به این بنای عظیم آهنی نگاه می کردند. قبل از پایان ساخت، برج در مرکز بحث های زیادی بود و بزرگ ترین نام های جهان هنر و ادبیات همچون «شارل گونو» (Charles Gounod)، «گی دو موپاسان» (Guy de Maupassant) و «فرانسوا کوپه» (Francois Coppee) آن را به باد انتقاد گرفتند. گروهی متشکل از ۳۰۰ هنرمند، مجسمه ساز، نویسنده و معمار با ارسال طوماری به عضو هیئت نمایشگاه پاریس، از وی درخواست کردند، ساخت برج مسخره را متوقف کند که مانند دودکش سیاه غول پیکری بر پاریس مسلط خواهد شد.در هر صورت، برج ایفل توانست در برابر این چالش ها ایستادگی کند و به موفقیتی دست یابد که شایسته آن بود. پس از اتمام برج و در پرتو موفقیت عظیمی که به دست آورد، انتقادها در برابر این شاهکار به چشم نمی آمد؛ به خصوص در طول نمایشگاه جهانی ۱۸۸۹ که برج ایفل دو میلیون بازدیدکننده داشت. پاریس در آن زمان (اواخر دهه ۱۸۰۰ میلادی) مرکز هنر و نقاشی مدرن، شهر دموکراسی و میزبان اولین نمایشگاه جهانی به حساب می آمد و ساخت برج ایفل باعث شد که این شهر، محل تولد معماری مدرن نیز محسوب شود.یکی از نکته های جالب درباره ایفل، رنگ آمیزی آن است. از آنجا که این برج از آهن ساخته شده است، چندین لایه رنگ روی آن قرار می گیرد تا از آن در برابر اکسیداسیون محافظت کند و به این ترتیب، عمر آن طولانی تر شود. گوستاو ایفل در سال ۱۹۰۰ میلادی در کتاب خود به نام «برج ۳۰۰ متری» نوشت:به احتمال زیاد هرگز اهمیت نقاشی برج را متوجه نخواهیم شد که عنصری اساسی در حفاظت از آثار فلزی است و هرچه با دقت بیشتری انجام شود، برج دوام بیشتری خواهد آورد.برج ایفل از زمان ساخت خود ۱۹ بار نقاشی شده که به طور متوسط هر هفت سال یک بار بوده است. رنگ آن چندین بار تغییر کرده و از قهوه ای-قرمز به زرد-قرمز، سپس به قهوه ای شاه بلوطی و در نهایت به برنز امروزی تغییر رنگ داده است. جالب اینکه حتی امروزه نقاشان هنوز با روش های سنتی روزگار گوستاو ایفل کار می کنند و بخش اعظم رنگ آمیزی برج ایفل با دست انجام می شود!برج ایفل به طور متوسط هر هفت سال یک بار رنگ می شوداین بنای تاریخی از دهه ۱۹۸۰ میلادی به طور مرتب نوسازی و مرمت شده و در طول چند دهه شاهد دستاوردهای قابل توجهی، نمایش های نور فوق العاده و بازدیدکنندگان سرشناس بوده است. امروزه برج ایفل همچنان نقش مهمی در پخش برنامه های تلویزیونی و رادیویی ایفا می کند؛ ضمن اینکه یک شگفتی معماری محسوب می شود و بیش از هر جاذبه گردشگری در جهان، گردشگران را به خود جذب کرده است.
تاریخچه برج ایفل
کار ساخت برج ایفل در ۲۶ ژانویه ۱۸۸۷ میلادی کلید خورد و در ۳۱ مارس ۱۸۸۹ میلادی در مدت زمان بی سابقه دو سال و دو ماه و پنج روز به پایان رسید و به عنوان یک شاهکار فنی افتتاح شد. این برج نمادی از توان تکنولوژیکی در پایان قرن نوزدهم و نمایشی از مهندسی فرانسوی بود که توسط گوستاو ایفل طراحی و ساخته شد و لحظه ای تعیین کننده در عصر صنعت به حساب می آمد.طرح ساخت برجی به ارتفاع ۳۰۰ متر به عنوان بخشی از آماده سازی ها برای نمایشگاه جهانی ۱۸۸۹ برنامه ریزی شد.
