آموزش کامل افعال تفکیک پذیر در گرامر زبان آلمانی

آموزش زبان آلمانی ممکن است در ابتدا ترسناک به نظر برسد. بعضی کلمات آن قدر طولانی هستند که می‌توانند یک خط را پر کنند، و تلفظ کردن کلمه‌هایی که تاکنون به گوشتان هم نخورده‌اند غیر ممکن می‌نماید.

فعل عبارتی یا Partikelverben

افعال عبارتی (Partikelverben در آلمانی و phrasal verbs در انگلیسی)، افعالی هستند که از ترکیب یک فعل اصلی با یک پیشوند ساخته می شوند. این افعال به دو دسته متفاوت تقسیم می شوند:
1. افعال عبارتی تفکیک ناپذیر: در این دسته از افعال، پیشوند مانند بخشی از فعل همیشه به آن متصل است. در واقع نمی توان پیشوند و فعل را به هیچ عنوان از هم جدا یا تفکیک کرد.
2. افعال عبارتی تفکیک پذیر: در این دسته از افعال، پیشوند بسته به کاربرد ممکن است از فعل جدا شود و در بخش دیگری از جمله قرار گیرد و یا عبارتی کوتاه بین پیشوند و فعل اصلی قرار گیرد.
به مثال های زیر توجه کنید:

anstehen – ich stehe an, du stehst an, … تفکیک پذیر
bestehen – ich bestehe, du bestehst... تفکیک نا پذیر

در زبان آلمانی از طریق اضافه کردن پیشوندها افعال جدید ایجاد می شود که معنایی کاملا متفاوت دارند. افعالی که از طریق اضافه کردن پیشوند ساخته می شوند در رابطه با پیشوند خود یکی از از دو حالت زیر را دارند:

افعال تفکیک ناپذیر: در افعال تفکیک ناپذیر پیشوند جزئی از فعل به شمار می رود و همیشه به همراه همان پیشوند نوشته می شود.
افعال تفکیک پذیر: در افعال تفکیک پذیر در شکل مسندی، پیشوند از فعل جدا می شود و معمولا در انتهای جمله نوشته می شود.

افعال تفکیک ناپذیر معمولا در شناسایی بسیار ساده هستند. با این افعال باید مانند یک فعل جدید برخورد کرد. در مورد افعال تفکیک پذیر باید حتما دو جزء جدا شده در جمله در کنار هم و به صورت یک فعل در نظر گرفته شود. این موضوع موجب اهمیت شناخت این افعال می شود. به مثال های زیر توجه کنید:

فعل anstehen به معنای “صف بستن، در صف ایستادن” یک فعل تفکیک پذیر است.

  ich stehe an, du stehst an, … (من صف می بندم، تو صف می بندی، …)

فعل bestehen به معنای “قبول شدن” یک فعل تفکیک ناپذیر است.

ich bestehe, du bestehst, … (من قبول شدم، تو قبول شدی، …)

افعال تفکیک پذیر

افعال با پیشوند های زیر همیشه تفکیک پذیر هستند:

ab-, an-, auf-, aus-, bei-, ein-, los-, mit-, nach-,
her-, hin-, vor-, weg-, zu-, zurück-

در شکل مسندی این افعال از پیشوند خود جدا می شوند که معمولا در انتهای جمله قرار داده می شود. به مثال زیر توجه کنید:

.Ich stehe an der Kasse an (من در صف بازرسی می روم.)

در حالت سوم فعل (Partizip Perfekt) –ge- بین فعل و پیشوند اضافه می شود. به مثال زیر توجه کنید:

.Ich habe an der Kasse angestanden (من در صف بازرسی رفتم.)

افعال تفکیک ناپذیر

افعال با پیشوندهای زیر همیشه تفکیک ناپذیرند:

be-, emp-, ent-, er-, ge-, miss-, ver-, zer-

پیشوند به صورت بخشی از فعل همیشه در کنار آن باقی می ماند. به مثال زیر توجه کنید:

.Ich bestehe die Prüfung (من امتحان را قبول می شوم)

حالت سوم فعل (Partizip Perfekt) بدون اضافه کردن –ge- ساخته می شود. به مثال زیر توجه کنید:

.Ich habe die Prüfung bestanden (من امتحان را قبول شدم.)

تفکیک پذیر یا تفکیک ناپذیر

افعال با پیشوندهای زیر میتوانند یکی از حالت های تفکیک پذیر یا تفکیک ناپذیر را داشته باشند:

durch-, hinter-, über-, um-, unter-

بعضی از افعال با این پیشوند ها همیشه تفکیک پذیرند. برای مثال فعل schauen با پیشوندهای اشاره شده همیشه تفکیک پذیر است.

.er schaut sich um (او به اطراف نگاه کرد.)

بعضی از افعال با این پیشوند ها هیچوقت تفکیک پذیر نیستند. برای مثال فعل armen با پیشوندهای گفته شده همیشه تفکیک ناپذیر است.

.sie umarmt ihn (او او را در آغوش گرفت.)

البته افعالی هم هستند که میتوانند با این پیشوندها هم تفکیک پذیر و هم تفکیک نا پذیر باشند. در این صورت فعل تفکیک پذیر و تفکیک ناپذیر ساخته شده معانی متفاوتی دارند. برای مثال فعل umfahren میتواند به دو صورت تفکیک پذیر و تفکیک ناپذیر مورد استفاده قرار گیرد. در شکل تفکیک پذیر به معنای “برخورد کردن، به زمین کوبیدن” و در شکل تفکیک نا پذیر به معنای “از کنار چیزی رد شدن” است. به دو جمله زیر توجه کنید: