علل و علائم ترک پاها در بارداری و روش های درمان

پاشنه های ترک خورده یا پاشنه های کشیده شده یا شکاف پاشنه در بارداری یک حالت شایع است که در آن پوست شروع به شکستن در امتداد لبه خارجی پاشنه میکند.پوست بسیار خشک، سخت و پوسته پوسته میشود، که سر انجام باعث ایجاد شکاف میشود.بعضی از این شکاف ها ممکن است حتی به خونریزی دردناک منجر شود.اما نیازی به نا امیدی و ناراحتی نیست. زیرا برای درمان این مشکل درمان خانگی عالی وجود دارد.

ترک پاشنه ی پا با چه علائمی همراه است؟

سایر علائمی که ممکن است به همراه خشکی پوست پا تجربه کنید، عبارتند از:

• پوسته پوسته شدن پوست
• خارش
• درد (که ممکن است در بعضی موارد شدید باشد)
• خونریزی
• قرمزی و التهاب پوست
• زخم

در موارد شدیدتر، ترک پاشنه ی پا و عدم توجه به درمان ترک پا عوارضی را ایجاد می کند، به خصوص اگر بر اثر بیماری یا اختلال زمینه ای باشد. از جمله این عوارض عبارتند از:

بی حسی پاشنه ی پا

عفونت پوستی سلولیت (عفونت پوستی نسبتاً شدیدی که سلول های پوست درگیر را، متورم، قرمز و دردناک می کند. حتی این سلول ها ممکن است گرمتر از سایر سلول ها باشند. سلولیت بیشتر بر قسمت های انتهایی پا اثر می گذارد. گاهی نیز، در نواحی دیگر پوست بروز می کند.

زخم پای دیابتی

درد، گرمی، قرمزی و تورم پوست از نشانه های عفونت است. اگر احساس کردید هریک از این علائم را دارید، به سرعت با پزشک معالج خود صحبت کنید.

دلایل ترک پاها در دوران بارداری

بسیاری از زنان در دوران بارداری دچار ترک خوردگی پا می شوند. پا های خشک و ترک خورده چیزی است که بیشتر آن ها تا زمانی که پا هایشان شروع به درد نمی کند به آن فکر نمی کنند زیرا آن ها یا در نقطه ای ترک خورده اند که در هنگام راه رفتن دائماً تحت فشار است یا آنقدر عمیق است که بدون توجه به راه رفتن درد می کند. در آن زمان لازم است که پا ها را درمان کنید، زیرا آن ها به جای اینکه خود به خود بهتر شوند بدتر می شوند.

تغییر دمای بدن

برخی از افراد به طور طبیعی پا های خشک تری نسبت به دیگران دارند. به این ترتیب برای کنترل خشکی پا های آن ها پوشیدن جوراب در تمام طول سال توصیه می شود. پیدا کردن جوراب یا کفش راحت برای پوشیدن در بیشتر ساعات روز برای جلوگیری از خشکی و ترک پاشنه پا ضروری است.

افزایش وزن

در حالی که برای داشتن فرزندی سالم باید در دوران بارداری وزن اضافه کرد اما این افزایش وزن به پا ها آسیب می زند و به ترک خوردن آن ها کمک می کند. افزایش وزن در دوران بارداری باعث می شود که وضعیت بدنی متفاوت و تعادل کلی وزن روی پا ها وجود داشته باشد. به همین دلیل پاشنه ها شروع به بزرگ شدن می کنند که باعث ترک خوردن آن ها می شود. اگر افزایش وزن بیش از حد سریع باشد پا ها نیز می توانند از شدت افزایش وزن شروع به خونریزی کنند. زمانی که پا ها شروع به بزرگ شدن می کنند می توان با اطمینان از اینکه آن ها به خوبی مرطوب شده اند از ترک خوردن جلوگیری کرد.