هدف از این امر، بررسی امکان ایجاد یک برج آهنی در پارک شان دو مارس با پایه مربعی، ۱۲۵ متر عرض و ۳۰۰ متر ارتفاع بود. از بین ۱۰۷ پروژه، طرح گوستاو ایفل، کارآفرین، «موریس کوچلین» (Maurice Koechlin) و «امیل نوگویر» (Emile Nouguier)، هر دو مهندس و «استفان ساوستر» (Stephen Sauvestre)، به عنوان معمار پذیرفته شد.امیل نوگویر و موریس کوچلین، دو مهندس ارشد در شرکت ایفل، در ژوئن ۱۸۸۴ میلادی ایده ساخت برج بسیار بلندی را در سر داشتند. قرار بود که این برج مانند ستون بزرگی با چهار ستون از تیرهای مشبک باشد که از پایه جدا بودند و در ادامه به وسیله تیرهای فلزی بیشتر در کنار یکدیگر قرار می گرفتند. ایفل در ۱۸ سپتامبر ۱۸۸۴ میلادی اقدام به ثبت اختراع سازه جدیدی کرد که به آن ها اجازه می داد، تکیه گاه های فلزی و برجی با ارتفاع بیش از ۳۰۰ متر بسازند.
به منظور پذیرش بیشتر این پروژه برای افکار عمومی، نوگویر و کوچلین از استفان ساوستر خواستند تا روی ظاهر پروژه کار کند. ساوستر پیشنهاد داد که پایه های سنگی، بخش پایینی برج را بپوشانند. استفاده از طاق های جذاب برای اتصال ستون ها و طبقه اول، طراحی سالن هایی با دیوارهای شیشه ای در هر طبقه، طراحی چراغ مانند برای بالای برج و یک سری تزیینات برای کل سازه از جمله تغییراتی بودند که او برای طراحی برج ایفل مطرح کرد. در نهایت پروژه ساده شد؛ اما عناصر خاصی مانند طاق های بزرگ در پایه حفظ شدند که تاحدی ظاهر متمایزی به آن می بخشیدند. انحنای ستون ها به گونه ای طراحی شده بود که بتوانند بیشترین مقاومت را در برابر باد داشته باشند.همه قطعات برج در کارخانه ایفل در حومه پاریس ساخته شد. هر یک از ۱۸ هزار قطعه مورد استفاده برای ساخت برج به طور خاص طراحی و با دقت یک دهم میلی متر محاسبه شده و سپس در کنار یکدیگر مونتاژ شدند تا قطعات جدیدی به طول حدود پنج متر تشکیل شود. گروهی از سازندگان که روی پروژه پل های فلزی بزرگ کار کرده بودند، مسئولیت نظارت بر ۱۵۰ تا ۳۰۰ کارگری را بر عهده داشتند که در محل مونتاژ این مجموعه عظیم کار می کردند.تمام قطعات فلزی برج توسط پرچ در کنار یکدیگر نگه داشته شدند. ابتدا قطعات در کارخانه با استفاده از پیچ و مهره مونتاژ شده؛ سپس به روش حرارتی، با پرچ های مونتاژ جایگزین شدند که با از دست دادن گرما، منقبض می شدند و استحکام خوبی ایجاد می کردند. برای هر پرچ مونتاژ به یک تیم چهار نفره نیاز بود: یک نفر برای گرم کردن آن؛ دیگری برای نگه داشتن پرچ در جای خود؛ یک نفر برای شکل دادن به سر پرچ و نفر چهارم برای زدن پتک. فقط یک سوم از ۲,۵۰۰,۰۰۰ هزار پرچ مورداستفاده در ساخت برج، مستقیما در محل نصب شد.
پی های بتنی چند متر زیر سطح زمین روی لایه ای از ماسه فشرده بنا نهاده و سپس ستون ها روی پی ها نصب شدند. هر گوشه از ستون ها روی بلوک های تکیه گاه مختص به خود قرار گرفتند که فشاری معادل سه تا چهار کیلوگرم بر هر سانتی متر مربع به آن وارد می کرد و هر بلوک از طریق یک سری دیوار به بلوک های دیگر متصل می شد.در طرف رو به رود سن، سازندگان از کیسون های فلزی ضدآب (گونه ای سازه نگهدارنده) استفاده و هوای فشرده را به آن تزریق کردند تا بتوانند زیر سطح آب کار کنند. این برج با استفاده از داربست چوبی و جرثقیل های کوچک بخارآب ساخته شد که روی خود برج قرار گرفتند. مونتاژ طبقه اول با ۱۲ داربست چوبی موقت به ارتفاع ۳۰ متر و چهار داربست بزرگ تر به ارتفاع ۴۰ متر انجام شد. جعبه های ماسه ای و جک های هیدرولیک که بعدها با گوه های دائمی جایگزین شدند، امکان قرارگیری شبکه تیرهای فلزی با دقت یک میلی متر را فراهم کردند.در هفت دسامبر ۱۸۸۷ میلادی، اتصال تیرهای اصلی تا طبقه اول به پایان رسید. این قطعات توسط جرثقیل های بخارآب به بالای سازه انتقال یافتند. ساخت فونداسیون برج فقط پنج ماه طول کشید و مونتاژ قطعات فلزی آن در عرض ۲۱ ماه به پایان رسید. با توجه به وسایل ابتدایی موجود در آن دوره، این زمان ساخت یک رکورد محسوب می شد. دقت محاسباتی در مونتاژ برج شگفت آور بود؛ همان طور که همه مورخان آن دوره بر این موضوع تاکید داشتند.
در رونمایی اولیه از برج ایفل، آسانسورهای آن هنوز آماده نبود و در نتیجه استفاده از پله برای بالارفتن از آن به حدود یک ساعت زمان نیاز داشت. گوستاو در میانه راه توقف می کرد تا جزییات بیشتری از این اثر ارزشمند را برای حضار توضیح دهد؛ گرچه برخی افراد در همان ابتدا از ادامه مسیر انصراف دادند و فقط تعدادی از آن ها با گوستاو همراه شدند. فرایند ساخت برج ایفل تا ماه ژوئن به مراحل پایانی خود رسید و در روز جشن ملی فرانسه، از آن برای مراسم آتش فشانی استفاده شد.برج ایفل که با عنوان برج ۳۰۰ متری شناخته می شد، تنها با هدف نمایش خلاقیت و هنر مدرن فرانسه به جهانیان ساخته شد. این برج در ابتدا به عنوان سازه ای موقت در نظر گرفته شد که قرار بود پس از ۲۰ سال برداشته شود؛ اما با گذشت زمان، مردم دیگر مایل به این امر نبودند.
نمایشگاه ۱۸۸۹ میلیون ها بازدیدکننده داشت که در میان آن ها حدود دو میلیون نفر برای دیدن برج ایفل آمده بودند که تقریبا روزی ۱۲ هزار نفر می شد. به این ترتیب، برج ایفل با موفقیت چشمگیری روبه رو شد. از همان هفته اول با وجودی که آسانسورها هنوز راه نیفتاده بودند، حدود ۳۰ هزار بازدیدکننده با استفاده از پله از این بنا بالا رفتند که به معنای ۱۷۱۰ پله بود! در آن زمان، برج ایفل بلندترین برج جهان به حساب می آمد و مردم از همه کشورها به قلب پایتخت فرانسه می رفتند تا این شاهکار معماری را تحسین کنند.پس از موفقیت برج در طول نمایشگاه جهانی و پس از آن، بسیاری از دشمنان سابق پروژه علنا عذرخواهی کردند. در پایان نمایشگاه، اکثر پاریسی ها به این ساختار افتخار می کردند. گوستاو ایفل نیز که نمی خواست پروژه موردعلاقه اش برچیده شود، تصمیم گرفت تا برج را به ابزاری ضروری برای جامعه علمی تبدیل کند. فقط چند روز پس از افتتاح، ایفل آزمایشگاه هواشناسی را در طبقه سوم برج نصب کرد و از دانشمندان خواست تا از آن برای مطالعات خود درباره موضوعات مختلف از گرانش گرفته تا الکتریسیته استفاده کنند. در نهایت، این آزمایشگاه نبود که برج را از خطر نابودی نجات داد و ارتفاع بسیار زیاد آن نقش فرشته نجات را داشت و به عنوان فرستنده بی سیم تلگراف، وظیفه مهمی در طول جنگ جهانی اول و دوم ایفا کرد.
