عفونت ویروس هپاتیت C (Hepatitis C virus infection) یا به اختصار HCV، یکی از علل مهم بروز بیماری های کبدی نظیر سیروز و کارسینوم کبدی در سراسر جهان است. عفونت HCV برای مدت طولانی در بدن بدون علامت پیشرفت می کند، که این امر بسیار خطرناک می باشد. عفونت HCV به عنوان وجود RNA HCV و آنتی بادی های ضد HCV در سرم یا پلاسما تعریف می شود. تست آنتی بادی HCV مثبت، نشان دهنده قرار گرفتن در معرض ویروس هپاتیت C است و می تواند بیانگر وجود عفونت فعلی یا گذشته باشد. از سوی دیگر، یک آزمایش HCV RNA مثبت نشان دهنده عفونت فعلی HCV خواهد بود.
هپاتیت C یک ویروس است که بر کبد تأثیر می گذارد. طبق گزارش سازمان جهانی بهداشت (WHO)، حدود 71 میلیون نفر در سراسر جهان به عفونت مزمن هپاتیت C مبتلا هستند و سالانه کمتر از 400000 نفر بر اثر بیماری‌های کبدی مرتبط با هپاتیت C جان خود را از دست می‌دهند.
هیچ مدرک علمی مستقیمی وجود ندارد که نشان دهد هپاتیت C فقط از راه دهان منتقل میشود. با این حال، هر زمان که خون وجود دارد، باید احتیاط کرد، زیرا ممکن است به این ویروس آلوده شویم.اگر هر یک از شرکای جنسی دچار بریدگی یا زخم در پوست باشد، خطر انتقال خون از فردی به فرد دیگر وجود دارد.عوامل خطرناک دیگری هم وجود دارد، از جمله: قاعدگی، خونریزی از دهان یا لثه، عفونت گلو، تبخال، زگیل تناسلی، یا لب‌های آسیب دیده و ترک خورده.
ویروس هپاتیت C در خون و مایعات خاص بدن زندگی می‌کند. بنابراین، تبادل مایع منی نیز می‌تواند باعث عفونت شود، اگرچه احتمال این اتفاق بسیار نادر است.علاوه بر تماس جنسی، ممکن است از راه‌های دیگری به ویروس هپاتیت C مبتلا شویم، مانند: تزریق مواد مخدر، استفاده از داروهای داخل بینی یا استنشاق داروها، خالکوبی‌های غیرقابل کنترل یا ناسالم و سوراخ کردن بدن، تولد از مادر آلوده به ویروس، استفاده از تیغ مشترک، مسواک و قیچی نظافت، شیردهی فقط در صورتی که نوک سینه ترک خورده باشد یا خونریزی داشته باشد، زیرا این ویروس در شیر مادر منتقل نمی‌شود.فرد مبتلا به هپاتیت C باید همیشه در حین فعالیت جنسی اقدامات احتیاطی بیشتری انجام دهد تا خطر انتقال بیماری به فرد دیگر را محدود کند.