پا های متورم

پا های متورم می تواند باعث شود پا ها تا حدی که قبل از بارداری امکان پذیر نبود منبسط شوند. اگر بدون تلاش برای از بین بردن تجمع مایع ورم کند ممکن است ترک خوردگی پا رخ دهد. در سه ماهه سوم بارداری پا ها به ویژه در معرض تورم هستند. این تورم می تواند باعث بزرگتر شدن پا ها نسبت به گذشته شود. در نتیجه بدون خاصیت ارتجاعی در پاشنه پا ها می توانند شروع به ترک خوردن کنند. به همین دلیل تجمع مایع باید در اسرع وقت برطرف شود تا فشار مایع از فشار دادن پوست به نقطه شکستن و ترک خوردن متوقف شود.

ایجاد پوست خشک

یکی از نقاطی که پوست می تواند در صورت عدم صاف کردن مداوم ایجاد شود روی پاشنه پا است. برخلاف سایر نواحی بدن که به راحتی سلول های پوست را از بین می برند پا ها این کار را نمی کنند. آن ها برای خلاص شدن از شر سلول های قدیمی به کمک نیاز دارند تا سلول های جدید به سطح بیایند. وقتی این تکه ها تشکیل می شوند عملاً تمام خاصیت ارتجاعی از بین می رود. به این ترتیب هر گونه تغییر در اندازه پا ها باعث ترک خوردن پا در آن نقاط تکه ای می شود که می توانند روی پاشنه یا نزدیک انگشتان پا باشند.

کمبود رطوبت

کمبود رطوبت کلی می تواند باعث خشکی و ترک پا در دوران بارداری شود. به این ترتیب برای این که این اتفاق نیفتد می تواند به جلوگیری از بروز درد پا کمک کند. با از دست دادن رطوبت پا ها اجازه می دهد تا سلول های مرده پوست سریع تر تشکیل شوند. برای جلوگیری از این اتفاق استفاده از مرطوب کننده در شب و در طول روز به رطوبت پا کمک می کند. هر چه رطوبت بیشتر در پا وجود داشته باشد پوستی با کیفیت را ایجاد می کند که مستعد ترک خوردن یا خونریزی نیست چیزی که هیچ زن بارداری در هیچ مرحله ای از بارداری نمی خواهد با آن دست و پنجه نرم کند.

راه های پیشگیری و درمان ترک پا در بارداری

در مورد ترک کف پا نیز مانند همه بیماری های دیگر، پیشگیری مقدم بر درمان است و در صورت بروز آن باید برای درمان علت آن برطرف شود. اما ساده ترین راه های مقابله از این عارضه چیست:

1. روزانه پوست کف پا و لای انگشتان را چرب کنید.
2. افراد نباید از کفش های پاشنه بلند یا تنگ استفاده کنند.
3. از پوشیدن طولانی مدت کفش های جلوبسته مثل کتانی و کفش های ایمنی (کفش کار) به خصوص در محیط گرم اجتناب شود.
4. به صورت متناوب باید پاها را از کفش بیرون درآورده تا در معرض هوا باشند و رطوبت بیش از حد لایه شاخی پوست از بین برود.
5. بلافاصله پس از رسیدن به خانه جوراب از پا درآورده و پاها شستشو شوند. نباید اجازه داده شود خیسی و مرطوبی جوراب ها در پا خشک شود چون فرد را مستعد ترک پاشنه پا می کند.
6. اگر فردی در طول روز زیاد روی فرش، موکت و... راه می رود، بهتر است در طول روز از جوراب یا پاپوش استفاده کند تا تماس کف پا با سطوح زبر کمتر شود.
7. از تماس بیش ازحد پوست با آب و مواد شوینده اجتناب شود.
8. استفاده از کفش های نرم و طبی می تواند به جلوگیری از ترک پاشنه پا و همچنین درمان آن کمک کند.
9. افرادی که دچار آلرژی هستند، باید پاپوش مناسب بپوشند تا پوست پا در مواجه مستقیم با موکت و پرزهای فرش نباشد.
10. افراد دچار اختلالات نورولوژیک (دیابتیک) باید به مراکز اسکن فشارسنجی کف پا ارجاع داده شوند تا برحسب معاینات، کفی مناسب برایشان تهیه و از بروز ترک پا جلوگیری شود.
    علل و علائم فتق ناف در بارداری و روش های درمان