معماری برج ایفل
برج ایفل بدون شک، سازه ای مدرن و متمایز از سبک های نئوگوتیک، نئو رنسانس و نئوباروک در قرون ۱۸ و ۱۹ است. در واقع این برج به خاطر استفاده از آهن، یکی از اولین نمونه های معماری مدرن به حساب می آید. ضمن اینکه هیچ هدف خاصی از ساخت آن وجود نداشت و صرفا برای نمایش خلاقیت و مهارت معماری فرانسوی به جهان طراحی و ساخته شد. سازه ای معنادار که هیچ کاربردی نداشت.آهن که به دلیل انقلاب صنعتی به عنوان مصالح ساختمانی رواج یافته بود، سنگ بنای معماری مدرن شد؛ اما در سال ۱۸۸۷ میلادی فقط برای سازه های پشتیبان یا در ساختمان های کم اهمیت مانند گلخانه ها، کارخانه ها و پل ها به کار می رفت. بزرگ ترین مشکل این بود که مردم آن روزگار هنوز نمی دانستند که چگونه با مواد جدید، اثری زیبا بیافرینند و فقط ساختارهای سنگی تاریخی را تکرار می کردند. با این حال، برج ایفل نحوه استفاده از مواد جدید را کاملا تغییر داد و با ساختار و ظاهری کاملا جدید و مدرن چشم ها را به خود خیره کرد.گوستاو ایفل اصرار داشت که آسانسور در برج گنجانده شود؛ اما باید آن را از شرکتی آمریکایی وارد می کردند؛ زیرا هیچ شرکت فرانسوی نمی توانست استانداردهای کیفیت را محقق کند. به دلیل وجود پله برقی، پاریسی ها و بازدیدکنندگان می توانستند از منظره شهر لذت ببرند؛ موضوعی که قبلا فقط برای چند ثروتمند با بالون امکان پذیر بود. به همین دلیل، برج ایفل نمونه ای عالی از معماری مدرن و یک سازه دموکراتیک محسوب می شد که فقط در دسترس چند فرد ثروتمند نبود و مردم با پیشینه اجتماعی متفاوت می توانستند از آن استفاده کنند و لذت ببرند.
برج ایفل چند متر است؟
برج ایفل همراه با آنتن، ۳۲۴ متر (۱۰۶۳ پا) و بدون آنتن، ۳۱۲ متر (۱۰۲۴ پا) ارتفاع دارد.
برج ایفل نماد چیست؟
برج ایفل به مدت ۱۳۰ سال نمادی قدرتمند و متمایز از شهر پاریس و فرانسه بوده است. در ابتدا که برای نمایشگاه جهانی ۱۸۸۹ ساخته شد، با قد بلند و طراحی جسورانه خود تمام جهان را تحت تاثیر قرار داد و نماد دانش و نبوغ فرانسوی بود.برج ایفل در ابتدا نماد دانش و نبوغ فرانسوی بودامروزه چراغ های برج ایفل به منظور ادای احترام به قربانیان حوادث غم انگیز در سراسر جهان، شب ها خاموش می شود و به این ترتیب، فراتر از یک نماد است و به وسیله ای برای ابراز احساسات مردم شهر پاریس و کل فرانسه تبدیل شده است.این برج را می توان از نقاط مختلف پاریس و حومه آن دید و از زمان ساخت تاکنون سوژه عکاسی، طراحی، فیلمبرداری و غیره بوده است. به همین دلیل، وقتی برج ایفل در فیلم ها، هنرهای گرافیکی، حتی ادبیات و شعر خودنمایی می کند، ذهن ها ناخودآگاه به سمت پاریس و فرانسه می رود و به نوعی نماد معروف فرانسه به حساب می آید.
برج ایفل همچنین نمادی از فتح پاریس توسط نیروهای آلمانی در سال ۱۹۴۰ میلادی و سپس آزادسازی پاریس در سال ۱۹۴۴ میلادی است. هنگامی که آلمان، پاریس را فتح کرد، عکس هایی همچون سربازان آلمانی در حال حرکت در خیابان شانزه لیزه و همین طور هیتلر در مقابل برج ایفل به ثبت رسید. با اینکه عکس هیتلر، ساده و بدون معنی خاصی به نظر می رسید؛ نماد قدرت آلمان بر اروپا در سال ۱۹۴۰ بود. برج ایفل نماد آزادی پاریس نیز شناخته می شود. در ۲۴ اوت ۱۹۴۴ میلادی در حالی که جنگ جریان داشت، هنگ آتش نشانان پاریس، پرچم سه رنگ این کشور را در پایتخت در اشغال به احتزاز درآورند که اقدامی قهرمانانه محسوب می شد.
