ایمنی حاصل از ابتلا به کرونا قوی‌تر است یا واکسیناسیون؟

واکسیناسیون مقادیر بیشتری آنتی بادی در گردش را نسبت به عفونت طبیعی تولید می کند. اما یک مطالعه جدید نشان می دهد که همه سلول های حافظه B برابر نیستند. در حالی که واکسیناسیون باعث ایجاد سلول های حافظه B می شود که طی چند هفته تکامل می یابند، عفونت طبیعی باعث ایجاد سلول های حافظه B می شود که در طی چند ماه تکامل می یابند و آنتی بادی های بسیار قوی تولید می کنند که قادر به از بین بردن حتی انواع ویروس نیز هستند.

این یافته ها مزایای بیشتری را در عفونت طبیعی نسبت به واکسیناسیون نشان می دهد، اما نویسندگان هشدار می دهند که مزایای سلول های B حافظه قوی تر از خطر ناتوانی و مرگ ناشی از کووید-۱۹ نیست.

دکتر نوسنسویگ از دانشگاه راکفلر آمریکا و محقق اصلی این مطالعه می گوید: در حالی که یک عفونت طبیعی ممکن است باعث بلوغ آنتی بادی هایی با فعالیت گسترده تر از واکسن شود، عفونت طبیعی می تواند شما را نیز بکشد. واکسن این کار را نمی کند و در واقع از خطر بیماری جدی یا مرگ ناشی از عفونت محافظت می کند.

هنگامی که هر ویروسی وارد بدن می شود، سلول های ایمنی بلافاصله انبوهی از آنتی بادی های در گردش را منتشر می کنند. سربازان پیاده سیستم ایمنی، این آنتی بادی ها بسته به واکسن یا عفونت با سرعت متفاوتی می سوزند و با وجود اینکه ممکن است این آنتی بادی ها ماه ها یا سال ها از ما محافظت کنند، اما به مرور تعداد آن ها کاهش می یابد که این امر به عفونت مجدد احتمالی کمک می کند.

سیستم ایمنی دارای یک برنامه پشتیبان است: یک گروه از سلول های حافظه B که از آنتی بادی های گردش خون بیشتر عمر می کنند و به اصطلاح آنتی بادی های حافظه تولید می کنند که محافظت طولانی مدت را ارائه می دهند. مطالعات نشان می دهد که سلول های حافظه B برای آبله حداقل ۶۰ سال پس از واکسیناسیون دوام می آورند. سلول های حافظه B لزوما مانع عفونت مجدد نمی شوند، اما می توانند از بیماری های شدید جلوگیری کنند.

مطالعات اخیر نشان داده است که ظرف پنج ماه پس از دریافت واکسن یا بهبودی از عفونت طبیعی، برخی از ما دیگر آنتی بادی های گردش خون کافی را برای جلوگیری از کروناویروس جدید حفظ نمی کنیم، اما سلول های B حافظه ما هوشیار هستند. با این حال تاکنون دانشمندان نمی دانستند که آیا می توان انتظار داشت که واکسن ها بتوانند نوع قوی پاسخ سلول های B را پس از عفونت طبیعی ارائه دهند یا خیر.

ماجرای واکسن های مشکوک در ایران چیست؟

نوسنسویگ و همکارانش تصمیم گرفتند با مقایسه نمونه های خونی از بیماران مبتلا به کووید -۱۹ بهبودی با افرادی که از واکسن mRNA که هرگز دچار عفونت طبیعی نشده بودند، تفاوت در تکامل سلول B را نشان دهند.

واکسیناسیون و عفونت طبیعی باعث ایجاد تعداد مشابهی از سلول های حافظه B شد. سلول های حافظه B بین دوز اول و دوم واکسن های کرونا به سرعت تکامل یافتند و آنتی بادی های حافظه ای را به طور فزاینده ای تولید کردند. اما پس از دو ماه، پیشرفت متوقف شد. سلول های حافظه B در تعداد زیادی وجود داشتند و آنتی بادی های قوی را بیان می کردند، اما قوی تر نمی شدند.

از طرف دیگر، با بیماران در حال بهبود، سلول های حافظه B تا یک سال پس از عفونت به تکامل و بهبود خود ادامه می دهند. آنتی بادی های حافظه قوی تر و خنثی کننده تر با هر بار به روز رسانی سلول B ظاهر می شوند.

ممکن است واکنش بدن نسبت به ویروس هایی که از طریق دستگاه تنفسی وارد بدن می شوند متفاوت از ویروسی باشد که به قسمت بالای بازو تزریق می شود. یا شاید یک ویروس دست نخورده سیستم ایمنی را به نحوی تحت تاثیر قرار دهد که پروتئین سنبله ایجاد شده توسط واکسن ها به سادگی نمی تواند در برابر ویروس مقاومت کند.

صرف نظر از علت، پیامد ها روشن است. ما می توانیم انتظار داشته باشیم که سلول های حافظه B در واکنش به واکسن های mRNA تحت فشار های تکاملی محدودی قرار گیرند، این یافته ممکن است پیامد های قابل توجهی در طراحی و انتشار دوزهای تقویت کننده داشته باشد. نوسنسویگ می گوید انتظار می رود تقویت کننده ای با واکسن mRNA موجود در حال حاضر سلول های حافظه را درگیر کند تا آنتی بادی های در گردش را تولید کند که به شدت در برابر ویروس اصلی و انواع آن محافظت کننده هستند.

او می گوید: زمان استفاده از تقویت کننده به هدف تقویت بستگی دارد. اگر هدف جلوگیری از عفونت است، پس از ۶ تا ۱۸ ماه بسته به وضعیت ایمنی فرد باید تقویت شود. اگر هدف جلوگیری از بیماری های جدی است، ممکن است سال ها تقویت لازم نباشد.