علایم و نشانه‌های عفونت باکتریال واژن

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، عفونت باکتریال واژن، به حالتی گفته می شود که در طی آن توازن طبیعی باکتری های واژن به هم ریخته و به جای آن تعدادی از باکتر ی های مشخص رشد بیش از اندازه پیدا می کنند.

این عارضه شایعترین عفونت واژن در خانم های سنین باروری است.

علت اصلی این عارضه به طور کلی در خانم ها شناخته نشده است. به طور طبیعی واژن دارای میزان بیشتری از باکتری های مفید و تعداد اندکی از باکتری های زیان آور می باشد. باکتریال واژینوزیس وقتی بروز می کند که تعداد باکتری های زیان آور افزایش می یابد. برخی عوامل مانند نزدیکی های مکرر و استفاده از دوش های واژینال یعنی شستشوی داخل واژن با مواد مختلف بهداشتی و آرایشی به صورت مکرر و ای یو دی ، تعادل طبیعی باکتری های واژینال را به هم ریخته ، زنان را در خطر ابتلا به این عارضه قرار می دهد.

عواملی که فرد را مستعد عفونت واژن می کنند

شامل:

１. مصرف داروهایی مانند برخی از آنتی بیوتیک ها

２. ابتلا به برخی بیماری ها مثل دیابت یا اختلالات تیروییدی یا نقص سیستم ایمنی

３. افزایش سطح استروژن بدن مانند مصرف قرص های ضد بارداری حاوی استروژن که محیط واژن را برای رشد باکتری مستعد می کند

４. شستشوی بیش از اندازه داخل واژن یا استفاده از شوینده های صابونی که قلیایی هستند

５. پوشیدن لباس زیر تنگ یا نایلونی که باعث افزایش رطوبت در ناحیه تناسلی می شود

علائم عفونت باکتریال واژن

بسیاری از زنان که به عفونت باکتریایی واژن مبتلا هستند ممکن است علامت خاصی نداشته باشند.

• ترشحات رقیق سفید متمایل به خاکستری رنگ از واژن که معمولا پس از رابطه جنسی دیده می شوند.
• بوی نامطبوع ترشحات خصوصا پس از رابطه جنسی ترشحاتی که در تماس با مایع منی قرار می گیرند. بویی شبیه بوی ماهی ایجاد می کنند.
• خارش واژن و ناحیه تناسلی.
• احساس سوزش هنگام ادرار کردن یا پس از دفع ادرار.

پیشگیری از عفونت باکتریایی واژن

۱-محدودیت رابطه جنسی هنگامی که به عفونت واژن مبتلا هستید

۲-خودداری از شستن مکرر ناحیه تناسلی با فشار آب

۳-عدم استفاده از شوینده های صابونی در ناحیه تناسلی

۴- استفاده از قرص های پروبیوتیک جهت افزایش لاکتوباسیل های طبیعی واژن

۵- رعایت بهداشت حین رابطه جنسی (شستن دست ها و آلت قبل از دخول)

۶-پرهیز از ادرار کردن در توالت های آلوده

تشخیص

تشخیص بیماری بر اساس بررسی ترشحات واژن است. برای درمان نیاز به مصرف آنتی بیوتیک هایی نظیر مترونیدازول یا کلسندامایسین می باشد.