طراح برج ایفل
«الکساندر گوستاو ایفل» (Alexandre Gustave Eiffel) از مهندسان سازه قرن نوزدهم بود که با طراحی و ساخت پل های متعددی برای فرانسوی ها به شهرت رسید؛ پل هایی که نقش مهمی در تکمیل شبکه ریلی فرانسه داشتند. با این حال، او با خلق برج ایفل، نام خود را در تاریخ ماندگار کرد؛ برجی که برای نمایشگاه جهانی سال ۱۸۸۹ پاریس طراحی کرد و امروزه نماد معروفی از مهندسی سازه و نماد شهر پاریس است.ایفل چندین سال به عنوان مشاور در پروژه های متعدد فعالیت می کرد تا اینکه اقدام به تاسیس کارگاهی مستقل برای خود کرد. در ادامه اولین پروژه های او شامل طراحی و ساخت پل هایی در مسیر راه آهن لیون و بوردو می شد. ایفل حتی پروژه های برون مرزی همچون ساخت کلیسای سن مارکوس در شیلی را نیز پذیرفت که تمامی قطعات سازه فلزی آن در فرانسه ساخته و به شیلی منتقل و مونتاژ شد.شرکت رسمی ایفل در سال ۱۸۶۸ میلادی تاسیس شد که پس از چندین پروژه در سال های اولیه موفق به امضای دو قرارداد مهم در سال ۱۸۷۵ شدند که ساخت ایستگاه راه آهن در خط بین وین و بوداپست و دیگری ساخت پل روی روخانه دورو در پرتغال بود.
نمایشگاه جهانی سال ۱۸۷۸ اوج شهرت ایفل را رقم زد؛ چراکه او توانست برخی از دستاوردهای مهم خود در زمینه طراحی و مشاوره را به نمایش بگذارد. او همچنین در طراحی و ساخت مجسمه آزادی نیویورک همکاری کرد که نامش را بیش از پیش بر سر زبان ها انداخت. دیگر نوبت به ساخت برج ایفل رسید که گوستاو ایفل شخصا برای ساخت برج با دولت فرانسه قرارداد امضا کرد و دستمزد ساخت و هزینه های تولید در قراردادی ۲۰ ساله به ایفل پرداخت شد.فرایند طراحی و ساخت برج ایفل با انتقادهایی همراه بود؛ زیرا برخی منتقدان نسبت به پایداری سازه ای و مهندسی آن تردید داشتند و برخی دیگر زیبایی شناسی هنری برج را نقد می کردند. ایفل در پاسخ به انتقادها، سازه خود را با اهرام ثلاثه مصر مقایسه کرد.
نام برج ایفل
برج ایفل نام خالق خود، گوستاو ایفل را گرفته است که کارآفرین و مهندس فرانسوی قرن نوزدهم بود و در ساخت سازه های فلزی در مقیاس بزرگ (پل ها، ایستگاه های قطار، گذرگاه ها) تخصص داشت.
قسمت های مختلف برج ایفل
برج ایفل دارای سه طبقه است: طبقه اول، طبقه دوم و نوک برج. طبقه دوم، دو سطح دارد و نوک برج از بخش پایینی سرپوشیده و بخش بالایی روباز تشکیل شده است. بازدیدکنندگان می توانند از طریق پله ها یا آسانسور به دو طبقه اول برسند. صعود از طبقه دوم به نوک برج فقط با آسانسور امکان پذیر است.
طبقه اول برج ایفل
برای دسترسی به طبقه اول برج ایفل می توانید از پله و آسانسور استفاده کنید. این بخش جذاب با معماری مورب و فضای شیشه ای خود، توجه هر بازدیدکننده ای را جلب می کند. اگر انتخاب شما استفاده از آسانسور باشد، ابتدا به نوک برج برده می شوید و سپس هنگام پایین آمدن می توانید در طبقه اول توقف کنید.طبقه اول یکی از بخش های برجسته برج ایفل به حساب می آید که مجموعه ای از جاذبه ها از جمله سینما، نمایشگاه های فرهنگی، بخشی از راه پله مارپیچی قدیمی و رستوران نمادین تور ایفل ۵۸ را در خود جای داده است. طبقه اول همچنین دارای یک سطح شفاف شگفت انگیز است که نمای واضحی از آنچه در زیر برج رخ می دهد، به شما ارائه می کند.
