به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، ایربگ (Airbag) یا کیسه هوا در کنار ترمز ضد قفل (ABS) و کمربند ایمنی یکی از استانداردهای اجباری موجود در خودروهای امروزی است. در این نوشته مروری خواهیم داشت بر تاریخچه ایربگ و انواع و نحوه عملکرد کیسه هوا. در دو دهه گذشته ، ایربگ یا کیسه های هوا به یکی از اصلی ترین و بنیادی ترین بخش های سیستم ایمنی خودروهای مدرن تبدیل شده اند. استفاده از این سیستم ایمنی موجب شده که جان بسیاری از سرنشینان خودرو ها در این مدت حفظ شده و یا آسیب های وارده کاهش یابد.
بر اساس گزارش آژانس ملی ایمنی بزرگراه های ایالات متحده آمریکا (National Highway Traffic Safety Administration یا به اختصار NHTSA) در سال 2014 میزان تلفات در تصادفات در بخش های جانبی خودرو در اتومبیل هایی که مجهز به کیسه هوای یا ایربگ جانبی و پرده ای بودند بیش از 41 درصد کمتر از مواردی بود که از این ویژگی سود نمی بردند.
در این مطلب می خواهیم تا با ایربگ و نحوه عملکرد آن به شکل تخصصی تر آشنا شویم.
عملکرد ایربگ و حسگر های آن چگونه است؟
در صورت تصادف خودرو از قسمت جلو، ماشین با کاهش سرعت شدید مواجه می شود و در این حالت بدن سرنشینان در جهت حرکت خودرو و با شتاب بالا به جلو پرت می شود. اما وظیفه عقب نگه داشتن بدن به عهده کمربند ایمنی می باشد.
برای درک کردن عملکرد سیستم ایربگ، خودرویی را تصور کنید که شش ایربگ دارد و دو حسگر هم در کنار دربهای ماشین. برای پیش بینی حادثه الگوریتم هایی تعریف می شوند که باز شدن ایربگ ها را انجام می دهند. حسگرها به عنوان ورودی به الگوریتم ها دستورهای باز شدن کیسه هوا را به کامپیوتر مرکزی خودرو می دهند. سپس در کثری از ثانیه، ایربگ ها باز می شوند.
گفتنیست در زمان تشخیص برخورد، حسگرها سیگنال هایی را به سایر واحدهای کنترلی می فرستند تا چراغ های خطر روشن شوند و درب ها باز شوند، همچنین سیستم سوخت رسانی قطع شده و در خودروهای پیشرفته تر و که امکان اتصال به اینترنت را دارند، تماس اضطراری برقرار خواهد شد.
کیسه هوا به صورت تاخورده و جمع شده در محفظه ای مخصوص قرار دارند و همچنین جنس ایربگ از پلیمرهای مخصوصی می باشد. همچنین در قدیم در کیسه هوا ها از هوای فشرده استفاده می شد که به دلیل تاخیر بیش از حد در باز شدن کیسه هوا کاربرد خود را از دست داد و در بیشتر مواقع کاربرد خود را از دست می داد. اما پس از مدتی مهندسین سیستمی جدید با استفاده از واکنش شیمیایی خاصی را طراحی کردند که توانست سرعت باز شدن ایربگ ها را بالاتر ببرد. این سرعت بالا به دلیل واکنش پتاسیم نیترات، سدیم آزید و دی اکسید سیلیکون که گاز نیتروژن تولید می کند، می باشد. این واکنش باعث می شود تا از لحظه برخورد تا کمتر از ۰.۰۴ ثانیه ایربگها باز شوند. این سرعت به قدری بالاست که چشم انسان قادر به دیدن باز شدن ایربگ نخواهد بود. اما بطور معمول دو حسگر در جلوی خودرو بکار رفته که به وسیله یک سیم با واحد مرکزی کنترل در ارتباط می باشند. و خبر ضربه را به کامپیوتر مرکزی می دهند. در این زمان کمربندهای ایمنی کاملا سفت شده و راننده کاملا به صندلی می چسبد تا از برخورد شدید با کیسه هوا در زمان باز شدن جلوگیری شود.
