به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، فریدون مجلسی در روزنامه شرق نوشت:عنوان کردن ناگهانی طرح رویگردانی ایران از تعهدات برجامی در کنار بیانیه انتقادی شورای عالی امنیت ملی از این اقدام، وضعیت نگران کننده ای را به تصویر می کشد که با توجه به گام های بی اثر قبلی دولت در کاهش تعهدات برجامی، به نوعی گام ششم با یک جهش برداشته شده است.
برداشتن این گام از سوی مجلس و تصویب همراه با تظاهرات نمایندگان در وسط صحن و ابلاغ دوروزه آن به دولت برای اجرا، با ضمانت اجرای زندان 25ساله- که وای به حال کسانی که نخواهند آن را اجرا کنند- بیش از آنکه بخواهد آمریکا را بترساند، دولت را به طنز گرفته است. برخی معتقدند مجلس ایران به جای کمک به حل مسئله، دنبال زدن دولت برای نرسیدن به هرگونه توافق است تا شرایط موفقیت کاندیدای موردنظر خود را در انتخابات ۱۴۰۰ فراهم کند.
به نظر نگارنده دولت اولا اراده و ثانیا امکان و اختیار برای رسیدن به هیچ توافقی را ندارد. 40 سال است رابطه ایران با ایالات متحده در گرو مسائل تغییرناپذیری است که به تدریج به صورت راهبردی عدول ناپذیر درآمده و این امری است که هر دو جناح به آن پایبند هستند. مگر مجلس در کسب اکثریت تام در انتخابات اخیر خودش و سپس ریاست قالیباف درماند که نگران انتخابات 1400 باشد؟ مگر تصویب دوروزه این دست انداز در مسیر احتمال هرگونه تفاهمی با غرب و رفت و برگشت دوساعته آن به شورای نگهبان، تعجب برانگیز است؟
در جایی نوشته بودم چون اجرای این قانون بیش از آنکه بر عهده رئیس جمهور ایران باشد، برعهده رئیس جمهور آمریکاست، جا داشت نسخه ای از آن را برای اجرا به بایدن هم ابلاغ می کردند. مگر کاندیدای موردنظرشان رقیبی هم خواهد داشت و اگر رقیبی هم آمد، مگر در فضای مشارکتی شبیه به انتخابات مجلس یازدهم و چه بسا سردتر، رأی خواهد آورد که اصولگرایان نگران آن باشند؟ اکنون ایران در شرایطی حاد قرار دارد که سرانجام به همان استراتژی «حرکت تخت گاز بدون ترمز برای رسیدن به هدف » رسیده که احمدی نژاد از آن سخن می گفت. وگرنه مردم قبلا رأی خودشان را به کلید قفل گشا و منافع ملی و مذاکره دادند که به بن بست رسید.
در واقع معلوم می شود امیدی که تندروهادر تهران و نوع لس آنجلسی به ترامپ بسته بودند همین بود که مبادا با بایدن تعاملی بر سر حل مسائل فیمابین انجام شود؛ گرچه چنان تعاملی با همین دولت کنونی هم امکان پذیر نیست. در واقع گام ششم به معنی بستن در و امید سازگاری روی بایدن است.
بله، بایدن هم پیام را دریافت کرده و از مشکل شدن مسیر سازگاری سخن می گوید. نگارنده، بستن درهای مصالحه روی دولت بایدن را «فرصت سوزی دیگر در راه منافع ملی» نمی دانم. مگر تصویب کنندگان برای سازگاری فرصتی قائل بوده اند که سوخته شود یا نشود؟ خصوصا اکنون که بحث انتقام نیز بر مسائل قبلی افزوده شده است. در واقع نیروهای اصولگرا در شرایط عادی هم هرگز به چیزی کمتر از توسل به «راه حل نهایی» متعهد نبوده اند. شرایط یا پیش شرط های اعلام شده برای مذاکره با بایدن نشان از تداوم همین تمایل دارد که از لغو همه تحریم ها و جبران خسارت های اقتصادی ناشی از تحریم ها و پوزش خواهی از جنایات سیاسی و نظامی آمریکا علیه ایران تا 28 مرداد را دربر دارد که البته خروج آمریکا از منطقه و یمن و افغانستان و دست برداشتن از دوستی با اعراب خلیج فارس را هم شامل می شود. به این ترتیب چه امیدی برای تعامل باقی می ماند. گرچه رئیس مجلس البته در جایگاه نمایندگی تعداد پایین رأی دهندگان سال گذشته سخن می گوید، اما نگرانی آن 24میلیونی که به امید کلید تعامل رأی دادند و میلیون ها نفری که رأی ندادند، این است که آنان نیز سوار بر همین قطاری هستند که با سرعت و بی ترمز به سوی اهداف یک گروه خاص پیش می رود.
دو شرط اساسی ایران برای بازگشت امریکا به برجام/ هیچ ضمانتی مانع آمریکا نخواهد شد!