-
سینمای ایفل
سینما شامل یک سه دیواری است که به عنوان پرده نمایش استفاده می شود و بازدیدکنندگان می توانند دنیای برج ایفل و نکات جالبی درباره آن را تماشا کنند.
-
مسیر فرهنگی مدرن
صفحه نمایش ها، صفحه های لمسی، نمایشگرها، آلبوم های دیجیتالی و غیره به بازدیدکنندگان این امکان را می دهند تا از همه جنبه های برج ایفل مطلع شوند که بسیاری از آن ها کمتر شناخته شده اند.
-
پله مارپیچ
در گذشته پله ای مارپیچ طبقه دوم را به قسمت بالایی برج متصل می کرد. گوستاو ایفل نیز از این پله ها برای دسترسی به دفترش بهره می برد. با گذشت زمان، این راه پله در سال ۱۹۸۳ میلادی جمع آوری شد و به شکل ۲۰ تکه به فروش رسید. با این حال، یک بخش از آن به ارتفاع ۴٫۵ متر در طبقه اول برج وجود دارد که بازدید از آن خالی از لطف نخواهد بود.
-
تور آموزشی کودکان
یکی از بخش های جذاب در طبقه اول برج به کودکان اختصاص دارد که می توانند توری تفریحی-آموزشی داخل سازه داشته باشند و با ایفل آشنا شوند.
طبقه دوم برج ایفل
طبقه دوم برج با داشتن یک سکوی تماشای خیره کننده، منظره ای جذاب از پاریس را پیش روی بازدیدکنندگان می گذارد و از همین رو، محبوب ترین نقطه در برج ایفل است.سکوی تماشای طبقه دوم، این طبقه را به یکی از جذاب ترین بخش های برج ایفل تبدیل کرده استاز روی سکوی تماشا می توان منظره واضحی از نقاط دیدنی پاریس از جمله موزه لوور، کاخ بزرگ، پیچ های رودخانه سن و غیره را به نظاره نشست.در این طبقه، فروشگاه هدایای Chaillot، فروشگاه هدیه Seine و رستوران عالی ژول ورن فعالیت می کنند. دسترسی به این طبقه از برج از طریق پله ها و آسانسورها امکان پذیر است؛ اگرچه با توجه به ارتفاع طبقه دوم ترجیحا از آسانسور استفاده کنید تا لذت بیشتری نصیبتان شود.
نوک برج
با آسانسورهای شیشه ای می توان از طبقه دوم به نوک برج رسید. طبقه سوم به مراتب از دو طبقه دیگر کوچک تر است و اصلی ترین کاربرد آن را می توان تماشای چشم انداز اطراف دانست. در واقع، یک سکوی تماشا در این بخش وجود دارد که در ارتفاع ۲۷۶ متری قرار گرفته است. این سکو که مرتفع ترین سکوی تماشا در پاریس محسوب می شود، دو بخش سرپوشیده و روباز دارد.بالای برج برخلاف ازدحام جمعیت و خیابان های شلوغ پاریس در زیر پایتان، نسبتا آرام است و تنها صدایی که می شنوید، صدای باد است. دفتر گوستاو ایفل در این بخش قرار دارد که به شکل اولیه اش بازسازی شده است و در این محل، گوستاو با افراد سرشناسی همچون توماس ادیسون ملاقات داشت و امروزه، امکان بازدید از آن وجود دارد. در نهایت، پس از طبقه سوم، آنتن برج قرار گرفته است.
محوطه برج ایفل
فضای بازی در زیر پایه های برج ایفل قرار دارد که برای بازدید از آن نیازی به پرداخت هزینه نیست. این بخش گزینه خوبی برای عکاسی از ایفل از زاویه ای متفاوت است که برای رسیدن به آن باید از حفاظ امنیتی بگذرید و وارد محوطه شوید. ضمن اینکه در این بخش، تعدادی فروشگاه سوغاتی و دکه های فست فود فعالیت می کنند. سردیس گوستاو ایفل در پایه شمالی برج نصب شده است که برای بسیاری از گردشگران جذابیت دارد.در گذشته در زیر پایه جنوبی برج، مخفیگاهی نظامی قرار داشت که گویا با تونلی زیرزمینی به ساختمان تاریخی «اکول میلیتر»(Ecole Militaire) متصل می شد. در حال حاضر، این محل به موزه کوچکی تغییر کاربری داده است و تورها به نوبت از آن بازدید می کنند.
امکانات برج ایفل
برج ایفل با ارتفاع ۳۲۴ متر (با احتساب آنتن) دارای سه طبقه است که تمامی آن ها از طریق پله و آسانسور قابل دسترسی هستند. این برج علاوه بر نمای زیبایی که دارد، مجهز به چندین سکوی تماشا است که چشم انداز باورنکردنی پاریس را پیشکش نگاه علاقه مندان می کنند. رستوران های متعددی نیز در طبقات مختلف برج ایفل فعالیت دارند که در فضایی خاص از مهمانان پذیرایی می کنند. مغازه های سوغاتی و هدیه نیز به علاقه مندان امکان می دهد تا این نماد پاریسی را دست خالی ترک نکنند.
آسانسورهای برج ایفل
تقریبا از ابتدای افتتاح برج ایفل برای نمایشگاه جهانی ۱۸۸۹، بازدیدکنندگان می توانستند با استفاده از آسانسورها به طبقات بالای این بنای تاریخی دسترسی پیدا کنند. این موضوع یک پیروزی فنی در آن زمان محسوب می شد؛ به خصوص که قبلا آسانسورها هیچ گاه برای چنین ارتفاعی استفاده نشده بودند. آسانسورها به صدها هزار بازدیدکننده این امکان را می دادند که با ایمنی کامل از برج صعود کنند و کل پاریس را ببینند.
شاید امروز آسانسورها یکی از امکانات معمولی ساختمان ها به نظر برسند؛ اما در آن زمان یک دستاورد واقعی بودند. دو آسانسور اصلی برج همچنان در برج ایفل در حال کار هستند. این میراث استثنایی که با دقت حفظ شده اند، بر نبوغ بصری گوستاو ایفل صحه می گذارند.با توجه به پایه های پهن و مستحکم برج و مسیر مستقیم آن، ساخت آسانسور تا طبقه اول دشوار نبود؛ به همین دلیل، شرکتی فرانسوی مسئولیت ساخت آن را بر عهده گرفت. این همه ماجرا نبود و ساخت آسانسور از طبقه دوم به بعد چالش برانگیز می شد؛ به خصوص که در مسیر مستقیمی حرکت نمی کرد. هیچ یک از شرکت های داخلی توان چنین کاری نداشتند و در نتیجه این پروژه را نپذیرفتند.در نهایت فقط یک شرکت آمریکایی مایل به انجام آن بود. سرانجام، فردی به نام «لئون ادوکس» (Leon Edoux) آسانسور بین طبقه های دوم و سوم را ساخت. بازدیدکنندگان برای طی فاصله طبقه دوم و سوم مجبور بودند که در وسط راه، کابین خود را عوض کنند. در واقع، هیچ آسانسور مستقیم و یک پارچه ای بین طبقه ها وجود نداشت.
رستوران های برج ایفل
از زمانی که برج ایفل برای اولین بار در سال ۱۸۸۹ برای بازدید عموم باز شد، چندین رستوران در آن فعال بوده است؛ گرچه امروزه انتخاب ها و تنوع بسیار بیشتری وجود دارد. در ابتدا چهار غرفه چوبی در طبقه اول نصب شد که توسط استفان ساوستر طراحی شدند و آشپزخانه ها در زیر هر رستوران قرار می گرفتند. این رستوران ها با چراغ های گازی روشن می شدند و می توانستند ۵۰۰ نفر را در خود جای دهند. همچنین در سمت رودخانه سن در سمت غربی برج ایفل، رستوران «فلاماند» (Flamand) فعالیت می کرد که در زمینه غذاهای فرانسوی تخصص داشت.
کاربردهای برج ایفل
در طول این سال ها، برج ایفل محل بدلکاری های متعدد، رویدادهای تشریفاتی و حتی آزمایش های علمی و همچنین الهام بخش بیش از ۳۰ ماکت و سازه مشابه در شهرهای مختلف جهان بوده است. برج ایفل در ابتدا فقط یک جاذبه بود؛ اما در دهه ۱۹۲۰ میلادی به نمادی از مدرنیته و هنر پیشرو تبدیل شد. به تدریج تصویر آن با پاریس همراه شد و جای خود را به عنوان نمادی جهانی باز کرد؛ تا جایی شاعران، نقاشان، خوانندگان، کارگردانان فیلم ها و عکاسان زیادی آن را سوژه هنرنمایی خود کردند.
آزمایشگاه برج ایفل
گوستاو ایفل می دانست که استفاده علمی از برج می تواند طول عمر آن را افزایش دهد؛ چراکه قرار بود بعد از ۲۰ سال برچیده شود! به همین دلیل او اجازه داد، آزمایش های علمی متعددی نظیر مشاهدات هواشناسی و نجومی، فیزیک و غیره در برج صورت بگیرد.
برج ایفل از سال ۱۸۸۹ میلادی به عنوان آزمایشگاه اندازه گیری و آزمایش های علمی مورد استفاده قرار گرفت. دستگاه های علمی قابل توجهی همچون فشارسنج، بادسنج و غیره در آن نصب شد. علاوه بر این، گوستاو ایفل یک دفتر در طبقه سوم برای انجام مشاهدات نجومی و فیزیولوژیکی قرار داد.روز بعد از افتتاح برج، گوستاو ایفل آزمایشگاه هواشناسی را در طبقه سوم نصب کرد. او همچنین علاقه زیادی به آیرودینامیک داشت و یک سری آزمایش درباره گرانش انجام داد که منجر به نصب ابزارهای گرانشی از سال ۱۹۰۳ تا ۱۹۰۵ میلادی در آن شد. وی همچنین یک تونل باد در پای برج ساخت و از ماه اوت ۱۹۰۹ تا دسامبر ۱۹۱۱ میلادی، پنج هزار آزمایش انجام داد. علاوه بر این، گوستاو ایفل از آزمایش های علمی روی برج استقبال می کرد. در نهایت، نقش برج به عنوان یک آنتن عظیم بود که آن را از نابودی نجات داد.
فرستنده بی سیم تلگراف
شهر پاریس در سال ۱۹۱۰ میلادی امتیاز ایفل به عنوان برج را تمدید کرد؛ زیرا به عنوان فرستنده بی سیم تلگراف، سازه مفیدی محسوب می شد. ارتش فرانسه از این برج برای برقراری ارتباط بی سیم با کشتی های اقیانوس اطلس و رهگیری پیام های دشمن در طول جنگ جهانی اول استفاده کرد. این سازه در طول جنگ جهانی دوم مجددا در معرض نابودی قرار گرفت؛ چراکه هیتلر در ابتدا دستور تخریب محبوب ترین نماد شهر را داد که این فرمان هرگز اجرایی نشد. حتی امروزه نیز در این برج بیش از ۱۲۰ آنتن وجود دارد که سیگنال های رادیویی و تلویزیونی را در سراسر پایتخت و فراتر از آن پخش می کنند.
و در پایان...
همه ما بعد از شنیدن نام شهر پاریس تصویر برج ایفل در ذهنمان نقش می بندد، به همین دلیل است که امروزه این برج به نماد شهر پاریس و چه بسا کشور فرانسه تبدیل شود. ساخت بنای این سازه در نهایت ظرافت، دقت و زیبایی انجام گرفته و باعث به دست آوردن این حجم از محبوبیت بین جهانیان شده است به طوری که حتی کسانی که این برج را از نزدیک ندیده اند، کاملا با شکل و شمایل ظاهری آن آشناییت دارند. برج ایفل با ارتفاعی در حدود 300 متر، بلندترین سازه شهر پاریس و چهارمین سازه مرتفع کشور فرانسه است. البته لازم به ذکر است که ارتفاع این سازه با احتساب آنتن تلویزیونی که در بلندترین نقطه آن نصب شده، حدود 324 متر برآورد می شود و عرض آن را نیز 128 متر اعلام کرده اند.امیدواریم از خواندن این مطالب لذت ببرید با ساعد نیوز همراه باشید.
معرفی شهر براندون
